Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008

Ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ παραδέχεται πλήρη εξάρτηση από την Τουρκία

Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Μεχμέτ Αλί Ταλάτ παραδέχθηκε ότι το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου είναι πλήρως εξαρτημένο πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά από την Τουρκία. Σε συνέντευξη του σε τουρκοκυπριακό κανάλι ο Ταλάτ είπε ότι δεν μπορεί να κάνει βήμα, δεν μπορεί να αποφασίσει για τίποτε χωρίς την Τουρκία. Σε ερώτηση αν η Τουρκία πίστευε ότι οι προϋποθέσεις δεν προσφέρονται και του έλεγε να μην παρακαθίσει στις συνομιλίες, ο κ. Ταλάτ απάντησε ότι δεν θα μπορούσε να συμμετάσχει στις συνομιλίες και εξήγησε: «Αν τις σχέσεις μου με τον κόσμο τις εξασφαλίζει η Άγκυρα, το να στέκω στα πόδια μου οικονομικά μού το εξασφαλίζει η Αγκυρα, η σύνδεσή μου με τον κόσμο εξασφαλίζεται από την Αγκυρα, χωρίς το 0090 (διεθνής κώδικας Τουρκίας) κανείς δεν θα μπορούσε να τηλεφωνήσει εδώ, χωρίς να γράφει Μερσίνη 10, Τουρκία, κανείς δεν θα μπορούσε να στέλνει γράμματα. Αυτά είναι πραγματικότητες που μπορείς να απαρνηθείς; Είναι πραγματικότητες που ξέρουμε».

Πρόσθεσε δε, πως «μια χώρα που εξασφαλίζει όλα αυτά, αν μας έλεγε "όχι, αδερφέ μου, δεν μπορείς να παρακαθίσεις (σσ στις συνομιλίες), αν παρακαθίσεις, τίποτα από όλα αυτά δεν θα σου εξασφαλίσω'', τί θα γινόσουν; Θα εξαφανιζόσουν, θα σβηνόσουν από τον χάρτη. Επιπλέον, έχω ανάγκη τη στήριξη σε αυτή τη διαδικασία. Στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων θα αντιμετωπίσεις διάφορες δυσκολίες και κάποιος πρέπει να σε στηρίξει».

Μιλώντας, εξάλλου, στην παρέλαση για τη μέρα της ανεξαρτησίας της Τουρκικής Δημοκρατίας, ο Ταλάτ δήλωσε πως ο τουρκοκυπριακός "λαός" δεν θα υποχωρήσει ποτέ από τα δικαιώματα και τα κεκτημένα του στις συνεχιζόμενες συνομιλίες, ενώ δεν απέφυγε να απευθυνθεί στον Πρόεδρο Χριστόφια για να του πει πως «το Κυπριακό δεν έχει αρχίσει το 1974».

Σε άλλες δηλώσεις του, ο Τουρκοκύπριος ηγέτης εξήγησε τη θέση του στο θέμα της εκτελεστικής εξουσίας και προδήλως παρέπεμψε σε μια αποδυναμωμένη κεντρική κυβέρνηση, σε συνομοσπονδία. Επέμεινε στην πολιτική ισότητα των δύο μερών, υποστηρίζοντας ότι «πάνω-κάτω τα ΗΕ ορίζουν την πολιτική ισότητα ως αριθμητική».

«'Η πολιτική ισότητα σημαίνει ενεργή συμμετοχή στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, ενεργή συμμετοχή στους θεσμούς, η μια κοινότητα δεν θα επιβάλλεται στην άλλη, το κεντρικό κράτος, δηλαδή, η ομοσπονδιακή διακυβέρνηση δεν θα επιβάλλεται στις επιθυμίες των συνιστώντων κρατιδίων, θα υπάρχει ίσο καθεστώς των συνιστώντων κρατιδίων», είπε.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ

Του Στέφανου Κωνσταντινίδη*

Η Τουρκία στην εξωτερική της πολιτική συμπεριφέρεται ως περιφερειακή δύναμη.Κανένας σοβαρός πολιτικός αναλυτής δεν αμφιβάλλει γι’αυτό,εκτός από κάποιους στη Λευκωσία και την Αθήνα.Επομένως η συμπεριφορά της στο Κυπριακό δεν μπορεί παρά να ιδωθεί μέσα από αυτή την οπτική γωνία.Είναι η οπτική γωνία μιας νεο-οθωμανικής πολιτικής που ενισχύθηκε μάλιστα από το ισλαμικό κόμμα του Ερντογάν.Αν και η κεμαλική αντίληψη των πρώτων χρόνων στόχευε στην αποκοπή της χώρας από το οθωμανικό της παρελθόν, πολύ γρήγορα εγκαταλείφθηκε αυτή η γραμμή. Όσον αφορά το Κυπριακό,οι καθημερινές δηλώσεις των Τούρκων επισήμων το τοποθετούν στο πλαίσιο των ευρύτερων γεωπολιτικών συμφερόντων της Άγκυρας ως περιφερειακής δύναμης η οποία επιδιώκει τον απόλυτον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου.Αυτό εξυπακούει την εξουδετέρωση της Ελλάδας από την περιοχή και τον έλεγχο της Κύπρου.Στο παρόν στάδιο η τουρκική πολιτική αποβλέπει σε μια λύση που θα διασφαλίζει ένα αυτόνομο τουρκοκυπριακό κρατίδιο το οποίο θα λειτουργεί στο πλαίσιο μιας χαλαράς συνομοσπονδίας.Το συνομοσπονδιακό σύστημα θα επιτρέπει στην Άγκυρα,μέσω της τουρκοκυπριακής οντότητας και μέσω των εγγυητικών της δικαιωμάτων,τον έλεγχο του συνόλου της κυπριακής επικράτειας.Σε περίπτωση που αποτύχει να επιβάλει τη μορφή αυτής της λύσης,η Τουρκία θα επιδιώξει,αν όχι την επίσημη αναγνώριση του τουρκοκυπριακού κρατιδίου-του σημερινού ψευδοκράτους δηλαδή-κάτι που είναι δύσκολο,τουλάχιστον την de facto ένταξη του στην Ευρωπαική Ένωση.Η ένταξη αυτή μπορεί,πιστεύει η Άγκυρα, να επιτευχθεί από την πίσω πόρτα με διάφορες διαδικασίες που θα εδραιώσουν σταδιακά την θεσμική τουρκοκυπριακή παρουσία στις Βρυξέλλες.Άλλωστε όσοι παρακολουθούν προσεκτικά τις τουρκικές κινήσεις τον τελευταίο καιρό,αλλά και παλιότερα,η τουρκική αυτή μεθόδευση οχυρώνεται πίσω από την λεγόμενη «απομόνωση» των Τουρκοκυπρίων και την ανάγκη οικονομικής στήριξης τους μέσω του ελευθέρου εμπορίου.Κάτι που εξυπακούει φυσικά το άνοιγμα των κατεχομένων λιμανιών και την αεροπορική σύνδεση με τα κατεχόμενα.
Απέναντι στην τουρκική στρατηγική και τις τουρκικές μεθοδεύσεις ούτε η Λευκωσία,ούτε η Αθήνα φαίνεται να έχουν ξεκαθαρισμένη γραμμή πλεύσης.Η πολιτική που ακολουθείται απέναντι στους τουρκικούς σχεδιασμούς είναι περισσότερο αμυντική και το κυριότερο δεν χρησιμοποιήθηκε και δεν χρησιμοποιείται ο ευρωπαικός μοχλός πίεσης στην Τουρκία.Δεν φαίνεται να έχει γίνει αντιληπτό πως η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαική Ένωση έχει,εν μέρει τουλάχιστον, ανατρέψει τα δεδομένα του 1974.Ούτε και γίνεται αντιληπτόν ότι ο ευρωπαικός προσανατολισμός της Τουρκίας είναι μονόδρομος για τη χώρα αυτή και επομένως αυτό παρέχει στην Ελλάδα και την Κύπρο τη δυνατότητα της άσκησης μιας διαφορετικής πολιτικής.Ασφαλώς η πορεία μέσα από τα Ηνωμένα Έθνη επιβάλλεται.Αλλά αυτό δεν αποκλείει την χρήση του ευρωπαικού μοχλού πίεσης ο οποίος είναι ο μόνος αποτελεσματικός αυτή τη στιγμή.Σε όσους λένε πως οι Ευρωπαίοι που στηρίζουν κατά καιρούς τις ελληνικές θέσεις στο Κυπριακό θέλουν να χρησιμοποιήσουν την Κύπρο και την Ελλάδα για τα δικά τους συμφέροντα,η απάντηση είναι απλή:Στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν φίλοι,υπάρχουν σύμμαχοι των οποίων τα συμφέροντα σε μια δεδομένη στιγμή συμπίπτουν.Ελλάδα και Κύπρος κρίνονται από την ικανότητα τους να επιδιώξουν και να πετύχουν εκείνες τις συμμαχίες που θα τους επιτρέψουν να ανατρέψουν τα κατοχικά δεδομένα.Και η Ευρώπη προσφέρεται για τετοιες συμμαχίες.Πέραν τούτου διαθέτουν και σε καθαρά θεσμικό επίπεδο τον αναγκαίο μοχλό πίεσης για να υποχρεωθεί η Άγκυρα να αποδεκτεί μια λύση η οποία να μη παραβιάζει τις αρχές της Ευρωπαικής Ένωσης και τα ανθρώπινα δικαιώματα των Κυπρίων πολιτών.Μια λύση που θα απαλλάσσει-Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους- από την κατοχή και τους εποίκους.Δεν αρκεί μόνον να διακηρύσσεται πως η ευρωπαική πορεία της Τουρκίας περνά από τη Λευκωσία.Πρέπει αυτό να γίνει και πραξη.
Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης είναι καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Κεμπέκ του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης.

* .E-mail stephanos.constantinides@gmail.com

Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε την Κύπρο και τους Κυπρίους

Μας τα λέγαν κάθε βράδυ απ’ τα Λονδίνα τους…
Τις ζούσαμε πραγματικά και τις περιμέναμε με αγωνία εμείς τις Εθνικές επετείους. Με το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα της Κύπρου να μεταδίδει ολημερίς εμβατήρια και τα τραγούδια του ‘40. Παρελάσεις, αναπαραστάσεις μαχών, λαμπαδηδρομίες, απονομή τιμών στους παλαίμαχους πολεμιστές. Και είναι πολλές χιλιάδες οι Έλληνες Κύπριοι που έφυγαν εθελοντές για τον πόλεμο. Πολέμησαν παντού. Από τις ψηλές βουνοκορφές της Πίνδου, το Αργυρόκαστρο, τους Άγιους Σαράντα,...το Τεπελένι, μέχρι τις βαθιές χαράδρες της Κλεισούρας και τις πλαγιές του 731.
Να τι μετέδιδε την επομένη της 28ης Οκτωβρίου του 1940, από την Λευκωσία ο ανταποκριτής του Ρόυτερ:
"Εις ολόκληρον την Κύπρον επικρατεί αφάνταστος ενθουσιασμός αφ’ ής στιγμής ελήφθη η είδηση ότι η ΕΛΛΑΔΑ απεφάσισε ν’ αμυνθεί διά των όπλων εις την Ιταλικήν επίθεση. Εις ολόκληρον την νήσον υψώθηκαν Ελληνικές σημαίες οι οποίες κυμάτιζαν...παρά τας Αγγλικάς. Μέγα πλήθος, συγκεντρώθη προ του Ελληνικού προξενείου και έψαλλεν Ελληνικούς ύμνους. Εις το προξενείο της Λευκωσίας κατά πυκνάς μάζας προσέρχονται ευσταλείς Ελληνοκύπριοι ζητούντες να αποσταλούν εις την Ελλάδα όπως υπηρετήσουν εις τας τάξεις του Ελληνικού στρατού». Παρ’ όλα αυτά, λίγους μήνες αργότερα, ο βρετανός πρωθυπουργός απαγορεύει στην εξόριστη Ελληνική κυβέρνηση να εγκατασταθεί στην Κύπρο. Δεν επιτρέπει ακόμη την εκπαίδευση Ελλήνων νεοσυλλέκτων στο νησί. Και όλα αυτά, την ίδια ακριβώς ώρα που άναυδος από τις ηρωικές θυσίες των παιδιών της μάνας Ελλάδας, δήλωνε, πως τώρα πια θα λέμε: «οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες".
Κάναμε τραγούδι τον καημό, με στίχους που κέντησαν ο Τραϊφόρος και ο Σουγιούλ και απέδιδε εξαίσια η τραγουδίστρια της νίκης Σοφία Βέμπο:
«Ποιος το περίμενε στ’ αλήθεια,
να βγουν ψευτιές και παραμύθια
και να ξεχάσουν πια τα λόγια εκείνα τους,
που μας τα λέγαν κάθε βράδυ απ’ τα Λονδίνα τους…
Σε κάθε χιονισμένη ράχη,
σαν πολεμούσαμε μονάχοι,
όλοι λαγούς με πετραχήλια μας ετάζετε
και μες τα μάτια με λατρεία μας κοιτάζετε.
Μα ξεχασμένα όλα εκείνα,
η Πίνδος και η Πρεμεσίνα,
ίσως μια μέρα εμάς που τόσο αίμα χύσαμε
να μας καθίσουν στο σκαμνί γιατί νικήσαμε….
Μα φυσικό θα μας φανεί κι’ αυτό ακόμα
και στην Ελλάδα μας θα πούμε μ’ ένα στόμα:
Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, όσο μπορείς κρατήσου
και στα παλιά παπούτσια σου γράψε όσα λεν οι εχθροί σου,
κι’ αν μας την έσκασαν με μπαμπεσιά οι σύμμαχοι στην μοιρασιά,
κάνε κουράγια Ελλάδα μου μην μας αρρωστήσεις,
γιατί το θέλει κι ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις».
Και η ιστορία. Τι να έγραψε αλήθεια η Ιστορία για εκείνη την ανεπανάληπτη εποποιία των Πανελλήνων. Να τι γράφει στο ημερολόγια του ο αείμνηστος πολεμιστής του Αλβανικού έπους Κωνστάντιος Γιαλλουρίδης:
"Η ιστορία μας διδάσκει ότι οι νικητές του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, Άγγλοι, Αμερικανοί και Σοβιετικοί ηττήθηκαν από το Χιτλερικό πνεύμα, γιατί το εφάρμοσαν με τη συνδιάσκεψη της Γιάλτας (1945), πριν παραδοθεί η Γερμανία (!), γιατί εκεί μοίρασαν τους λαούς της Ευρώπης και των άλλων Ηπείρων σαν κοπάδια προβάτων."
Γι’ αυτό οι «Ισχυροί της Γής» στις 8 Μαΐου του 1995, όταν εόρτασαν τα πενηντάχρονα της νίκης κατά του άξονα στην Μόσχα, δεν βρήκαν σκόπιμο να αναφερθούν στην συμβολή της Ελλάδας στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, ενώ εξήραν την συμβολή της Γαλλίας, που χάρη στο «πουρκουά» των Γάλλων στρατιωτών παραδόθηκε σε 20 μέρες! Η μάνα Ελλάδα που όχι μόνο απουσίασε από την απονομή των επάθλων της νίκης, αλλά βρέθηκε να αιματοκυλίζεται στα χωριά, στις πόλεις, στα βουνά και στα λαγκάδια, από μια ανελέητη εμφύλια συμφορά.
Για όσους ακόμα απορούν λοιπόν για εκείνη την απίστευτης γενναιότητας αντίσταση των Ελλήνων απέναντι στις σιδερόφρακτες στρατιές του Χίτλερ αρκεί μια μικρή μόνο υπόμνηση από τον Στρατηγό των Στρατηγών, τον Ιωάννη Μακρυγιάννη:
«Όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας. Να ‘ρθη ένα να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στέργομαι να μου βγάλη και τα δυό μάτια. Ότι αν είμαι στραβός και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει. Αν η πατρίδα μου είναι αχαμνά, δέκα μάτια να ‘χω, στραβός θα να ‘μαι. Ότι σ’ αυτήνη θα ζήσω, δεν έχω σκοπόν να πάγω αλλού».
Και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης:
«Ο κόσμος μας έλεγεν τρελούς. Ημείς αν δεν είμεθα τρελοί δεν εκάναμεν την επανάστασιν διατί ηθέλαμεν συλλογισθή πρώτον διά πολεμοφόδια, καβαλλαρία μας, πυροβολικό μας, πυραταποθήκες μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμεν λογαριάσει την δύναμιν την ειδική μας, την τουρκικήν δύναμιν. Τώρα που ενικήσαμεν, που ετελειώσαμεν με το καλό τον πόλεμο μας μακαριζόμεθα, επαινόμεθα. Αν δεν ευτυχούσαμεν ηθέλαμεν τρώγει κατάρες».
Επίκαιρα όπως πάντα μηνύματα για όλους μας. Αρκεί βεβαίως να μην έχουμε ήδη παραδοθεί στον αδηφάγο παγκοσμιοποιημένο, δήθεν πολυπολιτισμικό με τα ξύλινα πόδια αμερικανικό γίγαντα…
Αυτή είναι η αληθινή Ιστορία μας κυρίες και κύριοι και όσοι πιστοί προσέλθετε.

Ντίνος Αυγουστή
Εκπαιδευτικός στο Α.Τ.Ε.Ι. της Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού.
a.avgoustis@hotmail.com.

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

«Η πορεία για λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας» - Οι καταβολές και υποστηρικτές της Τουρκικής Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας

Ομιλία της Φανούλλας Αργυρού (Ερευνήτρια, Συγγραφέας)

“…Κρίσιμα ερωτήματα, 34 ήδη Ιούληδων, παραμένουν αναπάντητα: Πώς και γιατί ο Ελληνισμός δεν πέτυχε να σχεδιάσει και να κατορθώσει την υλοποίηση του αντικατοχικού απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου; Πώς και γιατί, αντί ν' αναδυθεί σύσσωμος στην πρόκληση και τον πολλαπλασιασμό της ισχύος του, ώστε ν' αντιτάξει πειστικά ισχυρή αντίσταση και ικανή παλλαϊκή αμυντική θωράκιση απέναντι στους Τούρκους κατακτητές, σύρθηκε από το 1977 και σύρεται μέχρι σήμερα, ως ηττημένος, στις διαδικασίες συνθηκολόγησης με την κατοχή, «στη βάση» των «διζωνικών - δικοινοτικών» όρων του κατακτητή;...Ποιας πανουργίας μυαλά, ηττημένων ραγιάδων, πρόθυμων να συμβιβαστούν «οδυνηρά» και να συνθηκολογήσουν με τον κατακτητή, παρήγαγαν την έννοια «επανένωση» αναρτημένη στις λευκές τους σημαίες και όλα τα συναφή «επαναπροσεγγιστικά», για να υποστείλουν και να εξοβελίσουν το λάβαρο της απελευθέρωσης; Ποιες 34 ετών πλύσεις εγκεφάλου και από ποια νεο-γενιτσαρικά ιδεολογικά προγεφυρώματα του Αττίλα, διεκπεραιώθηκαν διαδοχικά και συστηματικά (made in USA & UK) στον Ελληνισμό, ώστε να καταντήσει να προσμένει την 25η του 34ου Ιούλη για «ν' απολαύσει» κιόλας που θα του μπήξουν τον «Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Στέιτς» του Σχεδίου Ανάν, που ο ίδιος ήδη απέρριψε;…” (20/7/2008 Σημερινή-Διερωτάται ο κ. Λ.Μαύρος).
Σ΄αυτά ακριβώς τα ερωτήματα, θα προσπαθήσω σήμερα να δώσω απαντήσεις. Παρόλον ότι η απάντηση είναι αναμφισβήτητα απλή: Ο τόπος αυτός προδόθηκε από ηγέτες του, που εξυπηρέτησαν περισσότερο τα ξένα συμφέροντα παρά τα δικά του.
1955-59- Κατά την διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνος της ΕΟΚΑ, στο Λονδίνο έγιναν σοβαρές και βαθιές διεργασίες για το Μέλλον της Κύπρου. Με σενάρια για όλα τα ενδεχόμενα με μακροχρόνιες επιδιώξεις και στόχους μεταξύ Βρετανίας και Τουρκίας που ακολουθούνται πιστά μέχρι σήμερα. Το διάστημα 1956-58 επισκέφθηκε διαδοχικά το Λονδίνο ο Τούρκος συνταγματολόγος Νιχάτ Ερίμ (μετέπειτα πρωθυπουργός) εμπνευστής του τουρκικού σχεδίου “Ανάκτησης Κύπρου” (βλέπε βιβλίο καθηγητή Ν. Σαρρή ‘ Η άλλη πλευρά) και είχε αναλυτικές διαβουλεύσεις με τον Βρετανό συνταγματολόγο Λόρδο Ράτκλιφ εξασφαλίζοντας βασικές προυποθέσεις για τα τουρκικά συμφέροντα. Με αποτέλεσμα, η δήλωση του Υπ. Αποικιών από τη Βουλή των Κοινοτήτων στις 19 Δεκεμβρίου 1956, για διχοτόμηση, ξεχωριστή αυτοδιάθεση, που ακούμε σήμερα να απαιτούν οι Τούρκοι. Είπε συγκεκριμένα: “...Όταν έλθει η ώρα... το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης θα παραχωρηθεί με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε η τουρκοκυπριακή κοινότητα, όχι λιγότερο από την ελληνο-κυπριακή κοινότητα θα έχει στην ειδική περίπτωση της Κύπρου, την ελευθερία να αποφασίσει μόνη της για το καθεστώς. Με άλλα λόγια η κυβέρνηση της Α.Μ. αναγνωρίζει πως η εξάσκηση αυτοδιάθεσης σε ένα τόσο ανάμιχτο πληθυσμό πρέπει να συμπεριλαμβάνει και τη διχοτόμηση μεταξύ άλλων εναλλακτικών λύσεων. (Βλέπε βιβλίο ‘Από την Ένωση στην Κατοχή’ σελ. 82). (Διαφάνεια). (1α χάρτες και 1β δήλωση).
΄Ομως, οφείλουμε να αναφερθούμε και σε μια άλλη δήλωση για ξεχωριστή αυτοδιάθεση για μια μειονότητα του 18%. Κάποιου άλλου, πριν από τον Βρετανό Υπ. Αποικιών, εκείνη του Γ.Γ. του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη που κατηγορούσε ασύστολα και υβριστικά την ΕΟΚΑ αλλά όχι μόνον. Στις 30 Απριλίου και 1η Μαίου 1955 το εκφραστικό όργανο του ΑΚΕΛ Νέος Δημοκράτης δημοσίευσε σε δύο συνέχειες άρθρο του Ζαχαριάδη που είχε μεταδοθεί από ραδιοσταθμό της Ελλάδας και το οποίο το ΑΚΕΛ είχε χαρακτηρίσει “βαρυσήμαντο”..
Μεταξύ άλλων πολλών έλεγε : “... ΄Ομως η απελευθέρωση του λαού της Κύπρου δεν μπορεί να είναι πραγματική παρά μόνο σαν απελευθέρωση και των Τούρκων. Η απελευθέρωση της Κύπρου δεν μπορεί να σημαίνει ιδιοποίηση ή χειροτέρευση της υποδούλωσης των Τούρκων, μια απελευθέρωση και για την τουρκική μειονότητα του νησιού με βάση την πλήρη εθνική αυτονομία. Διεκδικώντας το δικαίωμα μέχρι και αποχωρισμού για τους ΄Ελληνες, δεν μπορούμε να αρνηθούμε το ίδιο αυτό δικαίωμα στην τουρκική κοινότητα...”.
Το 1957 ο Nίκος Ζαχαριάδης πριν εκκαθαρισθεί από την 7η ολομέλεια του ΚΚΕ απολογήθηκε αλλά προς τι πλέον; (Bλέπε ο ‘ Ο σύγχρονος Εφιάλτης του Έθνους ΚΚΕ και ΑΚΕΛ Φώτη Παπαφώτη 1996 σελ. 364).
Το 1957 χάρτης του Δρ. Φαζίλ Κουτσιούκ εκπροσώπου της τουρκοκυπριακής μειονότητας του 18% απαιτούσε την μισή Κύπρο με την γραμμή στον 35ο παράλληλο...(Διαφάνεια 2 χάρτης από το βιβλίο ‘Κρίστοφερ Χίτσενς).
Σήμερα η πολιτική εκείνη, που εκφράζεται με τα δύο “συνιστώντα κράτη (two constituent states)”, προωθήθηκε σταδιακά μέσω της ρατσιστικής Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας που ήταν καθαρά τουρκική απαίτηση την οποίαν υιοθέτησαν, πρώτοι, οι Βρετανοί.
Επειδή οι απαιτήσεις του Νιχάτ Ερίμ και της τουρκικής κυβέρνησης ήταν για απευθείας ομοσπονδία, στις 5 Ιουνίου 1957 ο Βρετανός πρωθυπουργός ζήτησε την άποψη του Υπ. Εξωτερικών. Μην σας συγχύσει η απάντηση, δεν δόθηκε το 2004 ή 2008, αλλά, το 1957. Του είπαν:
“.. Η τουρκική κυβέρνηση πιστεύει πως η διχοτόμηση της Κύπρου δεν θα είναι κατ΄ανάγκην πολύ δύσκολη και δε θα σημαίνει μεγάλης κλίμακας ανταλλαγή πληθυσμών. Διατηρούν την άποψη ότι με λίγη συνεργασία από την ελληνοκυπριακή πλευρά, θα μπορούν να υπάρχουν δύο ζώνες στην Κύπρο, μια κάτω από τουρκοκυπριακή διοίκηση και μια κάτω από ελληνοκυπριακή διοίκηση... Εμείς μπορούμε να διατηρήσουμε τα δικά μας μέρη στο νησί και η νήσος θα μπορεί να διοικείται με ένα είδος ομοσπονδιακής λύσης στη μέση. Ποιο όμως θα είναι το είδος της ομόσπονδης κεντρικής κυβέρνησης; Μια ομοσπονδία συνεπάγεται αναμφισβήτητη κυριαρχία. Και στην περίπτωση της Κύπρου, η ελληνική ζώνη θα είναι ελεύθερη να ενωθεί με την Ελλάδα και η τουρκική με την Τουρκία... Σε μια ομοσπονδία συνεπάγεται αναγνώριση της μιας κυβέρνησης από την άλλη. Η κάθε κυβέρνηση να αναγνωρίζει τη σφαίρα εξουσίας της άλλης... Σε περίπτωση που μια από τις κυβερνήσεις αυτές αποφασίσει να ενωθεί με άλλο μέρος η ομοσπονδία σπάει αμέσως.” (Διαφάνεια 3).
Το κρατούμενο εδώ, θα πρέπει να είναι η πεποίθηση των Τούρκων που είχαν από το 1957, ότι με ελληνο-κυπριακή συνεργασία θα κατόρθωναν την διζωνική ομοσπονδία! Μήπως τα γεγονότα τους έχουν διαψεύσει;

Οι Βρετανοί, έχοντας ήδη υποσχεθεί στους Τούρκους διχοτομική λύση δεν μπορούσαν να κάνουν πίσω. Οι Τούρκοι τελικά συμφώνησαν με τους Βρετανούς να δεχθούν τις Συμφωνίες της Ζυρίχης και Λονδίνου με την προυπόθεση πως τη Ζυρίχη θα ακολουθούσε όχι μόνο η διχοτόμηση, αλλά, Η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ. Με την οποίαν θα είχαν τον έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου με προοπτική την ολοκληρωτική κατάληψή της. Εξού και το ξέσπασμα αξιωματούχου του Φόρειν ΄Οφις (Α. Ρος) όταν είπε (24.2.1958)¨ “ This is a typical piece of Turkish diplomacy: take what you αre offered but only on the understanding that you expect more”. (Από την ΄Ενωση στην Κατοχή σελ. 97).
Έπεισαν τους Τούρκους να μην επιμένουν σε ομοσπονδιακή βάση, αλλά να δεχθούν εξελισσόμενες συνταγματικές μεθόδους... και να ήταν σίγουροι θα έθεταν την μειονότητα επί ισοις όροις (equal footing) όπως τους υποσχέθηκαν από το 1955...Στα πρώτα στάδια, μετά την τουρκική εισβολή, στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών που γράφονται επι τω πλείστον από τους κηδεμόνες Βρετανούς, εμφανίζεται το επι ίσοις όροις αλλά όχι η λέξη ομοσπονδία...
Ο Νιχάτ Ερίμ είχε άμεση ανάμιξη με τους Βρετανούς στην διαμόρφωση των Συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου...(Διαφάνεια 4 φώτο από τουρκικό βιβλίο).

Η ΄Αγκυρα, όμως, βιαζόταν. Χρηματοδότησε την ΤΜΤ και άρχισε την μαζική μετακόμιση μεγάλου αριθμού Τουρκοκυπρίων προς το βόρειο μέρος του νησιού.΄Εσφαξαν με την βοήθεια των Άγγλων τους Κοντεμενιώτες, κατέκαυσαν τον ΄Αγ.Λουκά…Στις δραστηριότητες εξοπλισμού και εκπαίδευσης των Τουρκοκυπρίων εμπλάκηκαν και Βρετανοί στρατιωτικοί ειδικά το 1963/64. Ο λαός τότε είχε μπουχτίσει από τον φιλοτουρκισμό των Βρετανών. Ο βρετανικός Τύπος είχε ξεσπαθώσει συντονισμένος με το Φόρειν Όφις εναντίον μας με ασύστολες κατηγορίες και πρόστυχες γελοιογραφίες εναντίον του Μακαρίου.
Οι Βρετανοί, αρχές του 1964 μας έστειλαν στην Κύπρο και ειδική ομάδα ψυχολογικού πολέμου για να μας μεταλλάξουν τα μυαλά... Να μας κάνουν να νοιώσουμε πόσο ηλίθιοι είμασταν για όσα τους καταλογίζαμε. ΄Ησαν φίλοι μας, ήθελαν το καλό μας...Σήμερα τη δουλειά αυτή, αφού απέτυχαν οι ίδιοι με τις επαναπροσεγγιστικές τάχατες συνάξεις στο Λονδίνο και τα μετέπειτα μεγαλύτερα κέντρα πληρωμένων εντολοδόχων όπως το ΠΡΙΟ Νορβηγίας, την ανέλαβαν και δικοί μας, μέσω της Παιδείας. Με την αλλαγή της ιστορίας όπως την θέλουν οι Τούρκοι και οι σύμμαχοί τους, όπως την ήθελαν από το 1955, για να δημιουργήσουν μια κομπλεξική και πλασματική συνείδηση των νέων μας γιατί μόνον τότε δεν θα αντιδράσουν στην επιβουλή του τουρκικού συνεταιρισμού των δύο συνιστώντων στέιτς και όχι μόνον. (Ξέρετε, αυτή η εξέλιξη μου θυμίζει τη βρετανική τηλεοπτική σειρά ΄Τhe Prisoner’, που όταν αυτός ρωτούσε που βρίσκεται και ποιος είναι του έλεγαν “ You are in the village, you are No.7”! Ειρωνικά η σειρά εκείνη κατέληξε φιάσκο εφόσον δεν γνώριζαν πλέον πως να την τελειώσουν και την σταμάτησαν, τόσο ακατανόητη ήταν).

1964 –Με πίστη και συνέπεια στην τουρκική πολιτική, ο Ρ. Ντενκτάς στην σύσκεψη που κάλεσε η Βρετανία στις 16 Ιανουαρίου 1964 στο Λονδίνο, μετά την τουρκοανταρσία εναντίον μας, ξεκαθάρισε τις απαιτήσεις του. Ζήτησε εθελοντική ανταλλαγή πληθυσμών, ανταλλαγή περιουσιών, αποζημειώσεις, ξεχωριστή αστυνομία, ομόσπονδο κράτος. Παράλληλα ο Τούρκος ΥΠΕΞ ζήτησε γεωγραφικό διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων και ομοσπονδιακή λύση. (Διαφάνεια 5). (Ακριβώς όπως έκαναν και στην Γενεύη το 1974 όταν ο μεν Ντενκτάς απαίτησε διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία και ο Τούρκος ΥΠΕΞ Γκιουνές 6 αυτόνομα καντόνια).

Στις 14 Φεβρουαρίου, λοιπόν, του 1964 το Τμήμα Σχεδιασμού (Planning Department) του Φόρειν ΄Οφις είχε ήδη ετοιμάσει μελέτη για το Μέλλον της Κύπρου βλέποντας 10 χρόνια μπροστά, βασισμένο στα σχέδια της περασμένης δεκαετίας. Αυτό το σχέδιο είναι που επικράτησε τελικά και προσχεδίασε τους τρόπους και προυποθέσεις της τραγωδίας του 1974. Ήταν βρετανικό και οχι αμερικανικό το σχέδιο προετοιμασίας της εισβολής. Συνταυτισμένες με το σχέδιο αυτό ήταν και οι ενέργειες του στρατηγού Πίτερ Γιάνγκ να χαράξει τη διχοτομική Πράσινη Γραμμή τον Ιανουάριο του 1964 στην Λευκωσία την οποία βέβαια είχαν μερικώς χαράξει οι ίδιοι το 1955-59 . Ο Γιάνγκ είχε εντολές από το Λονδίνο να τραβήξει Π. Γραμμή και στην Λεμεσό αλλά χάρη στις αντιδράσεις του τότε Επάρχου Λεμεσού Χριστόδουλου Βενιαμίν αποτράπηκε η προσπάθεια. Στο σχέδιο εκείνο προβλεπόταν και η απομάκρυνση της ελληνικής επιρροής από την Κύπρο, να αποκόπτονταν οι δεσμοί με την Ελλάδα, να σιωπούσε το Ελληνικό ραδιόφωνο, ο Τύπος, να εμπόδιζαν την Ελλάδα να επέμβει σε περίπτωση που εγίνετο τουρκική εισβολή, και να εζητείτο η χρήση του 6ου Αμερικανικού Στόλου και άλλα πολλά. (Βλέπε βιβλίο ‘Top Secret’-Διαφάνεια 6 - Αναφορά στην ‘Ελευθερία’ 23.4.1964).
Το 1964 οι Τουρκοκύπριοι εξέδωσαν και προτάσεις για “Ομόσπονδη Δημοκρατία της Κύπρου” με συνταγματικές αλλαγές για “Βόρειο Κράτος” και “Νότιο Κράτος”. (Βλέπε ‘Top Secret’). (Διαφάνεια 7).
Στο βιβλίο του “Τα Δύσκολα Χρόνια –Αναμνήσεις μιας ζωής”, ο πρώην Υπ. ΄Αμυνας και πρώην Έπαρχος Λεμεσού, Χριστόδουλος Βενιαμίν, δημοσιεύει στην ολότητά του έγγραφο που βρήκαν οι αρχές της Δημοκρατίας στο Γραφείου Τουρκοκύπριου υπουργού ο οποίος στην βιασύνη του να αποχωρήσει με το ξέσπασμα των γεγονότων του 1963 το ξέχασε. Το έγγραφο φέρει ημερ. 14.9.1963, πριν τις επιθέσεις εναντίον μας του Δεκεμβρίου 1963. Γράφει μεταξύ άλλων πολλών αποκαλυπτικών το έγγραφο:
“...Τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου δεχθήκαμε ως προσωρινόν μεταβατικόν στάδιο, αν δεν ήταν έτσι δεν θα τις υπογράφαμε. Με αυτές αναγνωρίσθηκαν σε διεθνές επίπεδο τα δικαιώματα της Τουρκίας επί της Κύπρου..Θα ωφεληθούμε από τα λάθη των Ρωμηών και αφού ετοιμασθούμε καλύτερα,... θα περιμένουμε την ημέρα που θα θέλουν να χαλάσουν τις Συμφωνίες, οπότε θα επιτύχουμε την πλήρη ελευθερία μας...πρέπει να υποστηρίζεται ο αγώνας μας αυτός από πολλούς εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες αλλά πρωτίστως από την Μητέρα Πατρίδα...Μπορούμε να συνοψίσουμε τα κύρια σημεία ενός τέτοιου σχεδίου ως εξής: Ο Τούρκος αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας θα γίνει δεκτός ως πρόεδρος της Δημοκρατίας υπό της τουρκικής κοινότητος και θα ιδρυθεί μια κυβέρνηση αποτελουμένη καθαρώς από Τούρκους... Η Μητέρα πατρίς θα αναγνωρίσει αμέσως την κυβέρνηση αυτή... θα ακολουθήσει η επέμβαση της Μητέρας Πατρίδας και εάν υπάρξει ανάγκη θα αναγνωρισθούν αμέσως τα δικαιώματα, ως πολίτες της Δημοκρατίας, εις τους Κυπρίους οι οποίοι είναι εγκατεστημένοι εις Τουρκίαν.. οι Ρωμηοί θα αντιδράσουν εναντίον των Τούρκων εμπράκτως και έτσι θα αρχίσει ένας αγώνας μεταξύ των δύο Κοινοτήτων και το αποτέλεσμα θα καθορίσει τον αγώνα. ΄Οταν αρχίσει ο αγώνας η Τουρκική Κοινότης η οποία είναι διεσπαρμένη εις όλην την Νήσον, να μαζευθεί εις μίαν ζώνην δια της βίας και να είναι υποχρεωμένη όπως κρατήσει εκείνην την ζώνην... Εις ποίον μέρος θα ευρίσκεται αυτή η ζώνη, αυτό θα εξαρτηθεί από το στρατηγικόν σχέδιον που θα ετοιμάσουν οι ειδικοί... ενίσχυση των σχέσεών με την Μητέρα Πατρίδα ...Η τουρκική κοινότης αφού συμπληρώσει από απόψεως οικονομικής, στρατιωτικής, και ηθικής με την πλήρη έννοια της λέξεως αυτές τις προετοιμασίες, θα επωφεληθεί της ευκαιρίας κατά την οποίαν θα δημιουργηθεί μία συνταγματική κρίσις διά τους Ρωμηούς και θα έχει κάποιαν επιτυχία... Λευκωσία 14.9.1963 Δρ. Φαζίλ Κιουτσιούκ Αντιπρόεδρος Κ.Δ , Ραούφ Ντενκτάς Πρόεδρος Τουρκικής Κοινοτικής Συνέλευσης. ” (Διαφάνεια 8). (Στο έγγραφο αυτό αναφέρθηκε στις 21 και 23 Φεβρουαρίου 1964 ο Φιλελεύθερος με τίτλο “ Θα μας επέβαλλαν τον τουρκισμό”).

Ο Υπ.Εξωτερικών της Τουρκίας πριν την τουρκική εισβολή του 1974 διαβεβαίωνε : “Η λύση που θέλουμε είναι διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία”. Η δε κυπριακή κυβέρνηση τον Ιούνιο 74 παρέδιδε στους Βρετανούς υπόμνημα με τίτλο “Ανεφάρμοστη η Ομοσπονδία”…

Ο Βρετ. Υπ. Εξωτερικών Τζέιμς Κάλλαχαν τον Αύγουστος του 1974 τονίζει πως η λύση θα είναι διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία... Και στις 16 Αυγούστου 1974 το Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας της Βρετανίας αποφασίζει να χρησιμοποιεί την ορολογία “διπεριφερειακή ομοσπονδία” ως εναλλακτική ονομασία για την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και παράλληλα επιλέγουν να επενδύσουν όλες τους τις ελπίδες, αγνοώντας τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, στον Γλαύκο Κληρίδη. (Διαφ. 9).

Στις 23 Αυγούστου 1974 ο Ραούφ Ντενκτάς δήλωνε ότι “ο τουρκικός στόχος ήταν ένα ομόσπονδο κράτος σε γεωγραφική βάση. Μια ομόσπονδη τουρκική περιοχή και μια ομόσπονδη ελληνική σε ένα ομόσπονδο κράτος. Τις λειτουργίες και δικαιοδοσίες του ομόσπονδου αυτού κράτους θα τις διαπραγματευθούμε...έχουμε το προσωρινό ξεχωριστό τουρκικό κράτος μέσα σε μια δικοινοτική δημοκρατία της Κύπρου που αναμένει την συμφωνία πάνω στο ομόσπονδο σύστημα”.

Την ίδια μέρα, ο Βρετ. Υπ. Αρμοστής στην Λευκωσία του έλεγε ότι αν ήταν να επιζήσει ο Γλ. Κληρίδης έπρεπε οι Τούρκοι να τον βοηθούσαν με κάποια ελαστικότητα υπό μορφή εδαφικών αναπροσαρμογών, για να μπορούσε να πουλήσει την πρόταση της διζωνικής ομοσπονδίας στους Ελληνοκύπριους.
Στις 30 Αυγούστου 1974 ο Τζέιμς Κάλλαχαν διατάσσει υποστήριξη της δι-περιφερειακής ομοσπονδίας που ταυτίζεται πλήρως με τον τουρκικό στόχο, ανκαι θα είναι δύσκολο για την ελληνική πλευρά να την δεχθεί όπως έλεγε, και τον Σεπτέμβριο λέει στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο ότι θεωρεί τον διαχωρισμό της Κύπρου σε δύο ζώνες με μια ομοσπονδιακή δομή ως αναπόφευκτη, πράγμα που απέρριπτε ο Μακάριος. (Διαφάνεια 10)
Στις 15 Οκτωβρίου 1974, προτού επιστρέψει στην Κύπρο από το Στρασβούργο και τη Γενεύη όπου βρισκόταν τις 5 τελευταίες εβδομάδες, ο κ. Μιχαλάκης Τριανταφυλλίδης εισηγήθηκε στο Φόρειν Όφις όπως ο Κληρίδης καλέσει τον Μακάριο να πάει στην Κύπρο αλλά να μείνει σιωπηρός μέχρι τη διαπραγμάτευση της λύσης και δοθεί αυτή στο λαό για έγκριση. Ο Τριανταφυλλίδης πρότεινε λύση, (η οποία είπε, δεν ήταν δική του αλλά συνταγματολόγων στο Στρασβούργο) για να αποφευχθεί η ανταλλαγή πληθυσμών, αλλά ταυτόχρονα οι Τούρκοι να διατηρήσουν τις απαιτήσεις ασφάλειας τους, να μείνουν μικτά χωριά τόσο στο νότο όσο και στο βορρά της διαχωριστικής γραμμής αλλά οι Έλληνες και Τούρκοι να ψηφίζουν χωριστά για τους ηγέτες του. Αυτό το σύστημα οι Έλληνες θα το χαρακτηρίζουν Ενωμένο Κράτος οι δε Τούρκοι Ομοσπονδία. Αμφότεροι θα είναι ικανοποιημένοι.... Και σημείωσαν οι Βρετανοί: To σύστημα αυτό μπορεί να γίνει δεκτό από τους Τούρκους όμως θα επιμένουν όπως οποιαδήποτε η συνταγματική συμφωνία, θα ονομάζεται Ομοσπονδία. (Διαφάνεια 11).
Στις 6 Νοεμβρίου 1974 ο Γλ. Κληρίδης δημόσια ικανοποιεί τις τουρκικές και βρετανικές απαιτήσεις και υποστηρίζει δημόσια, λύση γεωγραφικής ομοσπονδίας, όπου οι Τούρκοι θα είναι πλειοψηφία. Υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει πλέον πιθανότητα ενωμένης Κύπρου οπόταν η μόνη λύση είναι η γεωγραφική ομοσπονδία. Αποσπά τα ...συγχαρητήρια του Τζέιμς Κάλλαχαν. Και αυτά ούτε 5 μήνες μετά την βάρβαρη τουρκική εισβολή...Και πριν την σύσκεψη στην Αθήνα αρχές Δεκεμβρίου…Υπόσχεται δε στους Βρετανούς αν δεν γίνει τίποτα να τραβούσε απευθείας για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. (Διαφάνεια 12).

Στην 3η Βιένης 1975 ο Κληρίδης ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των Βρετανών και δίχως εξουσιοδότηση από την κυπριακή κυβέρνηση, προβαίνει σε παραχωρήσεις για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία προς τον Ντενκτάς. Και αμέσως μετά ζητεί άσυλο για την οικογένειά του από το Φόρειν ΄Οφις φοβούμενος για τη ζωή του και εκείνη της οικογένειάς του... Η 3η Βιένης ουδόλως ήταν για ελευθέρα διακίνηση, ή για εξασφάλιση των δικαιωμάτων των εγκλωβισμένων Ελλήνων, αλλά για παραχωρήσεις προς τους Τούρκους και ανταλλαγή πληθυσμών. (Διαφ. 13).

Επιβεβαίωση γι΄αυτά ήλθε τον Νοέμβριο του 1975 όταν ο στενός συνεργάτης του Γλ. Κληρίδη μ. Λέανδρος Ζαχαριάδης είπε στον Βρετανό Υπ. Αρμοστή κ. ΄Ολβερ ότι “ο Κληρίδης ήταν πολύ ενοχλημένος με τις κάτω από τη μέση τουρκικές τακτικές, γιατί όταν ο Κληρίδης είχε δεχθεί τη διζωνικότητα και μια αδύνατη κεντρική κυβέρνηση στη Βιένη, με αντάλλαγμα τουρκικές υποχωρήσεις στο εδαφικό, στην πραγματικότητα δεν είχε εξουσιοδότηση να πάει τόσο μακριά σε υποχωρήσεις στη γραπτή οδηγία που είχε από την κυπριακή κυβέρνηση. Οι εχθροί του Κληρίδη μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν εναντίον του. Η γραπτή οδηγία που είχε ήταν για πολυπεριφερεαική, αλλά ενδεικτικά όχι για διπεριφερεαική ομοσπονδία...”.
Το Φόρειν ΄Οφις παραχώρησε αμέσως το άσυλο στην οικογένεια Κληρίδη, κυρίως για την Καίτη Κληρίδη (η καρδιά της οποίας πάλλεται με τους παλλόμενους εποίκους) αλλά, μέχρι σήμερα δεν το χρειάστηκαν...
Τον Οκτώβριο του 1975 ο Βρετανός ΥΠΕΞ Τζέιμς Κάλλαχαν προτείνει στην Ελλάδα και Τουρκία πακέττο με τρία στοιχεία: Διζωνική Ομοσπονδία, αναπροσαρμογή συνόρων και κεντρική κυβέρνηση με αδύνατες εξουσίες. Λίγο αργότερα εξελίχθηκε και η πρωτοβουλία Χένρι Κίσσιγκερ με την “πρόταση αρχών” που αποτελείτο από πέντε παραγράφους αλλά η Βρετανία τις τροποποίησε όπως ήθελε και τις έκανε έξι. Σ΄αυτές για πρώτη φορά, γινόταν λόγος για εκ περιτροπής προεδρία που ήταν τουρκική απαίτηση. Εκεί που διαφωνούσε κάθετα η Βρετανία με την πρόταση “Αρχών” Κίσσιγκερ ήταν η πρόνοια που επέβαλε στα μέρη να συμφωνήσουν στην αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων, εκτός εκείνων που βρίσκοταν σύμφωνα με διεθνείς συνθήκες, εννοώντας την ΕΛΔΥΚ και ΤΟΥΡΔΥΚ.

Εκ περιτροπής προεδρία και αποζημειώσεις
Το 1977 το Τμήμα Σχεδιασμού του Φόρειν ΄Οφις είχε ήδη σχεδιάσει με κάθε λεπτομέρεια τα δύο συνιστώντα κράτη σε μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με εναλλακτικούς χάρτες όπως βολεύει τα τουρκικά συμφέροντα με μη επιστροφή προσφύγων εκτός από ένα μικρό ποσοστό, και ο Δρ. ΄Οουεν (νέος υπ. Εξ. )τόνιζε ότι η λύση θα είναι Διζωνική Ομοσπονδία. Συζήτησε με τον Γλ. Κληρίδη τρόπους αποζημειώσεων και την εκ περιτροπής προεδρία την οποίαν απέρριπτε ο Μακάριος!!!! (Φεβρουάριο και Μάιο του 1977). (Διαφάνεια 14).

Σύμφωνα με τα βρετανικά έγγραφα η Βρετ. Υπ.Αρμοστεία στην Λευκωσία, κατά καιρούς όπως π.χ. το 1976 ενημέρωνε το Λονδίνο ότι τον Γλ.Κληρίδη και την πολιτική του υποστήριζε και έσωζε το ΑΚΕΛ. Στο ΑΚΕΛ οφειλόταν η επιβίωσή του παρόλες τις διαφωνίες του με τον Αρχιεπ. Μακάριο. Θεωρούσαν ότι το ΑΚΕΛ ακολουθούσε μια υπεύθυνη και σκληρή πολιτική. (Σημερινή 27.9.2007).
Αγαπητοί μου, το περιεχόμενο της Δ. Δ. Ομοσπονδίας ήταν και είναι μόνο ένα: Εκείνο που τις αποδίδουν οι πάτρονές της - τα δύο συνιστώντα κράτη και τίποτα άλλο.
Σχέδια και χάρτες αλά Σχέδιο Ανάν/Χάνει
Πιο αναλυτικά, από το τέλος του 1975 και ολόκληρο το 1976 βρίσκουμε ότι στο παρασκήνιο Λονδίνου και Ουάσιγκτον είχαν αρχίσει συχνές επαφές μεταξύ Φόρειν ΄Οφις και Στέιτ Ντεπάρτμεντ, ένα πυκνό πήγαινε-έλα, διαπραγματεύσεις και διαβουλεύσεις, να σχεδιάζονται χάρτες για μας δίχως εμάς, να επιλέγονται χωριά που θα επέστρεψαν στην ελληνοκυπριακή διοίκηση στα πλαίσια οριακών αναπροσαρμογών και να προχωρούν με τέτοια γρηγοράδα στους σχεδιασμούς των τόσο στο γεωγραφικό όσο και στο συνταγματικό, ενώ στην ίδια την Κύπρο τα πράγματα ακόμα βρισκόντουσαν σε μια άλλη διάσταση, με το Μακάριος να μην δέχεται τίποτα εκτός της πολυπεριφερειακής που πόρρω απείχε από τα προχωρημένα σχέδια και διζωνικούς χάρτες του Φόρειν ΄Οφις...Τα οποία όμως γνώριζαν κάποιοι σύμβουλοι του Μακαρίου... Τα πλέον αποκαλυπτικά σ΄ολον αυτό τον οργασμό διζωνικών συνομοσπονδιακών σχεδιασμών είναι το γεγονός ότι πρώτον, συζητείτο και περιλαμβάνετο η εκ περιτροπής προεδρία και η ελεύθερη κυκλοφορία ατόμων από το ένα συνιστών κρατίδιο στο άλλο, αλλά όχι η ελεύθερη εγκατάσταση ή η επιστροφή προσφύγων, ειδικά των Κερυνειωτών. ΄Οπως περιελήφθηκε τελικά στις βρετανικές ‘Ιδέες Γκάλι’ το 1992 και Σχέδιο Ανάν 2004, και μπήκε ειρωνικά σε εφαρμογή μετά το δημοψήφισμα της 24/4/2004 με το λανθασμένο άνοιγμα των οδοφραγμάτων προς όφελος των Τούρκων. Τελειοποίηση εκείνων των σχεδίων ήταν και το Σχέδιο Ανάν/Χάνει και που γνωρίζουμε πλέον, δίχως την ανάγκη των βρετ. εγγράφων, ότι ετοιμάστηκε με την συμμετοχή δικών μας. Προσπαθούσαν να βρουν και το νέο όνομα μετά την διάλυση της Κ.Δημοκρατίας. ΄Όπως 1) Η Διζωνική Κυπριακή Ομοσπονδία, 2) Η Κυπριακή Δημοκρατική Ομοσπονδία που τελικά μας προσεφέρθηκε με την Ανανική 3) Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία. (Δημοσιεύσεις γράφουσας στην Σημερινή 2006, 2007). (Διαφ.15).

Ο άλλος στενός συνεργάτης των Βρετανών, εκτός του Γλ. Κληρίδη, Μιχαλάκης Τριανταφυλλίδης, σε μια άλλη από τις συχνές συναντήσεις που είχε με το Φόρειν ΄Οφις, στις 5 Ιουλίου 1976 τους είπε πως ο Μακάριος είχε δεχθεί την διζωνική με την τουρκοκυπριακή ζώνη του 26-27%, και πως τότε ήταν ο καλύτερος καιρός να τεθούν πάνω του πιέσεις για να τη δεχθεί και στις διαπραγματεύσεις.. Φαινόταν να παραδέχεται (ο Μ.Τρ) ότι οι πρόσφυγες δεν θα επέστρεφαν για να μείνουν, αλλά ήταν της άποψης ότι το δικαίωμα στην περιουσία έπρεπε να αναγνωριστεί ή τουλάχιστον να αποζημιωθεί. Πίστευε ότι η Δύση έπρεπε να παζαρέψει την αναγνώριση με πραγματικές παραχωρήσεις από την τουρκική πλευρά...Αυτά σύστηνε ο Μ. Τριανταφυλλίδης το 1976 ... εκ των διζωνικών συμβούλων του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου όπως θα δούμε πιο κάτω.
Οταν λοιπόν, ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, σε συνέντευξη του στην ‘Γενι Σαπάκ’ στις 25.6.2008 δήλωνε πως “Το σχέδιο Ανάν δεν κατέβηκε από τον ουρανό (όπως μας δήλωσε και προηγουμένως ο Σερ Ντέιβιντ Χάνει), είναι αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων 40 ετών και εφόσον δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τα 40 χρόνια, έτσι δεν μπορούμε να ξεχάσουμε και το σχέδιο Ανάν”, σωστά τα είπε.

Σφαγέας Ετσεβίτ 29/6/1977 ‘Φιλελεύθερος’ : Στόχος η Διζωνική Ομοσπονδία!

Κατευθυντήριες γραμμές 1977
Έχει καταντήσει ένα γιαλέλι, ο ισχυρισμός πως τη διζωνική την δέχθηκε ο Μακάριος ως η έσχατη μας υποχώρηση γι΄αυτό την υποστηρίζουν. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος σε καμία περίπτωση δεν υπέγραψε συμφωνία με τον Ντενκτάς το 1977 για διζωνική. Δυστυχώς, για τόσα χρόνια κανένας δεν βγήκε να κόψει τη φόρα των υποστηρικτών της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, πληροφορώντας το λαό ότι τέτοιες συμφωνίες δεν έγιναν ποτέ. Και εγώ η ίδια παραπλανήθηκα όντως, γιατί πήρα ως δεδομένο ότι ο Μακάριος και ο Κυπριανού είχαν πράγματι υπογράψει το 1977 και 1979 αντίστοιχα. Μέχρι που στο Κρατικό Αρχείο στο Λονδίνο αποδεσμεύθηκαν τα έγγραφα για το 1977, όταν και βρήκα τελικά ότι στην πραγματικότητα, τέτοιες συμφωνίες δεν έγιναν ούτε υπέγραψαν οι Μακάριος και Κυπριανού με τον Ντενκτάς για διζωνική ομοσπονδία. Παρόλον ότι γνώριζα η λέξη διζωνική δεν υπήρχε, δεν γνώριζα ότι δεν είχαν υπογράψει. ΄Όμως, ακόμα και αν θεωρηθεί ότι ήταν συμφωνίες, για χάρη συζήτησης, δεν μπορεί να συνέχιζαν και να συνεχίζουν να ισχύουν αφού οι Τούρκοι όχι μόνον δεν είχαν ανταποκριθεί θετικά αλλά προχωρούσαν και σε μονομερείς αποσχιστικές ενέργειες. Εκτός βέβαια, και αν οι ηγέτες που τις επικαλούνται θέλουν να δίδουν στον εαυτό τους το άλλοθι για να κρατούν το λαό και την Κύπρο δέσμιους και όμηρο της τουρκοβρετανικής συνωμοσίας που ξεκίνησε από την δεκαετία του 1950…
Το σκηνικό τον Φεβρουάριο 1977
Το τι έγινε τον Φεβρουάριο του 1977 έχει ως εξής. Οι Αμερικανοί μετά την εκλογή Τζίμμυ Κάρτερ και τις πιέσεις του ελληνοαμερικανικού λόμπυ που υποστήριξε την υποψηφιότητα Κάρτερ, αποφάσισαν να αναλάβουν κάποια πρωτοβουλία για το Κυπριακό στέλλοντας στην Κύπρο, ως ειδικό απεσταλμένο τον Κλάρκ Κλίφφορτ. Αφενός για να ικανοποιήσουν τους Έλληνες και αφετέρου να βρουν τρόπους να άρουν και το εμπάργκο όπλων προς την Τουρκία.
Οι Βρετανοί όμως, που δεν ήθελαν την αμερικανική πρωτοβουλία (όπως και οι Τούρκοι) κατάφεραν και έπεισαν τον τότε Γ.Γ. του ΟΗΕ Γκούλτ Βάλτχαιμ να προκαταλάβει τους Αμερικανούς και ουσιαστικά να εξουδετερώσει τις επαφές και προσπάθειες του Κλίφφορτ. Βρέθηκε λοιπόν ο Βάλτχάιμ στην Κύπρο μέρες πριν την κάθοδο του Κλίφφορτ και με την βοήθεια δικών μας που εξάσκησαν έντονες πιέσεις πάνω στον Μακάριο, εκείνο που κατόρθωσε να αποσπάσει από τον Μακάριο στις 12 Φεβρουαρίου 1977 (μιαμιση εβδομάδα πριν την κάθοδο Κλίφφορτ) ήταν οι 4 κατευθυντήριες γραμμές, υπό μορφή πρακτικών (Minutes) στην συνάντηση Μακαρίου/Ντενκτάς.
Το ότι η λέξη διζωνική δεν περιλαμβάνετο στα πρακτικά το πρόσεξαν αμέσως οι Βρετανοί της Υπ. Αρμοστείας στην Λευκωσία, οι οποίοι το ανέφεραν στο Λονδίνο. (Διαφάνεια 16).
Το παιχνίδι, όμως, ήταν όπως τραβιχτεί το χαλί κάτω από τα πόδια του Κλίφφορτ. Ο Μακάριος είχε μετανοιώσει πολύ για την γκάφα που του είχαν στήσει, (όχι ο “απατεώνας Κλίφφορτ” όπως ισχυρίζονται κάποιοι ότι είπε ο Μακάριος), αλλά οι Τούρκοι, Βρετανοί και δικοί μας. Το ομολόγησε στον Δρ. Β. Λυσσαρίδη πριν τον θάνατό του, ο οποίος στις 3.8.1996 σε συνέντευξή του στην τηλεόραση του ‘Λόγου είπε: “ Στην πλατεία Ελευθερίας 20 Ιουλίου 1977 ο Αρχιεπίσκοπος πριν τον θάνατό του έδωσε το μύνημα ότι σκόπευε να επαναφέρει το Κυπριακό ως θέμα εισβολής και κατοχής και σκόπευε να αποσύρει τις προτάσεις... Σε προσωπική συνομιλία μαζί του με διαβεβαίωσε ότι ακριβώς αυτό είχε υπόψη του εφόσον οι Τούρκοι τον κοροίδεψαν.”(Βλέπε βιβλίο “Conspiracy or Blunder?”). Βέβαια, δεν ήσαν μόνο οι Τούρκοι που τον είχαν κοροιδέψει γιατί κάποιοι δικοί μας βρισκόντουσαν σε βαθιές διαβουλεύσεις με τους Βρετανούς...Η πραγματική υποθήκη Μακαρίου, λοιπόν, για όσους τον επικαλούνται είναι η επανατοποθέτηση του Κυπριακού στη βάση της εισβολής και τουρκικής κατοχής και οχι η τάχατες διζωνική των κατακτητών και υπολοίπων.

Αντι αυτού μετά τον θάνατο του Μακαρίου τα πρακτικά αυτά αναβαθμίσθηκαν από την πολιτική ηγεσία του τόπου και τους ξένους σε... λεγόμενες “Συμφωνίες Κορυφής”. Ουδέν αναληθέστερον.
Επιβεβαίωση των πιέσεων πάνω στον Μακάριο ήλθε από τον ίδιο τον Μιχαλάκη Τριανταφυλλίδη στις 23.5.1990 όταν μιλώντας στο Law Society του Λονδίνου (προσκεκλημένος του Συνδέσμου Κυπρίων δικηγόρων) είπε συγκεκριμένα:
“...Σκεφθήκαμε να δίναμε όλοι γενναιόδωρα και να χτίζαμε κάτι το οποίο οι Τουρκοκύπριοι θα μπορούσαν να κάνουν δίχως την παρουσία των τουρκικών στρατευμάτων και τους έποικους από το βορρά και έστω αν αυτό σήμαινε ότι θα ζήσουμε σε δύο χωριστά κράτη σε μια ομόσπονδη Κύπρο. Πιστεύαμε ότι ήταν για το καλό της Κύπρου. Αν κάποιος είχε ενδοιασμούς για τις συμφωνίες Κορυφής αυτός ήταν ο Μακάριος, αλλά όλοι εμείς οι σύμβουλοί του τον κάναμε να νιώθει ότι ήταν για το καλό της Κύπρου. Μετά το 1974, η ομοσπονδιακή λύση είχε επιλεγεί ως η μοναδική λύση ενοποίησης του νησιού και η καλύτερη εκλογή μεταξύ δύο κακών..” (Διαφάνεια 17).
Από ποίους είχε επιλεγεί; Από τους “Κύπριους για τους Κύπριους”(το νέο βρετανικό σύνθημα που μας εισήγαγαν και το υιοθέτησε ο Πρόεδρος Χριστόφιας;) Από πότε η Δ.Δ.Ο ήταν ή είναι λύση από τους “Κύπριους για τους Κύπριους”;
Ο κ. Τριανταφυλλίδης σε αδρές γραμμές ανέφερε τελικά ότι στην πραγματικότητα η λύση ήταν συνομοσπονδία, προσθέτοντας ότι το είδος της είναι μοναδικό ανα τον κόσμο.. (Ανταπόκριση Φ.Α. Σημερινή 28.6.1990).

Επτά χρόνια αργότερα, κάποιες τύψεις ενοχλούν και ο ίδιος (Σημερινή 1.7.1997) δηλώνει τα εξής για τις “γενναιόδωρες” προσφορές του ιδίου και των υπολοίπων συμβούλων του Μακαρίου, ως αποτέλεσμα των οποίων ήταν η προώθηση της τουρκικής απαίτησης της διζωνικής.
“... Οι ομόφωνες προτάσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς του 1989 πάσχουν από τα διζωνικά και δικοινοτικά στοιχεία που δεν μπορούν πια να εφαρμοστούν... η ελληνοκυπριακή πλευρά πρέπει να κάνει νέες προτάσεις που να διασώζουν τη δημοκρατική αρχή, τη λαική κυριαρχία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, με τις οποίες να ασκήσει επιθετική πολιτική στον ευρωπαικό χώρο...”
Οι “ομόφωνες” βέβαια, προτάσεις της δικής μας πλευράς, ήλθαν με την προεδρία Γιώργου Βασιλείου.

΄Οπως το 1977 έτσι και με τις κατευθυντήριες γραμμές του 1979, και αυτές έγιναν με την εποπτείαν του Γ.Γ. του ΟΗΕ Γκούλτ Βάλτχάιμ. ΄Ησαν και αυτές πρακτικά που κράτησε ο Βάλτχάιμ γιατί οι ξένοι έπρεπε να επιβεβαιώσουν τις πρώτες γραμμές εφόσον εν τω μεταξύ ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος είχε πεθάνει. Και εφόσον έμαθαν ότι ο Πρόεδρος Σπύρος Κυπριανού ήθελε να αποδεσμευθεί πλήρως, ακυρώνοντας τις κατευθυντήριες γραμμές μεταξύ Μακαρίου και Ντενκτάς. Σύμφωνα με αποδεσμευθέντα έγγραφα για το 1978/79:
“...Η τουρκική κυβέρνηση είχε πάρει έμμεσα μήνυμα από το Στέιτ Ντεπάρτμεντ μέσω του Δρ. Βάλτχάιμ ότι ο Σπύρος Κυπριανού (νέος πρόεδρος της Κ.Δ.) που βρισκόταν στην Ουάσιγκτον και είχε συνάντηση με τον αμερικανό Πρόεδρο Τζίμμυ Κάρτερ του είχε πει ότι γενικά ήταν διατεθειμένος να συναντηθεί με τον Ντενκτάς. ΄Ομως, όπως είχαν αντιληφθεί οι Τούρκοι, ο Κυπριανού άφησε να νοηθεί ότι δεν ήθελε να επαναρχίσουν οι συνομιλίες στη βάση των κατευθυντήριων γραμμών Μακαρίου/Ντενκτάς του 1977. ΄Ηθελε αντιθέτως οι συνομιλίες να ξεκινήσουν με βάση το ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών 3212 με την επανεγκατάσταση των Ελληνοκυπρίων στα Βαρώσια επανακτώντας τον έλεγχο των Βαρωσίων, δίχως περιορισμούς... Η τουρκική κυβέρνηση θα συζητούσε το θέμα με τον Ντενκτάς. ” Η αναφορά φέρει ημερ. 17 Οκτωβρίου 1978...
Ούτε το 1977 ούτε το 1979 λοιπόν, αναφέρεται πουθενά στις γραμμές αυτές η λέξη διζωνική.
Επομένως, που βασίζονται οι θιασώτες της διζωνικής και επικαλούνται τους Μακάριο και Κυπριανού για την τόσο ένθερμη υποστήριξη τους στην τουρκική αυτή απαίτηση που χρονολογείται πολύ πριν την τουρκική εισβολή; Στις παραχωρήσεις Κληρίδη στην 3η Βιένης; Αλλά εθελούσια ξεχνούν την δήλωση Μακαρίου στην Πλατεία Ελευθερίας μέρες πριν πεθάνει;

Δυστυχώς, τους τελευταίους μήνες επιχειρείται με κινδυνολογίες, ρετσινιές και εκφοβισμούς να φυμωθούν όλοι όσοι αντιστέκονται, απορρίπτουν την ξενόφερτη ρατσιστική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδιακή. Πότε με σταλινικές μεθόδους ως μη επιθυμούντες λύση, ή όσοι δεν υποστηρίζουν την Δ.Δ.Ο υποστηρίζουν διχοτόμηση και πότε ως τάχατες σοβινιστές ωσάν και η Κυπριακή Δημοκρατία είναι επαρχία της Τουρκίας και ισχύει και εδώ το ρατσιστικό άρθρο 301. Ξεχνώντας ότι ο Μακάριος από το 1971 έλεγε ακριβώς το αντίθετο. Ότι αν εφαρμοστεί η ομοσπονδία θα οδηγήσει στην διχοτόμηση. (Διαφάνεια 18).

Χαρακτηριστικός ο Δρ. Βάσος Λυσσαρίδης όταν δήλωσε στις 26 Μαίου 2008:
“Δεν θα υποκύψω στην πνευματική τρομοκρατία που παρουσιάζει κάθε διαμαρτυρόμενο για απαράδεκτους σχεδιασμούς ως δήθεν μη επιθυμούντα λύση. Και κάθε αγωνιζόμενο για εθνική επιβίωση, για ελευθερία, δημοκρατία και αξιοπρέπεια ως σοβινιστή.”

Συχνά τίθεται το ερώτημα από τους υποστηρικτές του Σχεδίου συνεταιρισμού, των δύο συνιστώντων κρατών, μα ποία είναι η άλλη λύση, ονομάστε την. Απλούστατο: Το Κυπριακό είναι θέμα βάρβαρης εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής από την Τουρκία. (Διαφάνεια 19). Τρία πράγματα απαιτούνται για την δίκαιη και βιώσιμη λύση του: H απελευθέρωση του με την αποχώρηση όλων των κατοχικών τουρκικών στρατευμάτων, η αποχώρηση όλων των κουβαλητών εποίκων η μεταφορά των οποίων σχεδιάστηκε από το 1956 από την Τουρκία και χαρακτηρίζεται έγκλημα πολέμου και η επιστροφή όλων των Ελληνοκυπρίων προσφύγων στα σπίτια τους. ΄Ομως, όλα αυτά κάποιοι, κατ΄εντολή ξένων, τα εγκατέλειψαν πριν τα απαιτήσουν. Κάποιοι από το 1974 μέχρι σήμερα, ταπεινώνουν και ταπεινώνονται. Κάποιοι εργάζονται ενσυνείδητα (ρεαλιστικά το λένε) υπέρ των ξένων συμφερόντων. Κάποιοι θεωρούν πατριωτισμό την εξυπηρέτηση του κατακτητή και των συμμάχων του με μια λύση που κάνει τους κατακτητές αφέντες ολόκληρης της Κύπρου. Προωθούν μια λύση που οι ίδιοι οι κατακτητές σχεδίασαν και απαίτησαν και έβαλαν σε εφαρμογή από το 1956. ΄Ενα συνεταιρισμό μεταξύ του 82% και του 18% που υπέδειξε και ο Νίκος Ζαχαριάδης τρείς εβδομάδες μετά την έναρξη του αγώνος της ΕΟΚΑ το 1955... Τότε, τι μένει σ΄αυτόν τον λαό;
Ποία Κύπρο θα παραδώσει στις επόμενες γενιές; ΄Οταν με μαθηματική ακρίβεια η Τουρκία δεν χρειάζεται να ρίξει ούτε ένα επιπλέον βόλι για να περάσει ολόκληρη την Κύπρο υπό τον έλεγχό της;
Επομένως αν θέλουμε αυτός ο τόπος να σωθεί από την τουρκική σκλαβιά δύο δρόμοι υπάρχουν, είτε αρέσουν είτε δεν αρέσουν:
Ο πρώτος δρόμος, που πρέπει να είναι και το Σχέδιο Β του Προέδρου Χριστόφια, που σήμερα μας λένε ότι δεν έχει ακόμα τέτοιο σχέδιο: Σεβασμός προς τον Μακάριο αν πράγματι το εννοούν, όσοι τον επικαλούνται. Με επανατοποθέτηση του Κυπριακού στην πραγματική του βάση. Εκείνη της εισβολής και κατοχής. Και όχι να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο ποιος θα φανεί περισσότερο ενσυνείδητα υπέρμαχος μιας καθαρά εξευτελιστικής για μας τουρκικής λύσης Η δύναμη μας είναι οι μαρτυρίες των βαρβαροτήτων των κατακτητών. Προβάλλοντας τις βαρβαρότητες και εγκλήματά τους εις βάρος μας σε όλα τα διεθνή φόρουμ ξεκινώντας από την Ευρωπαική Ένωση. Εκεί όπου όφειλε αυτή η ηγεσία, την ώρα που έπρεπε, να είχε θέσει και το βέτο. Και όχι να επικαλείται ότι το βέτο δεν είναι για τους ...μικρούς!

O δεύτερος δρόμος: Η πολεμική αναμέτρηση με τον κατακτητή. Την οποίαν αποκλείουν για να μην θυμώσει η Τουρκία και οι σύμμαχοί της! Οι σκλαβωμένοι λαοί μάχονται για την ελευθερία τους – στην περίπτωση τη δική μας αυτό θεωρείται σοβινιστικό – αλλά δεν θεωρείται σοβινιστική η τουρκική συνεχιζόμενη κατοχή και το έκτρωμα στον Πενταδάκτυλο...Ούτε μαζοχιστικό και ταπεινωτικό να χρηματοδοτάς ποικιλοτρόπως τον κατακτητή σου και να του λές ‘ Εβετ Εφέντη’ στα οδοφράγματα. ΄Οπως έγραψε, όμως, ο διακεκρειμένος αρθρογράφος των Τάιμς Σάιμον Τζένκινς στις 5.12.2001 σε άρθρο του για το Μεσανατολικό- ”Υπάρχουν περιπτώσεις που η ειρήνη χρειάζεται πόλεμο…”, There are times when peace demands war”

Ούτε τον ένα δρόμο ούτε τον άλλο υπήρξαν ικανές να πάρουν οι ηγεσίες αυτού του τόπου. Τουναντίον ενσυνείδητα κάποιοι εγκλημάτισαν εις βάρος μας. Απαντούνται πιστεύω τα ερωτήματα του αγαπητού Λάζαρου Μαύρου με τους 34 Ιούληδες, ποιοι ηττημένοι ραγιάδες συνθηκολόγησαν με τον κατακτητή…
Είναι θανάσιμο σφάλμα να πιστεύουν κάποιοι πως με υποχωρήσεις πριν ακόμα αρχίσουν συνομιλίες θα κάμψουν την Τουρκία. ΄Οφειλε η ηγεσία αυτού του τόπου να πει σταράτα σε κάθε ξένο πρέσβη και κάθε μεσολαβητή: Δεν μιλάμε για περασμένα πρακτικά ή συμφωνίες. Η Τουρκία εδώ και 34 χρόνια δεν αποχωρεί, η διζωνική είναι νεκρή, όπως είναι και το Σχέδιο Ανάν.
Μέχρι και η διαβόητη International Crisis Group αποφάνθηκε ότι μετά το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004 ο λαός ΑΠΕΡΡΙΨΕ και τη διζωνική. Δυστυχώς την ξαναζωντάνεψαν κάποιοι δικοί μας με συχνότατες αναφορές με πάθος, όπως προέτρεπαν οι Βρετανοί, όταν οι ίδιοι οι ξένοι αποδέχονταν την απόρριψή της από τον ίδιο το λαό!

Ο μόνος τρόπος να τα βάλεις με την Τουρκία, εκτός της πολεμικής επιλογής είναι με σκληρή και αποφασιστική πολιτική. Απελευθέρωση τίποτα λιγότερο. ΄Εντονη διαφωτιστική εκστρατεία σε όλα τα επίπεδα. ΄Εχουμε τα αναγκαία όπλα αλλά τα περιφρονούμε για να μην ενοχλήσουμε τους αφέντες κατακτητές και να απογοητεύσουμε τους μεσάζοντες καθοδηγητές Βρετανούς, αυτουργούς, κηδεμόνες αποικιοκράτες...
Δικαιωματικά, απαιτούμε όπως και η Ελλάδα συναγωνίζεται την Τουρκία σημείο με σημείο αλλά τα ζεμπέικικα, οι κουμπαριές και οι εμπορικές συναλλαγές με την κατοχική Τουρκία αντικατέστησαν τις σωτήριες διεκδικήσεις. Είναι να δακρύζει ένας βλέποντας δημοσιογράφους να συμμορφώνονται πλήρως με την νεο-οθωμανική ατζέντα, ειδικά όταν μετά την επαναπροσέγγιση των σεισμών η Τουρκία επίσημα απαίτησε όλες τις ακατοίκητες νησίδες στο Αιγαίο, σχεδόν απαιτεί ανεπίσημα συν-κυριαρχία της ελλληνικής Θράκης, μιλά για τουρκικά μειονοτικά δικαιώματα για ορισμένες εκατοντάδες Τούρκους στη Ρόδο και τη Κώ και σφίγγει το Οικουμενικό Πατριαρχείο όσο ποτέ. Και για το Κυπριακό η Τουρκία κέρδισε περισσότερο έδαφος στο εξωτερικό με την απαίσχυντη διαστρεύλωση του ΟΧΙ των Ελληνοκυπρίων. Και όλα αυτά ενώ η Ελλάδα διασώζει τουρκικές τράπεζες με λεφτά του δημοσίου και τερματίζει ατμοπλοικά δρομολόγια σε μικρά νησιά στο ανατολικό Αιγαίο όπως τη Σήμη γιατί τάχα μπορούν καλύτερα να εξυπηρετηθούν με τουρκικές υπηρεσίες. Όπως μου είπε ένας φίλος Αρμένιος από την Φιλαδέλφια, η νεο-οθωμανική ατζέντα στοχεύει, τα υγιή μας κύτταρα, όσα μας απέμειναν. Είναι σαν να υποφέρουμε ως Ελληνισμός από πολιτικό και διπλωματικό Ειτς, μας κτυπούν το ανοσοποιητικό μας σύστημα και μας καταντούν ανίκανους να αντιδράσουμε.

H Κυπριακή Δημοκρατία είναι κυρίαρχο κράτος, δεν μπορεί να κάνει υποχωρήσεις στους κατακτητές και να νομίζει ότι θα διαπραγματευτεί με τους Τούρκους. ΄Εχει το δικαίωμα να εξασφαλίζει όσο καλύτερα μπορεί τα δικά της συμφέροντα και αυτά μόνο με το τρίπτυχο: έξω τα τουρκικά στρατεύματα, έξω οι έποικοι και μέσα οι πρόσφυγες μπορούν να εξυπηρετηθούν.

Κλείνω με Θουκυδίδη τον οποίο δεν θέλουν να θυμούνται κάποιοι δικοί μας, ίσως να τον θεωρούν και σοβινιστή για τα σχολεία της Κύπρου: “Δεν κατηγορώ εκείνους που επιζητούν να επεκτείνουν τη δύναμή τους, αλλά εκείνους που είναι πρόθυμοι να υποταχθούν.”

Φανούλα Αργυρού, Ερευνήτρια/συγγραφέας, Λευκωσία – 30.9. 2008



Πρακτικά 12 Φεβρουαρίου 1977

1. Επιζητούμε μια ανεξάρτητη, αδέσμευτη, δικοινοτική ομόσπονδη Δημοκρατία.

2. Το έδαφος υπό τη διοίκηση της κάθε κοινότητας θα πρέπει να συζητηθεί υπό το φως της οικονομικής βιωσιμότητας, της παραγωγικότητας και ιδιοκτησίας της γης.

3. Θέματα αρχών, όπως η ελευθερία διακίνησης, η ελευθερία εγκατάστασης, το δικαίωμα περιουσίας και άλλων εξειδικευμένων ζητημάτων είναι ανοιχτά για συζήτηση, λαμβάνοντας υπόψη τη θεμελιώδη βάση ενός δικοινοτικού ομοσπονδιακού συστήματος και ορισμένες πρακτικές δυσκολίες, οι οποίες μπορεί να προκύψουν για την τουρκοκυπριακή κοινότητα.

4.Οι εξουσίες και αρμοδιότητες της κεντρικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης θα είναι τέτοιες, ώστε να διασφαλίζουν την ενότητα της χώρας, λαμβανομένου υπόψη και του δικοινοτικού χαρακτήρα του κράτους.




Τα 10 Σημεία των πρακτικών 19 Μαίου 1979
1. Συμφωνήθηκε όπως αρχίσουν διακοινοτικές συνομιλίες στις 15 Ιουνίου 1979.
2. Η βάση των συνομιλιών θα είναι οι κατευθυντήριες γραμμές της 12ης Φεβρουαρίου 1977 και τα σχετικά για την Κύπρο ψηφίσματα των Η.Εθνών.
3. Θα πρέπει να υπάρχει σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα και βασικές ελευθερίες όλων των πολιτών της Δημοκρατίας.
4. Οι συνομιλίες θα αναφέρονται σε όλες στις εδαφικές και συνταγματικές πτυχές.
5. Πρωτεραιότητα θα δωθεί στην επίτευξη συμφωνίας για την επανεγκατάσταση των Βαρωσίων κάτω από την αιγίδα των Η.Εθνών ταυτόχρονα με το ξεκίνημα από τους συνομιλητές των συζητήσεων για τα συνταγματικά και εδαφικά θέματα για μια συνολική λύση. Αφού επιτευχθεί συμφωνία για τα Βαρώσια αυτή θα εφαρμοστεί δίχως να αναμένεται αποτέλεσμα για τα υπόλοιπα θέματα.
6. Συμφωνήθηκε όπως απέχουν από οποιαδήποτε δράση που μπορεί να επηρεάσει το αποτέλεσμα των συνομιλιών, και ειδική σημασία θα δωθεί για αρχικά πρακτικά μέτρα από αμφότερες τις πλευρές για προώθηση καλής θέλησης, αμοιβαίας εμπιστοσύνης και επιστροφή σε κατάσταση ομαλότητας.
7. Προβλέπεται η αποστρατικοποίηση της Δημοκρατίας της Κύπρου, και θέματα που σχετίζονται με αυτή θα συζητηθούν.
8. Η ανεξαρτησία, κυριαρχία, εδαφική ακεραιότητα και το αδέσμευτο της Δημοκρατίας πρέπει να τύχουν πρέπουσας εγγύησης εναντίον ένωσης με άλλη χώρα μέρους η ολόκληρης οποιασδήποτε μορφής διχοτόμησης ή ένωσης.
9. Οι συνομιλίες θα διεξαχθούν διαδοχικά δίχωs καθυστέρηση.
10. Οι συνομιλίες θα διεξαχθούν στην Λευκωσία.

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2008

Συνομιλίες περιορισμένης προοπτικής με αδιέξοδα

ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΜΙΧΑΗΛ
Ο ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ πρόεδρος του ΕΥΡΩΚΟ και βουλευτής Νίκος Κουτσού εκτιμά ότι οι συνομιλίες όπως διεξάγονται σήμερα, θα μας οδηγήσουν είτε σε μια λύση χειρότερη και από το σχέδιο Ανάν, είτε σε αδιέξοδα με τραγικές και πάλι συνέπειες για μας. Όπως αναφέρει σε συνέντευξή του, ο πρόεδρος Χριστόφιας ακολουθεί μια λανθασμένη πορεία, κάμνοντας μέχρι τώρα τραγικά λάθη, όπως είναι η εξαφάνιση της 8ης Ιουλίου και η αποδοχή του κ. Ταλάτ ως αυτόνομη πολιτική οντότητα. Ο κ. Κουτσού πιστεύει ότι πρέπει να συνέλθει το Εθνικό Συμβούλιο, ώστε ν' ακουστούν οι απόψεις όλων των πλευρών.

-Ποιες είναι οι εκτιμήσεις σας για τα αποτελέσματα της πρώτης συνάντησης Χριστόφια-Ταλάτ στις 11 Σεπτεμβρίου;

-Εμείς πιστεύουμε ότι είναι περιορισμένης προοπτικής αυτές οι συνομιλίες, γι' αυτό και το πιθανότερο σενάριο είναι να οδηγηθούν σε μια μακρόσυρτη και χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα διαδικασία, εκτός και αν ο πρόεδρος Χριστόφιας είναι αποφασισμένος να προσεγγίσει τις τουρκικές θέσεις. Και αυτό έχοντας σαν δεδομένο ότι η τουρκική πλευρά δεν πρόκειται ν' αλλοιώσει τις θέσεις της, τις οποίες γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια. Από τις δηλώσεις Ταλάτ τόσο στις 3 Σεπτεμβρίου, όσο και μετά στις 11 Σεπτεμβρίου, είναι φανερό ότι οι τουρκικές θέσεις παραμένουν αναλλοίωτες, δηλαδή επιμένουν σε παρθενογένεση, σε δυο κράτη δυο λαούς, σε εγγυήσεις της Τουρκίας, σε δικαίωμα επέμβασης, ενώ δεν αποδέχονται τα θέματα των προσφύγων, της ιδιοκτησίας, της ελεύθερης εγκατάστασης και της ελεύθερης διακίνησης. Επίσης ο κ. Ταλάτ με δημόσια δήλωση του ερμηνεύει την πολιτική ισότητα ως ίση συμμετοχή, όχι στην κοινότητα πλέον, αλλά στο συνιστών κράτος.

-Εάν είναι σωστές αυτές οι τοποθετήσεις σημαίνει ότι οι Τούρκοι οδηγούν τα πράγματα σε διχοτόμηση. Υπάρχουν ενδείξεις μέχρι τώρα ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας θ' αποδεχθεί τέτοια πράγματα;

-Πιστεύουμε ότι οι τούρκοι δεν θέλουν διχοτόμηση, αλλά ένα συνεταιρισμό, ο οποίος θ' αποτελείται από δυο ισότιμα κράτη και μέσα από αυτό το συνεταιρισμό να μπορούν να ελέγχουν στρατηγικά ολόκληρη την Κύπρο. Δυστυχώς ο πρόεδρος Χριστόφιας έκαμε δυο τραγικά λάθη αμέσως με την ανάληψη της προεδρίας του. Πρώτα εξαφάνισε την 8η Ιουλιου, με βάση την οποία η Τουρκία έπρεπε να είχε τοποθετηθεί σε καίριες πτυχές του κυπριακού. Το δεύτερο είναι ότι προσπάθησε ν' αποσυνδέσει τον Ταλάτ από την Τουρκία και να τον παρουσιάσει ως αυτόνομη πολιτική οντότητα. Αυτά τα πράγματα τον εγκλώβισαν σε μια διαδικασία, με αποτέλεσμα να είναι υποχρεωμένος να συζητά τις τουρκικές απαιτήσεις. Δυστυχώς όμως πολύ δύσκολα θα μπορέσει να ξεφύγει από τις συνομιλίες. Το εάν θα αποδεχθεί ή όχι τις τουρκικές απαιτήσεις εναπόκειται στον ίδιο. Αυτά όμως που κάμνει από την ημέρα της εκλογής του δεν έχουν καμιά σχέση με το πρόγραμμα που παρουσίασε στους πολίτες και με βάση το οποίο εξελέγη.

-Πως θ' ανακοπεί αυτή η πορεία των λαθών, όπως την χαρακτηρίζεται, η οποία οδηγεί την πλευρά μας σε άλλους δρόμους σχετικά με την επίλυση του κυπριακού;

-Δυστυχώς όπως έχει προσέλθει στις συνομιλίες ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι πολύ δύσκολο να εξέλθει χωρίς να έχει δυσμενείς επιπτώσεις η Κυπριακή Δημοκρατία. Από την άλλη εάν παραμείνει θα βρεθεί ενώπιον σοβαρών διλημμάτων. Έτσι χρειάζεται μια συνολική συλλογική προσπάθεια μέσα από το Εθνικό Συμβούλιο, ώστε να κατατεθούν οι απόψεις όλων των πλευρών. Ταυτόχρονα πρέπει να παραδεχθεί ο πρόεδρος Χριστόφιας ότι αυτή η πολιτική του είναι αδιέξοδη. Από τη στιγμή που επιμένει ότι έχει κάμει αριστοτεχνικούς χειρισμούς και έχει ξεκαθαρίσει τη βάση των συνομιλιών, ενώ τονίζει επίσης ότι ο Ταλάτ μπορεί να υπογράψει σωστή λύση, δεν θα προχωρήσει τίποτε. Σεβόμαστε τους θεσμούς και τις δημοκρατικές διαδικασίες, όπως και το γεγονός ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει την κύρια ευθύνη, αλλά και εμείς έχουμε υποχρέωση να καταθέσουμε τις δικές μας εκτιμήσεις. Εάν ο κ. Χριστόφιας δεν αποδεχθεί στην πράξη, ότι η πολιτική που εφαρμόζει είναι λανθασμένη, τα γεγονότα θα προχωρήσουν όπως τα εκτιμούμε εμείς και τα πράγματα θα γίνουν πολύ δύσκολα. Θα μας οδηγήσουν μπροστά σε ένα φοβερό δίλημμα, ή δηλαδή δεχόμαστε κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και υπογραφή λύσης με την οποία θα επιβεβαιώνεται η επικυριαρχία της Τουρκίας, όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, ή θα σταματήσουν οι συνομιλίες με δική μας ευθύνη έστω και αν είναι δικαιολογημένη, οπότε η Τουρκία θα επανέλθει με τη λογική της αναγνώρισης του ψευδοκράτους και της εξεύρεσης καθαρά πλέον συνομοσπονδιακής λύσης.

-Ζητάτε να συνέλθει αμέσως το Εθνικό Συμβούλιο;

-Αυτό θα γίνει νοουμένου ότι ο πρόεδρος δέχεται πως η πολιτική που εφαρμόζει είναι αδιέξοδη. Διότι και το Εθνικό Συμβούλιο να συνέλθει, με το δεδομένο ότι ο κ. Αναστασιάδης όχι μόνο στηρίζει αυτή την πολιτική, αλλά είναι και σημαιοφόρος της, τότε πλειοψηφικά θα καταλήξει στα ίδια συμπεράσματα, έστω και αν όλα τα υπόλοιπα κόμματα διαφωνήσουν.

-Οι Τούρκοι αυτή τη στιγμή με τη δύναμη των όπλων έχουν επιβάλει τη διχοτόμηση, βλέπετε να υπάρχει κάποια άλλη δύναμη που να μας βοηθά να βρούμε μια δίκαιη λύση; Υπάρχει άλλος δρόμος από τις συνομιλίες;

-Εάν εκτιμούσαμε ότι οι τούρκοι έχουν επιβάλει τη λύση, γιατί προσέρχονται στις συνομιλίες. Ασφαλώς οι τούρκοι κατέχουν αυτό το μεγάλο κομμάτι της Κύπρου. Ο στόχος τους όμως είναι η νομιμοποίηση αυτών που κατέχουν. Εάν ξεκινήσουμε από το 1958 θα δούμε ότι η Τουρκία καθόρισε από τότε την πολιτική της μέσω του τότε συνταγματολόγου και μετά πρωθυπουργού της Νιχάτ Ερίμ. Αυτή η πολιτική στο κυπριακό περιλαμβάνει δυο πράγματα: Ή θα γίνει διχοτόμηση της Κύπρου με τους όρους της Τουρκίας, ή θα λυθεί το κυπριακό με όρους που θα της επιτρέπουν να ελέγχει ολόκληρο το στρατηγικό χώρο της νήσου. Αυτή η πολιτική δεν έχει αλλάξει καθόλου. Η Τουρκία δεν πέτυχε να νομιμοποιήσει την κατοχή. Απόδειξη τούτου είναι η ένταξη της Κύπρου ως συνόλου στην Ε.Ε. και η αναγνώριση διεθνώς του κυπριακού κράτους. Ως εκ τούτου στην Κύπρο δεν μπορούν ν' αλλάξουν τα δεδομένα χωρίς τη δική μας υπογραφή.

-Ακολουθώντας αυτές τις σκέψεις σίγουρα εκτιμάτε ότι δεν θα εξευρεθεί λύση σύντομα; Τι μένει από εκεί και πέρα, ο μακροχρόνιος αγώνας μήπως;

-Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει λύση εκτός εάν δεχθούμε τις τουρκικές θέσεις. Το καταλαβαίνει και ο μέσος πολίτης. Το γεγονός όμως ότι τα τελευταία χρόνια πετύχαμε να μπούμε στην Ε.Ε. όπως και τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου, αυτό αποδεικνύει ότι υπάρχουν προοπτικές για σωστή λύση. Δεν δεχόμαστε την άποψη ότι δεν υπάρχει προοπτική λύσης. Υπάρχει, αλλά χρειάζεται μια άλλη στρατηγική, όπως και αξιοποίηση κυρίως των ευρωπαϊκών θεσμών. Λέγεται ότι οι συνομιλητές θα κάμουν ένα τρίπτυχο, στο οποίο θα καταγράφονται πρώτα τα σημεία συμφωνίας, μετά τα σημεία σύγκλισης και τελευταία τα σημεία διαφωνίας. Τούτο όμως έγινε και επί Βασιλείου. Μάλιστα για το καθένα υπήρχε και η θέση των Ηνωμένων Εθνών. Σήμερα με τη λογική δήθεν της κυπριακής λύσης έχουμε εξοβελίσει τα Ηνωμένα Έθνη και τις θέσεις που εξέφραζαν τα ψηφίσματα και παραμείναμε με τις θέσεις των δυο πλευρών. Άρα η διολίσθηση είναι φανερή. Ονόμασαν το Ανάν «εργασίες Γραμματείας ΟΗΕ»

-Δεν βλέπετε όμως να επανέρχεται και το σχέδιο Ανάν;

-Θα έβλεπα να εμφανίζεται εάν εξαφανιζόταν. Από τη στιγμή που η βάση και των τριών ανακοινωθέντων Χριστόφια-Ταλάτ, όπως και η συζήτηση περιστρέφεται και γύρω από το σχέδιο Ανάν, πως θα πούμε πως έχει εξαφανισθεί. Σήμερα μάλιστα το σχέδιο Ανάν πήρε άλλη ονομασία και αναφέρεται σαν «το σύνολο των εργασιών που παρήγαγε η Γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών». Αντί σχέδιο Ανάν του δίδουν άλλη ονομασία. Είναι πρόσφατες και οι δηλώσεις των αμερικανών ότι δεν μπορεί να παραγνωρισθεί το σχέδιο Ανάν. Με το πρωτογενές δίκαιο απαιτείται επανένταξη στην Ε.Ε.

-Ποιες είναι οι εισηγήσεις σας για να προχωρήσει σωστά η επίλυση του κυπριακού;

-Θα πω μόνο ότι όταν ξεκινάς με κατεύθυνση την Πάφο, δεν είναι δυνατό να περιμένεις πως θα βρεθείς στον Απόστολο Ανδρέα. Ο πρόεδρος Χριστόφιας πήρε μια πορεία που είναι προδιαγεγραμμένη και πολλές φορές περπατημένη. Και θα οδηγήσει στο ίδιο τραγικό δίλημμα. Ή χειρότερη λύση από το σχέδιο Ανάν, ή αδιέξοδο με πάρα πολλά προβλήματα. Άρα χρειαζόμαστε μια νέα στρατηγική και ένα νέο σχεδιασμό, που να βασίζονται στα νέα δεδομένα και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Ένα παράδειγμα, είναι ότι σήμερα συζητούμε τη διακυβέρνηση. Για μας είναι δεδομένη η διακυβέρνηση, αφού πρέπει να βασίζεται στην Ευρώπη. Δεν είναι κάτι που θ' ανακαλύψουμε εμείς. Υπάρχουν τουλάχιστον έξη ομοσπονδίες στην Ε.Ε. Ξέρει κανένας καμιά ομοσπονδία με τα χαρακτηριστικά που θέλουν να εφαρμόσουν στην Κύπρο; Εμείς παίρνουμε ότι λειτουργεί στην Ευρώπη, δηλαδή κράτος δικαίου, δημοκρατικές αρχές σε όλα τα επίπεδα, λαϊκή κυριαρχία, διαχωρισμός εξουσιών μεταξύ νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας και τον πλήρη σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για να οδηγηθούμε σε μια σωστή λύση. Δεν μπορούμε να εξισώνουμε τα πάντα και άρα να καταργήσουμε τις πιο πάνω αρχές της Ε.Ε. επιβάλλοντας ρατσιστικούς και φυλετικούς διαχωρισμούς. Εδώ θέλουμε να προειδοποιήσουμε πως ο Ταλάτ και η Τουρκία επιδιώκουν η όποια συμφωνία να ενταχθεί το πρωτογενές δίκαιο της Ε.Ε. πράγμα που σημαίνει πως θα υπάρξει θέμα επανένταξης του νέου κράτους στην Ευρώπη, διότι δεν θα θεωρείται συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επίσης κανένας και ποτέ δεν θα μπορεί να προσφύγει σε ευρωπαϊκό δικαστήριο εναντίον της λύσης, εάν και εφόσον παραβιάζει τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα.

"The terrible secrets of the Turkish invasion of Cyprus

The plight of Cyprus, with 40 per cent of the island still occupied by Turkish troops who invaded in the summer of 1974, is well known. But never before has the full story been told of what happened during and after the invasion. This article is based on the secret report of the European Commission of Human Rights. For obvious reasons, Insight has withdrawn the names of witnesses who gave evidence to the Commission.
INSIGHT
Killing
Relevant Article of Human Rights Convention: Everyone's right to life shall be protected by law.
Charge made by Greek Cypriots: The Turkish army embarked on a systematic course of mass killings of civilians unconnected with any war activity.
Turkish Defence: None offered, but jurisdiction challenged. By letter dated November 27, 1975, Turkey told the Commission it refused to accept the Greek Cypriot administration's right to go to the commission, "since there is no authority which can properly require the Turkish government to recognise against its will the legitimacy of a government which has usurped the powers of the state in violation of the constitution of which Turkey is a guarantor." No defence therefore offered to any other charges either.
Evidence given to the commission: Witness Mrs K said that on July 21, 1974, the second day of the Turkish invasion, she and a group of villagers from Elia were captured when, fleeing from bombardment, they tried to reach a range of mountains. All 12 men arrested were civilians. They were separated from the women and shot in front of the women, under the orders of a Turkish officer. Some of the men were holding children, three of whom were wounded.
Written statements referred to two more group killings: at Trimithi eyewitnesses told of the deaths of five men (two shepherds aged 60 and 70, two masons of 20 and 60, and a 19-year-old plumber). At Palekythron 30 Greek Cypriot soldiers being held prisoner were killed by their captors, according to the second statement.
Witness S gave evidence of two other mass killings at Palekythron. In each case, between 30 and 40 soldiers who had surrendered to the advancing Turks were shot. In the second case, the witness said, "the soldiers were transferred to the kilns of the village where they were shot dead and burnt in order not to leave details of what had happened."
Seventeen members of two neighbouring families, including 10 women and five children aged between two and nine were murdered in cold blood at Palekythron, reported witness H, a doctor. Further killing described in the doctor's notes, recording evidence related to him by patients (either eye-witnesses or victims) included:
• Execution of eight civilians taken prisoner by Turkish soldiers in the area of Prastio, one day after the ceasefire on August 16, 1974.
• Killing by Turkish soldiers of five unarmed Greek Cypriot soldiers who had sought refuge in a house at Voni.
• Shooting of four women, one of whom survived by pretending she was dead.
Further evidence, taken in refugees camps and in the form of written statements, described killings of civilians in homes, streets or fields, as well as the killing of people under arrest or in detention. Eight statements described the killing of soldiers not in combat; five statements referred to a mass grave found in Dherynia.
Commission's verdict: By 14 votes to one, the commission considered there were "very strong indications" of violation of Article 2 and killings "committed on a substantial scale."
Rape
Relevant article: No one shall be subjected to torture or to inhuman or degrading treatment or punishment.
Charge by Greek Cypriots: Turkish troops were responsible for wholesale and repeated rapes of women of all ages from 12 to 71, sometimes to such an extent that the victims suffered haemorrhages or became mental wrecks. In some areas, enforced prostitution was practised, all women and girls of a village being collected and put into separate rooms in empty houses where they were raped repeatedly.
In certain cases members of the same family were repeatedly raped, some of them in front of their own children. In other cases women were brutally raped in public.
Rapes were on many occassions accompanied by brutalities such as violent biting of the victims causing severe wounding, banging their heads on the floor and wringing their throats almost to the point of suffocation. In some cases attempts to rape were followed by the stabbing or killing of the victims, victims included pregnant and mentally-retarded women.
Evidence to commission: Testimony of doctors C and H, who examined the victims. Eyewitnesses and hearsay witnesses also gave evidence, and the commission had before it written statements from 41 alleged victims.
Dr H said he had confirmed rape in 70 cases, including:
• A mentally-retarded girl of 24 was raped in her house by 20 soldiers. When she started screaming they threw her from the second-floor window. She fractured her spine and was paralysed;
• One day after their arrival at Voni, Turks took girls to a nearby house and raped them;
• One woman from Voni was raped on three occassions by four persons each time. She became pregnant;
• One girl, from Palekyhthrou, who was held with others in a house, was taken out at gunpoint and raped;
• At Tanvu, Turkish soldiers tried to rape a 17-year-old schoolgirl. She resisted and was shot dead;
• A woman from Gypsou told Dr H that 25 girls were kept by Turks at Marathouvouno as prostitutes.
Another witness said that his wife was raped in front of their children. Witness S told of 25 girls who complained to Turkish officers about being raped and were raped again by the officers. A man (name withheld) reported that his wife was stabbed in the neck while resisting rape. His grand-daughter, aged six, had been stabbed and killed by Turkish soldiers attempting to rape her.
A Red Cross witness said that in August 1974, while the island's telephones were still working, the Red Cross Society recieved calls from Palekyhthrou and Kaponti reporting rapes. The Red Cross also took care of 38 women released from Voni and Gypsou detention camps: all had been raped, some in front of their husbands and children. Others had been raped repeatedly, or put in houses frequented by Turkish soldiers.
These women were taken to Akrotiri hospital, in the British Sovereign Base Area, where they were treated. Three were found to be pregnant. Reference was also made to several abortions performed at the base.
Commission's verdict: By 12 votes to one the commission found "that the incidents of rape described in the cases referred to and regarded as established constitute 'inhuman treatment' and thus violations of Article 3 for which Turkey is responsible under the convention."
Torture
Relevant article: see above under Rape.
Charge by Greek-Cypriots: Hundreds of people, including children, women and pensioners, were victims of systematic torture and savage and humiliating treatment during their detention by the Turkish army. They were beaten, according to the allegations, sometimes to the extent of being incapacitated. Many were subjected to whipping, breaking of their teeth, knocking their heads against walls, beating with electrified clubs, stubbing of cigarettes on their skin, jumping and stepping on their chests an hands, pouring dirty liquids on them, piercing with bayonets, etc.
Many, it was said, were ill-treated to such an extent that they became mental and physical wrecks. The brutalities complained of reached their climax after the ceasefire agreements; in fact, most of the acts described were committed at a time when Turkish armed forces were not engaged in any war activities.
Evidence to Commission: Main witness was schoolteacher, one of 2,000 Greek Cypriot men deported to Turkey. He stated that he and his fellow detainees were repeatedly beaten after their arrest, on their way to Adana (in Turkey), in jail in Adana and in prison camp at Amasya.
On ship to Turkey - "That was another moment of terrible beating again. We were tied all the time. I lost sense of touch. I could not feel anything for about two or three months. Every time we asked for water or spoke we were being beaten."
Arriving at Adana - "...then, one by one, they led us to prisons, through a long corridor ... Going through that corridor was another terrible experience. There were about 100 soldiers from both sides with sticks, clubs and with their fists beating every one of us while going to the other end of the corridor .I was beaten at least 50 times until I reached the other end.
In Adana anyone who said he wanted to see a doctor was beaten. "Beating was on the agenda every day. There were one or two very good, very nice people, but they were afraid to show their kindness,as they told us."
Witness P spoke of:
• A fellow prisoner who was kicked in the mouth. He lost several teeth "and his lower jaw came off in pieces."
• A Turkish officer, a karate student, who exercised every day by hitting prisoners.
• Fellow prisoners who were hung by the feet over the hole of a lavatory for hours.
• A Turkish second lieutenant who used to prick all prisoners with a pin when they were taken into a yard.
Evidence from Dr H said that prisoners were in an emaciated condition on their return to Cyprus. On nine occasions he had found signs of wounds.
The doctor gave a general description of conditions in Adana and in detention camps in Cyprus (at Pavlides Garage and the Saray Prison in the Turkish quarter of Nicosia) as reported to him by former detainees. Food, he said, consisted of one-eighth of a loaf of bread a day, with occasional olives; there were two buckets of water and two mugs which were never cleaned, from which about 1,000 people had to drink; toilets were filthy, with faeces rising over the basins; floors ere covered faeces and urine; in jail in Adana prisoners were kept 76 to a cell with three towels between them and one block of soap per eight persons per month to wash themselves and their clothes.
One man, it was alleged, had to amputate his own toes with a razor blade as a consequence of ill-treatment. Caught in Achna with another man, they had been beaten up with hard objects. When he had asked for a glass of water he was given a glass full of urine. His toes were then stepped on until they became blue, swollen and eventually gangrenous. (The other man was said to have been taken to hospital in Nicosia, where he agreed to have his legs amputated. He did not survive the operation.)
According to witness S, "hundred of Greek Cypriots were beaten and dozens were executed. They have cut off their ears in some cases, like the case of Palekythro and Trahoni..." (verbatim record).
Verdict by commission: By 12 votes to one, the commission concluded that prisoners were in a number of cases physically ill-treated by Turkish soldiers. "These acts of ill-treatment caused considerable injuries and in at least one case, the death of the victim. By their severity they constitute 'inhuman treatment' in the sense of Article 3, for which Turkey is responsible under the convention."
Looting
Relevant article: Every natural or legal person is entitled to the peaceful enjoyment of his possessions.
Charge by Greek Cypriots: In all Turkish-occupied areas, the Turkish army systematically looted houses and business premises of Greek Cypriots.
Evidence to the commission: Looting in Kyrenia was described by witness C: "...The first days of looting of the shops was done by the army, of heavy things like refrigerators, laundry machines, television sets" (verbatim record).
For the weeks after the invasion, he said, he had watched Turkish naval ships taking on board the looted goods.
Witness K, a barrister, described the pillage of Famagusta: "At two o'clock on organised, systematic, terrifying, shocking, unbelievable looting started... We heard the breaking of doors, some of them iron doors, smashing of glass, and we were waiting for them any minute to enter the house. This lasted for about four hours."
Written statements by eyewitnesses of looting were corroborated by several reports by the secretary-general of the United Nations.
Verdict of the commission: The commission accepted that looting and robbery on an extensive scale, by Turkish troops and Turkish Cypriots, had taken place. By 12 votes to one, it established that there had been deprivation of possessions of Greek Cypriots on a large scale.
Other charges
On four counts: the commission concluded that Turkey had also violated an Article of the Convention asserting the right to respect for private and family life, home and correspondence. The commission also decided that Turkey was continuing to violate the Article by refusing to allow the return of more than 170,000 Greek Cypriot refugees to their homes in the north.
On three counts: the commission said Turkey had violated two more articles that specify that the rights and freedoms in the Convention shall be secured without discrimination on any ground, and that anyone whose rights are violated "shall have an effective remedy before a national authority.""

Αυτοσεβασμός και Αξιοπρέπεια κ Πρόεδρε

Μέσα από αυτό το κείμενο θα ήθελα να παρουσιάσω την σημερινή διγλωσσία αλλά και την αυξανόμενη ανισότητα που παρατηρείται στις ενέργειες της κυβέρνησης σε σχέση με τους πολίτες αυτού του τόπου. Αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν "η νέα εποχή " για τα πολιτικά δρώμενα της Κύπρου.

Είναι πραγματικά μια φαινομενική καινούργια αρχή που δυστυχώς με μαθηματική ακρίβεια δείχνει το οικτρό τέλος του πρόσφατου παρελθόντος (Ιούλιος 1974). Και ασφαλώς οι ευθύνες αυτών που μας κυβερνούν είναι πολύ μεγάλες.

Επειδή η αναγνώριση της αξιοπρέπειας (όπως αυτή ορίζεται μέσα από την Οικουμενική Διακήρυξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα Δεκ-1948), αλλά και των άλλων αναφαίρετων δικαιωμάτων αποτελούν το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ειρήνης στον κόσμο και επειδή θεωρώ αυτά σαν απαραίτητα και πρωταρχικά συστατικά της υγιούς Δημοκρατίας, ιδιαίτερα του δικαιώματος να νοιώθει ασφαλής ο πολίτης χωρίς να υπάρχει ο φόβος των συνεπειών από την ελεύθερη έκφραση των απόψεων του, θα ήθελα λοιπόν να παραθέσω μερικές σκέψεις με σκοπό να προβληματίσω " τον εν πλήρει νάρκωσει " Κυπριακό Ελληνισμό.



1. Έλλειψη Δημοκρατίας και Σεβασμού της αντίθετης άποψης.

Υπάρχει η αίσθηση από πολλούς ότι η νέα κυβέρνηση παρουσιάζει συμπτώματα "νοσούσης ή αιμορραγούσης " δημοκρατίας και ενώ η παραδοσιακή κομμουνιστική αριστερά θεωρείτο από "ολίγους " ως η υγιής δημοκρατία τώρα μας αποδεικνύουν το πραγματικό τους προσωπείο.

Όταν δεν σέβονται την αρχή της ίσης μεταχείρισης μεταξύ των πολιτών της, όταν υπάρχει εκφοβισμός για την ελεύθερη έκφραση του λόγου, όταν γίνεσαι πολίτης β’ κατηγορίας τότε όντως η δημοκρατία αυτή και νοσεί και σχοινοβατεί.

Είναι γνωστό σε όλους μας ότι όταν στην δημοκρατία είτε αφαιρείται ο αντίθετος λόγος (αντί-λόγος) είτε δεν υπάρχει διάλογος τότε μειώνεται η αξιοπιστία των κυβερνήσεων και οδηγούμαστε σε άλλες μορφές διακυβέρνησης, μη επιθυμητές.

Η προχθεσινή "επέμβαση" και σύλληψη για διακρίβωση της ταυτότητας ατόμων του Κινήματος Ελληνικής Αντίστασης, ανθρώπων που ειρηνικά μέσα και στα πλαίσια των ελευθεριών που τους παρέχει το κράτος καθώς και η δικαιολογία ότι θεωρήθηκαν "να κινούνται ύποπτα γύρω από τον Πρόεδρο", καταδεικνύει και σκιαγραφεί όντως την μεγάλη σύγχυση αλλά και τον "αυτοεγκλωβισμό" της κυβέρνησης σε παρακινδυνευμένες αποφάσεις.









2. Μη αποδοχή της κριτικής.

Όταν η κυβέρνηση δεν ανέχεται από Έλληνες " αδελφούς " είτε την καλόπιστη κριτική είτε ακόμη και την υποτιθέμενη κακόπιστη κριτική αλλά την ίδια ώρα ανέχεται την "αδελφική " μεν αλλά εχθρική και διαλυτική της υποστάσεως του κράτους μας, τακτική και ευέλικτη κίνηση του "αδελφού Ταλάτ"και των πέριξ αυτού, τότε βλέπουμε ότι δεν υπάρχει ίση μεταχείριση μεταξύ των Ελλήνων Κυπρίων πολιτών και των Τουρκοκύπριων και των κουβαλητών εποίκων Τούρκων. Πού βλέπετε την ισονομία ή την ισότητα μεταξύ των δικαιωμάτων των δύο κοινοτήτων ;
Θα μπορούσατε π.χ. να κάνετε το ίδιο σε ομάδα Τουρκοκυπρίων που θα ήθελαν να εκφράσουν ειρηνικά την αντίθεση τους σε κάτι ; Είμαι σίγουρος πως η απάντηση είναι ΟΧΙ.

Αυτό αποτελεί εκτός των άλλων και διάκριση μεταξύ των πολιτών .



3. Αυτοσεβασμός.

Σαν άνθρωποι που σεβόμαστε τον ευατό μας, θέλουμε να υπενθυμίσουμε ότι η αξιοπρέπεια πρέπει να βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όταν αυτή καταπατείται είτε λόγω άγνοιας είτε λόγω σκόπιμης παράλειψης, τότε ανοίγει πληγές που δύσκολα κλείνουν.

Όταν η εθνική μας αξιοπρέπεια εκμηδενίζεται και ότι έχει σχέση με την καταγωγή μας καταργείται η θεωρείται ντροπή τότε το κράτος παύει να υπάρχει. Δίνει όμως την θέση του σε άλλες μορφές έκφρασης που σίγουρα δημιουργούν και αυτές σοβαρά προβλήματα.

Δεν ζητούμε να χρησιμοποιήσετε την εθνική μας ταυτότητα σαν στοιχείο υπεροχής έναντι κανενός, όμως απαιτούμε να είναι εργαλείο αυτογνωσίας το οποίο να είναι σεβαστό από όλους , ακόμη και από τον "αδελφό Ταλάτ ". Η αξιοπρέπεια και ο αυτοσεβασμός καθορίζουν και τις τελευταίες παραχωρήσεις που μπορούν να γίνουν.

Και να ξέρετε κάτι ακόμα. Όποια ιστορία και αν θελήσετε να γράψετε κ Υπουργέ της Παιδείας θα ξεθωριάσει γιατί δεν θα είναι αληθινή. ! Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε όλες τις δημόσιες τοποθετήσεις σας που γίνονταν εδώ και χρόνια γύρω από αυτό το θέμα. Η ιστορία όμως είναι αυτή που γράφεται μέσα στα πεδία των μαχών. Εκεί όπου κάποιοι δεν ήταν το 74 και έτσι δεν την γνωρίζουν.

Τέλος θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί ούτως ώστε να μην δίνουμε λαβή σε αναφορές όπως αυτές που λένε ότι "εκτός των Κρυπτοχριστιανών που βρίσκονται στην Τουρκία υπάρχουν και Κρυπτομουσουλμάνοι που βρίσκονται στην Κύπρο". Τέτοιου είδους αναφορές πληγώνουν όντως την αξιοπρέπεια μας αν μας έμεινε και λίγη.




Δρ Α.Α.Προκοπίου
D.D.S, Ph.D(Lon), FIAOMS
Pg.Dip in Medical Ethics and Law
Γραμματέας Αποδήμων Ε.Κ.

ΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ

της Νίκης Χατζησπύρου Παντελίδου

Διαβάζοντας στον τύπο για τους ‘ακραιφνείς πατριώτες’ δεν άντεξα να μην σχολιάσω την προσβλητική και ειρωνική επίθεση εναντίον, όχι ανθρώπων, αλλά αρχών και αξιών Κι ανέτρεξα σε λεξικό να επιβεβαιώσω τη σημασία της λέξης ‘ακραιφνής’ μήπως και κατανοήσω καλύτερα το εν λόγω κείμενο.
Ακραιφνής λοιπόν, σημαίνει, ανόθευτος, ακέραιος, άδολος, καθαρός, γνήσιος. Βάζοντας όμως τη λέξη σε εισαγωγικά εκφράζεις ακριβώς την αντίθετη έννοια δηλαδή, ‘ακραιφνείς πατριώτες’ σημαίνει ψευδοπατριώτες. Χαρακτηρίστηκαν δε και ως υστερικοί, περιθωριακοί, μικροπολιτικοί, ψευδορήτορες, νικημένοι των εκλογών, αυτοί που θωπεύουν τα συναισθήματα του λαού και προσπαθούν να δημιουργήσουν σύγχυση και αναταραχή. Κι όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί εκτός εισαγωγικών.
Πραγματικά μου θυμίζει την παροιμία ‘Τα δικά μας του γειτόνου μας’. Και ρωτώ: Ήταν οι ‘ακραιφνείς πατριώτες’ που καταλήφθηκαν από υστερία και φοβέριζαν το λαό ότι το σχέδιο ΑΝΑΝ ήταν η τελευταία ευκαιρία για να μην επέλθει η Μικρασιατική Καταστροφή; Ήταν οι ‘ακραιφνείς πατριώτες που θώπευαν τα συναισθήματα των προσφύγων ότι θα πάνε στα σπίτια τους χωρίς όμως να τους πουν σε πόσα χρόνια και πόσοι θα πάνε;
Ήταν οι ‘ακραιφνείς πατριώτες’ που απώλεσαν τις μαύρες θύμησες του ΄74 κι άφησαν τις καρδιές τους να πάλλονται παρέα με κείνες των εποίκων. Και βέβαια ΟΧΙ! Οι ακραιφνείς πατριώτες είναι εκείνοι που αντιλήφθηκαν τι επρόκειτο να γίνει το 2004 και αντιστάθηκαν, όπως έμαθαν ν’ αντιστέκονται πάντα όταν κινδύνευε ο ελληνισμός της Κύπρου. Κάποιοι από αυτούς έδωσαν και τη ζωή τους ακόμα για αυτή την πατρίδα και κανένας πολιτικός στα μνημόσυνα τους δεν τους ονομάζει υστερικούς και ψευδοπατριώτες. Γιατί λοιπόν οι απόγονοι τους που αγωνίζονται για τις ίδιες ακριβώς ιδέες και αξίες δέχονται αυτούς τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς; Μήπως επειδή αγωνίζονται ειρηνικά και άοπλα προσπαθώντας απεγνωσμένα να στείλουν μηνύματα αγωνίας στην εξουσία και στους κομματάρχες; Μήπως επειδή δεν υπακούουν στη φίμωση που προσπαθούν κάποιοι, μεθοδικά και ύπουλα να τους υποβάλουν; Ή μήπως επειδή δεν περιλαμβάνονται στις λίστες των ξένων ‘φίλων’ της Κύπρου;
Ο πατριωτισμός είναι μια έννοια με την οποία μεγάλωσε και γαλουχήθηκε η γενιά μας κι όλες οι προηγούμενες γενιές αυτής της πατρίδας. Αυτός ο τόπος κατακτήθηκε, λεηλατήθηκε, πουλήθηκε, παραδόθηκε, τούρκεψε αλλά δεν λύγισε. Η αγάπη του Έλληνα για την πατρίδα και η προσήλωσή του στις ρίζες και στα ιδανικά κράτησε αυτό τον τόπο όρθιο και ζωντανό.
Όλοι οι Έλληνες της Κύπρου είναι πατριώτες, η διαφορά όμως έγκειται στο πως εκφράζεται ο καθένας και πως κρίνει πολιτικά τις καταστάσεις. Ας μην μας παρασύρει η επαναλαμβανόμενη απειλή για τελευταία ευκαιρία λύσης και να σκύβουμε το κεφάλι σαν ‘ραγιάδες’.
Ας μην ντρεπόμαστε να νοιώθουμε ‘Έλληνες και να εκφραζόμαστε ελεύθερα μέσα στον τόπο μας. Δεν γίναμε Ευρωπαίοι για να ξεγράψουμε την καταγωγή μας αλλά για να βρούμε δικαίωση μέσα από την Ευρώπη. Η ευθύνη μας είναι τεράστια αυτές τις ώρες. Ας προχωρήσουμε ενωμένοι, ως ακραιφνείς πατριώτες να διεκδικήσουμε, ν’ απαιτήσουμε, ν’ αγωνιστούμε με την περηφάνια και την αξιοπρέπεια που κληρονομήσαμε και με το ανθρώπινο και το ατομικό δικαίωμα που μας διασφαλίζει η ευρωπαϊκή μας ταυτότητα! Το χρωστάμε στη νέα γενιά και στις γενιές που θα έρθουν.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Η ΑΔΙΕΞΟΔΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

Η εμμονή του Ταλάτ σε θέσεις απαράδεκτες κατέδειξε το βεβιασμένο της απόφασης του Προέδρου Χριστόφια να προσέλθει στον απευθείας διάλογο και δυστυχώς δίδει την ευχέρεια στην τουρκική πλευρά να καταθέτει ακραίες θέσεις.

Το Ευρωπαϊκό Κόμμα προειδοποίησε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας πως αν εμπλεκόταν σε διάλογο με τον Μεχμέτ Αλή Ταλάτ, άνευ ξεκάθαρης βάσης των συνομιλιών και χωρίς παραγωγή έργου από τις ομάδες εργασίας, θα οδηγούσε την Ελληνοκυπριακή πλευρά σε επικίνδυνους ατραπούς.

Ο κ. Χριστόφιας, είτε παραπλανήθηκε και παραπλάνησε τον λαό, είτε δεν εκτίμησε ορθά τα δεδομένα όταν διακήρυσσε ότι η βάση των απευθείας συνομιλιών είχε ξεκαθαρίσει και πως υπήρξαν συγκλίσεις των δύο πλευρών στις ομάδες εργασίας.

Οι δηλώσεις του Ταλάτ και εκπροσώπων της Άγκυρας αποδεικνύουν ότι καμία σύγκλιση δεν υπήρξε.
Αν υπήρξε κάποια μείωση του χάσματος, αυτή ήταν λόγω εκ των προτέρων υποχωρήσεων της δικής μας πλευράς σε πτυχές του κυπριακού όπως η εκ περιτροπής προεδρία και η παραμονή των εποίκων στη Κύπρο μετά τη λύση του κυπριακού.

Το αποτέλεσμα είναι η εμπλοκή της Ελληνοκυπριακής πλευράς σε ένα άγονο διάλογο, με την ανησυχητική προοπτική του ίσου, το λιγότερο, καταμερισμού ευθυνών στην περίπτωση πιθανού αδιεξόδου, την αποενοχοποίηση της Τουρκίας και της Τουρκοκυπριακής πλευράς ή σε κακή λύση.

Καλούμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, έστω και την ύστατη να εισακούσει τις εισηγήσεις του Ευρωπαϊκού Κόμματος.

Καλούμε επίσης τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αποφεύγει να αιτιολογεί την στάση του Ταλάτ και να προβάλλει το επιχείρημα ότι δήθεν «άλλα λέει ο Ταλάτ δημόσια και άλλα στις συνομιλίες».

«Επαναπροσέγγιση» στα σχολεία μας

Αναμενόμενο ήτανε; Ήτανε θέμα χρόνου; Ή μήπως θέμα κυβερνήσεως; 2008, 34 χρόνια μετά από την εισβολή στο νησί μας, οι μαθητές των δημόσιων σχολείων αυτού του νησιού, να διδάσκονται τρόπους για «να ετοιμαστούν για ένα ειρηνικό μέλλον σε μια ενωμένη πατρίδα». Συνεπώς καλούμενοι οι εκπαιδευτικοί, θα πρέπει «να εργαστούν συστηματικά ώστε να αναπτύξουν στους νέους τη βούληση για συνεργασία».
Βούληση ε; Μετά από τα μαθήματα για τα «παραμύθια» του 1821 που κάποιοι επιτήδειοι τόλμησαν να μας “πουλήσουν” στο σχολείο, έρχονται και τα «νόμιμα» τώρα μαθήματα βούλησης για συνεργασία. Λες και η νεολαία μας αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα στο να συνεργάζεται με τον όχι οποιοδήποτε, αλλά με τους Τ/Κ. Μάλλον κάτι πάει λάθος. Κάποιος πιθανών να μην ζύγισε τα πράγματα ορθά. Ή αντιθέτως, μάλλον κάποιοι να τα έχουν μελετήσει πολύ σοβαρά και έξυπνα.
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Πριν μερικά χρόνια, όχι πολλά, όταν όλα ήταν φρέσκα στην καρδιά και το μυαλό μας, τα παιδιά στα σχολεία μας διδάσκονταν το περίφημο «Δεν Ξεχνώ και Αγωνίζομαι». Μία μικρή εικόνα χίλιες λέξεις το κατεχόμενο λιμανάκι μας στο πίσω μέρος του τετραδίου μας ,να μας δίνει δύναμη και ελπίδα. Διαδηλώσεις και εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για το τι ζούσαμε στο νησί μας. Κανένας να μην διστάζει να μιλήσει να πει αυτό που νιώθει. Αυτό που έμαθε από τον γονιό ή τον παππού και τη γιαγιά, για ένα κλεμμένο χωριό, για ένα χαμένο αδελφό.
Σιγά σιγά -απορώ πώς και γιατί- φτάσαμε σε μια περίοδο όπου επικρατεί ο φόβος και η σιωπή (από μερικούς). Μια σιωπή την οποία προκαλεί η «άγνοια» ή τουλάχιστον αυτό θέλουν κάποιοι να λέγεται. Μία περίοδος όπου ο δάσκαλος διστάζει να μιλήσει και να εξηγήσει. Να πει αυτά που ξέρει ή τουλάχιστον έχει ζήσει. Διστάζει είτε γιατί «δεν ξέρει», είτε γιατί τα αποκαλούν «λεπτομέρειες που προκαλούν αχρείαστες εντάσεις», είτε γιατί «φοβάται» αυτούς οι οποίοι συνέλαβαν ή υποστηρίζουν την προσπάθεια αλλαγής των βιβλίων της ιστορίας μας. Μια προσπάθεια ευτυχώς ανέφικτη, μέχρι στιγμής. Ανέφικτη γιατί ορισμένοι έχουν μάθει να μην ξεχνούν και αγωνίστηκαν.
Προς όλους όσους δεν ανέχονται να τους μειώνουν την αξιοπρέπειά τους. Στους μαθητές οι οποίοι είναι το αύριο αυτού του νησιού. Τους οποίους ειρωνικότατα έρχονται σήμερα να τους παραδώσουν μαθήματα βούλησης για συνεργασία για ένα «ειρηνικό» μέλλον και «ενωμένη» πατρίδα. Σταθείτε ψηλά με δύναμη, όποιες και αν είναι οι συνέπειες. Μην ανεχτείτε να σας κάνουν ότι θέλουν, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα κάποιων άλλων. Δεν μπορεί ο κάθε ένας να μας επιβάλλει τις δικές του ιδεολογίες και τα δικά του πιστεύω. Αυτό είναι το νερό που μας δίνουν μετά από 3,5 χρόνια «ξηρασίας», όπως κάποιοι αποκάλεσαν τα τρία τελευταία χρόνια της ιστορίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Όχι «κύριοι», όποιοι και αν είστε, ότι και αν είστε, Λογαριάσατε λάθος. Είναι καλύτερος ο θάνατος από την ξηρασία παρά από το δηλητήριο που θα μας ποτίσετε. Δεν είναι θέμα Υπουργείων ή κομμάτων. Είναι θέμα καθαρά αξιοπρέπειας και σεβασμού. Η βούληση είναι ελεύθερη και είναι δικαίωμα και θέμα προσωπικής άποψης και επιλογής για το αν ο κάθε ένας από εμάς θέλει να συνάψει αυτού του είδους «ειρηνικές» σχέσεις με τον οποιονδήποτε. Ειδικά εν’ όσο ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής στο νησί μας εξακολουθεί να υπάρχει. Ειδικά εν’ όσο αυτός με τον οποίο θα διδαχτούμε να συμβιώσουμε ειρηνικά, εξακολουθεί να μένει στο σπίτι του πατέρα μου. Ειδικά εν’ όσο αυτός απολαμβάνει τις πανέμορφες παραλίες του χωριού μου, ενώ εγώ όχι.
Πόσο εξευτελιστικό και ανούσιο θα είναι ένα μάθημα από και προς θύμα της εισβολής μετά από όλα όσα έχει περάσει; Ας κάνουν «ειδικά» μαθήματα και στους εκπαιδευτικούς, για να βρουν κουράγιο και δύναμη να ανασηκωθούν μετά από αυτή την τόσο μοιραία πτώση. Κάποιοι μου έμαθαν το «Δεν Ξεχνώ και Αγωνίζομαι». Ένα λάβαρο στη ζωή μου που πέρασε από αγώνες και θυσίες για να βρίσκεται στα δικά μου χέρια και να το κρατάω με περηφάνια και σεβασμό. Δεν αμφιβάλλω πως θα φτάσουμε στη μέρα όπου θα σταλεί και εγκύκλιος προς τα σχολεία με εντολή το να υψωθεί η ψευδοσημαία με σκοπό την καλλιέργεια αμοιβαίου σεβασμού. Ίσως αυτοί που χρειάζονται τα ειδικά μαθήματα να είναι άλλοι. Αυτοί οι άλλοι ίσως να πρέπει να διδαχτούν το πώς να σέβονται την αξιοπρέπεια του κάθε ένα από εμάς, ακόμη και αν ανέχονται να τους μειώνουν τη δική τους.Είτε αυτοι είναι πολιτικοί, υπουργοί ή προέδροι.
«Τη ζωή σου, άμα δεν μπορείς να την κάμεις όπως θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς. Μην την εξεφτελίζεις».

Χρυσοπράσινο φύλλο ή γκρίζο προτεκτοράτο

Ψάχνοντας στο αχανές διαδίκτυο, έπεσα πάνω σ' ένα πολύ ενδιαφέρον επετειακό άρθρο το οποίο "ανακάλυψα" στην ιστοσελίδα της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας http://www.koel.gr/ Κάθε άλλο παρά ανεπίκαιρο είναι το κείμενο αυτό. Τροφή για σκέψη θα το χαρακτήριζα...

Κύπρος: 34 χρονια μετα…
Χρυσοπράσινο φύλλο ή γκρίζο προτεκτοράτο, του Γ.Τ.

Όταν μοιάζει να έχει σβήσει το "δεν ξεχνώ"…
Μέρες μαύρης επετείου, που οργάνωσαν μαζί οι Αμερικάνοι, οι Τούρκοι επεκτατιστές και η χούντα της Αθήνας, που κατέλυσαν την ανεξαρτησία της Κύπρου τον Ιούλιο-Αύγουστου 1974 με τραγικές συνέπειες για το λαό της Κύπρου.
Μέρες μαύρης επετείου, που βρίσκουν το "χρυσοπράσινο φύλλο" να μοιάζει μ’ αυτό που ήθελαν να το μετατρέψουν: σε ένα προτεκτοράτο όπου θα αλωνίζουν οι ιμπεριαλιστές, θα αγκυροβολούν οι βάσεις και τα όπλα τους. Το μισό του νησιού υπό τουρκική κατοχή. Την ξεχάσαμε κι αυτή. Ξεχάσαμε ότι όρος για μια προοδευτική εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή είναι η κατάρρευση του μάλλον φασιστικού καθεστώτος της Τουρκίας, της σύγχρονης φυλακής των εθνών, του χωροφύλακα των ιμπεριαλιστών, ζαλισμένοι από την υπαγορευμένη πολιτική της "ελληνοτουρκικής φιλίας" υπό αμερικάνικη κηδεμονία, ζαλισμένοι από τα οικονομικά ταξίματα και τις μεγάλες αρπακτές, που δημιούργησαν οι διαλύσεις χωρών της γύρω περιοχής (πρώτα του Λιβάνου, έπειτα της Γιουγκοσλαβίας και της ΕΣΣΔ) και τη μεταφορά οικονομικών δραστηριοτήτων στο νησί (και στην Ελλάδα). Συνηθισμένος στην κατοχή και αποδεχόμενος το ρεαλισμό της "λύσης" που προτείνουν κάθε φορά οι μεγάλοι, έτοιμος για νέες εκδόσεις ενδοτισμού, ο ελλαδικός πολιτικός κόσμος, με κοψομεσιάσματα αποδοχής του σχεδίου Ανάν-Μπους –ακόμα και από αριστερές δυνάμεις (δείγμα της τεράστιας μετατόπισης που έχει συντελεστεί στα χρόνια που πέρασαν)– γιόρτασε την 34η επέτειο των μαύρων γεγονότων. Μαύρα για μας, "απελευθερωτικά" για τους Τούρκους επεκτατιστές. Αρκεί να διαβάσει κανείς τις δηλώσεις του Ερντογάν, που πήγε και θαύμασε τις στρατιωτικές παρελάσεις στο ψευδοκράτος –που τώρα όλοι τρέχουν να το αποκαλέσουν "ισότιμη οντότητα", "ίση συνιστώσα" του νέου μορφώματος που θέλουν να δημιουργήσουν με την τυπική κιόλας κατάργηση της κυπριακής δημοκρατίας– για να καταλάβει. Ο Ταγίπ Ετρντογάν μετέβει με 8 υπουργούς του στο κατεχόμενο τμήμα και, μεταξύ άλλων, δήλωσε: "Η Τουρκία υποστηρίζει την εγκαθίδρυση ενός νέου συνεταιρισμού, που θα στηρίζεται σε δύο ιδρυτικά κράτη, με ισότιμο καθεστώς και πολιτική ισότητα… η λύση του Κυπριακού μπορεί να βρεθεί μόνο στη βάση "δύο ίσων λαών, δύο ισότιμων ιδρυτικών κρατών με μια νέα συνεταιρική σχέση… ότι η 20ή Ιουλίου 1974 ήταν μια επιχείρηση "για την απελευθέρωση και για την διασφάλιση της ειρήνης για τους Τουρκοκυπρίους"". Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ δήλωσε ότι "η τουρκοκυπριακή πλευρά θέλει λύση στη βάση "της πολιτικής ισότητας, της διζωνικότητας και του ίσου καθεστώτος των δύο συνιστώντων κρατιδίων".
Η δύναμη των όπλων, ο εκβιασμός, τα τετελεσμένα, η κατοχή, ο εποικισμός, ο επεκτατισμός, όλα αυτά βαφτίζονται γι’ άλλους "δικαίωμα των εγγυητριών δυνάμεων", "συνιστώντα κρατίδια", "αποτελεσματική συμμετοχή των δύο κοινοτήτων στη διακυβέρνηση του ομόσπονδου κράτους".
Βέβαια, πάντα υπάρχουν οι εκπλήξεις των "όχι", οι περίεργοι νέοι μοτοσικλετιστές, ο Σολωμός ή όσοι μπερδεύουν την εικόνα και ταράζουν τα νερά.
Η δεύτερη συνάντηση Χριστόφια - Ταλάτ (στις 25/7 θα γινόταν η τέταρτη, που θεωρείται και η ουσιαστικότερη) κατέληξε σε ένα ανακοινωθέν που προκάλεσε μεγάλα προβλήματα στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Το μεταφέρουμε αυτούσιο:
"Κοινή δήλωση του Ελληνοκύπριου Ηγέτη Δημήτρη Χριστόφια και του Τουρκοκύπριου Ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ 23/05/2008:
Οι ηγέτες είχαν σήμερα ειλικρινείς και αποδοτικές συζητήσεις και αξιολόγησαν τα αποτελέσματα που έχουν επιτευχθεί βάσει της Συμφωνίας της 21ης Μαρτίου. Επαναβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους για μια διζωνική, δικοινοτική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπως ορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Αυτός ο συνεταιρισμός θα έχει μια Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση με μία και μόνη διεθνή προσωπικότητα, καθώς και μια Τουρκοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία και μια Ελληνοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία, οι οποίες θα έχουν ισότιμο καθεστώς.
Έδωσαν οδηγίες στους αντιπροσώπους τους να εξετάσουν, εντός 15 ημερών, τα αποτελέσματα των τεχνικών επιτροπών.
Οι σύμβουλοι θα εξετάσουν στρατιωτικής και μη στρατιωτικής υφής μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Θα επιδιώξουν, επίσης, το άνοιγμα του Λιμνίτη και άλλων οδοφραγμάτων.
Οι ηγέτες αποφάσισαν να συναντηθούν εκ νέου κατά το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου για να επαναξιολογήσουν την κατάσταση."
Για τη συνάντηση αυτή, ο Αμερικανός υφυπουργός εξωτερικών κ. Φριντ δήλωσε:
"Εξέφρασα αυτό που εκφράζω και δημόσια, την έντονη υποστήριξη και την εκτίμηση για το κοινό ανακοινωθέν που εκδόθηκε από τους δύο ηγέτες, τον Πρόεδρο Χριστόφια και τον Τ/κ ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Το ανακοινωθέν αυτό είναι ένα από τα παραγωγικότερα βήματα που ελήφθησαν για την επίτευξη λύσης του Κυπριακού από το 2004. Το καλωσορίζουμε".
Ο Αμερικανός αξιωματούχος πρόσθεσε ότι "οι ΗΠΑ όχι μόνο υποστηρίζουν και συνεχίζουν να υποστηρίζουν μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, αλλά και μια επανενωμένη νήσο, και το λεκτικό του ανακοινωθέντος για ομοσπονδιακή κυβέρνηση με μία διεθνή προσωπικότητα, ένα τ/κ κι ένα ε/κ συνιστόν κράτος, ίσου καθεστώτος, είναι και εποικοδομητικό και μας επιτρέπει να προχωρήσουμε μπροστά".
Μάλλον βαδίζουμε στα χνάρια του απορριφθέντος σχεδίου Ανάν-Μπους και μετατρέπουμε το χρυσοπράσινο φύλλο σε γκρίζα μπανανία-προτεκτοράτο. Τουλάχιστον αυτόν το δρόμο στρώνουν ΗΠΑ, Αγγλία και Τουρκία… Το ερώτημα είναι "θέλω να θυμάμαι ή καλύτερα είναι να ξεχνώ;" Η επιλογή δεν είναι απλά ατομική υπόθεση…

Χρυσοπράσινο φύλλο ή γκρίζο προτεκτοράτο

Ψάχνοντας στο αχανές διαδίκτυο, έπεσα πάνω σ' ένα πολύ ενδιαφέρον επετειακό άρθρο το οποίο "ανακάλυψα" στην ιστοσελίδα της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας http://www.koel.gr/ Κάθε άλλο παρά ανεπίκαιρο είναι το κείμενο αυτό. Τροφή για σκέψη θα το χαρακτήριζα...

Κύπρος: 34 χρονια μετα…
Χρυσοπράσινο φύλλο ή γκρίζο προτεκτοράτο, του Γ.Τ.

Όταν μοιάζει να έχει σβήσει το "δεν ξεχνώ"…
Μέρες μαύρης επετείου, που οργάνωσαν μαζί οι Αμερικάνοι, οι Τούρκοι επεκτατιστές και η χούντα της Αθήνας, που κατέλυσαν την ανεξαρτησία της Κύπρου τον Ιούλιο-Αύγουστου 1974 με τραγικές συνέπειες για το λαό της Κύπρου.
Μέρες μαύρης επετείου, που βρίσκουν το "χρυσοπράσινο φύλλο" να μοιάζει μ’ αυτό που ήθελαν να το μετατρέψουν: σε ένα προτεκτοράτο όπου θα αλωνίζουν οι ιμπεριαλιστές, θα αγκυροβολούν οι βάσεις και τα όπλα τους. Το μισό του νησιού υπό τουρκική κατοχή. Την ξεχάσαμε κι αυτή. Ξεχάσαμε ότι όρος για μια προοδευτική εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή είναι η κατάρρευση του μάλλον φασιστικού καθεστώτος της Τουρκίας, της σύγχρονης φυλακής των εθνών, του χωροφύλακα των ιμπεριαλιστών, ζαλισμένοι από την υπαγορευμένη πολιτική της "ελληνοτουρκικής φιλίας" υπό αμερικάνικη κηδεμονία, ζαλισμένοι από τα οικονομικά ταξίματα και τις μεγάλες αρπακτές, που δημιούργησαν οι διαλύσεις χωρών της γύρω περιοχής (πρώτα του Λιβάνου, έπειτα της Γιουγκοσλαβίας και της ΕΣΣΔ) και τη μεταφορά οικονομικών δραστηριοτήτων στο νησί (και στην Ελλάδα). Συνηθισμένος στην κατοχή και αποδεχόμενος το ρεαλισμό της "λύσης" που προτείνουν κάθε φορά οι μεγάλοι, έτοιμος για νέες εκδόσεις ενδοτισμού, ο ελλαδικός πολιτικός κόσμος, με κοψομεσιάσματα αποδοχής του σχεδίου Ανάν-Μπους –ακόμα και από αριστερές δυνάμεις (δείγμα της τεράστιας μετατόπισης που έχει συντελεστεί στα χρόνια που πέρασαν)– γιόρτασε την 34η επέτειο των μαύρων γεγονότων. Μαύρα για μας, "απελευθερωτικά" για τους Τούρκους επεκτατιστές. Αρκεί να διαβάσει κανείς τις δηλώσεις του Ερντογάν, που πήγε και θαύμασε τις στρατιωτικές παρελάσεις στο ψευδοκράτος –που τώρα όλοι τρέχουν να το αποκαλέσουν "ισότιμη οντότητα", "ίση συνιστώσα" του νέου μορφώματος που θέλουν να δημιουργήσουν με την τυπική κιόλας κατάργηση της κυπριακής δημοκρατίας– για να καταλάβει. Ο Ταγίπ Ετρντογάν μετέβει με 8 υπουργούς του στο κατεχόμενο τμήμα και, μεταξύ άλλων, δήλωσε: "Η Τουρκία υποστηρίζει την εγκαθίδρυση ενός νέου συνεταιρισμού, που θα στηρίζεται σε δύο ιδρυτικά κράτη, με ισότιμο καθεστώς και πολιτική ισότητα… η λύση του Κυπριακού μπορεί να βρεθεί μόνο στη βάση "δύο ίσων λαών, δύο ισότιμων ιδρυτικών κρατών με μια νέα συνεταιρική σχέση… ότι η 20ή Ιουλίου 1974 ήταν μια επιχείρηση "για την απελευθέρωση και για την διασφάλιση της ειρήνης για τους Τουρκοκυπρίους"". Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ δήλωσε ότι "η τουρκοκυπριακή πλευρά θέλει λύση στη βάση "της πολιτικής ισότητας, της διζωνικότητας και του ίσου καθεστώτος των δύο συνιστώντων κρατιδίων".
Η δύναμη των όπλων, ο εκβιασμός, τα τετελεσμένα, η κατοχή, ο εποικισμός, ο επεκτατισμός, όλα αυτά βαφτίζονται γι’ άλλους "δικαίωμα των εγγυητριών δυνάμεων", "συνιστώντα κρατίδια", "αποτελεσματική συμμετοχή των δύο κοινοτήτων στη διακυβέρνηση του ομόσπονδου κράτους".
Βέβαια, πάντα υπάρχουν οι εκπλήξεις των "όχι", οι περίεργοι νέοι μοτοσικλετιστές, ο Σολωμός ή όσοι μπερδεύουν την εικόνα και ταράζουν τα νερά.
Η δεύτερη συνάντηση Χριστόφια - Ταλάτ (στις 25/7 θα γινόταν η τέταρτη, που θεωρείται και η ουσιαστικότερη) κατέληξε σε ένα ανακοινωθέν που προκάλεσε μεγάλα προβλήματα στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Το μεταφέρουμε αυτούσιο:
"Κοινή δήλωση του Ελληνοκύπριου Ηγέτη Δημήτρη Χριστόφια και του Τουρκοκύπριου Ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ 23/05/2008:
Οι ηγέτες είχαν σήμερα ειλικρινείς και αποδοτικές συζητήσεις και αξιολόγησαν τα αποτελέσματα που έχουν επιτευχθεί βάσει της Συμφωνίας της 21ης Μαρτίου. Επαναβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους για μια διζωνική, δικοινοτική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπως ορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Αυτός ο συνεταιρισμός θα έχει μια Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση με μία και μόνη διεθνή προσωπικότητα, καθώς και μια Τουρκοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία και μια Ελληνοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία, οι οποίες θα έχουν ισότιμο καθεστώς.
Έδωσαν οδηγίες στους αντιπροσώπους τους να εξετάσουν, εντός 15 ημερών, τα αποτελέσματα των τεχνικών επιτροπών.
Οι σύμβουλοι θα εξετάσουν στρατιωτικής και μη στρατιωτικής υφής μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Θα επιδιώξουν, επίσης, το άνοιγμα του Λιμνίτη και άλλων οδοφραγμάτων.
Οι ηγέτες αποφάσισαν να συναντηθούν εκ νέου κατά το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου για να επαναξιολογήσουν την κατάσταση."
Για τη συνάντηση αυτή, ο Αμερικανός υφυπουργός εξωτερικών κ. Φριντ δήλωσε:
"Εξέφρασα αυτό που εκφράζω και δημόσια, την έντονη υποστήριξη και την εκτίμηση για το κοινό ανακοινωθέν που εκδόθηκε από τους δύο ηγέτες, τον Πρόεδρο Χριστόφια και τον Τ/κ ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Το ανακοινωθέν αυτό είναι ένα από τα παραγωγικότερα βήματα που ελήφθησαν για την επίτευξη λύσης του Κυπριακού από το 2004. Το καλωσορίζουμε".
Ο Αμερικανός αξιωματούχος πρόσθεσε ότι "οι ΗΠΑ όχι μόνο υποστηρίζουν και συνεχίζουν να υποστηρίζουν μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, αλλά και μια επανενωμένη νήσο, και το λεκτικό του ανακοινωθέντος για ομοσπονδιακή κυβέρνηση με μία διεθνή προσωπικότητα, ένα τ/κ κι ένα ε/κ συνιστόν κράτος, ίσου καθεστώτος, είναι και εποικοδομητικό και μας επιτρέπει να προχωρήσουμε μπροστά".
Μάλλον βαδίζουμε στα χνάρια του απορριφθέντος σχεδίου Ανάν-Μπους και μετατρέπουμε το χρυσοπράσινο φύλλο σε γκρίζα μπανανία-προτεκτοράτο. Τουλάχιστον αυτόν το δρόμο στρώνουν ΗΠΑ, Αγγλία και Τουρκία… Το ερώτημα είναι "θέλω να θυμάμαι ή καλύτερα είναι να ξεχνώ;" Η επιλογή δεν είναι απλά ατομική υπόθεση…