Δολοφονία Θεόφιλου

του αξιότιμου Λάζαρου Μαύρου

Π Ρ Ι Ν 15 ΧΡΟΝΙΑ: Λίγο μετά τις 10 το βράδυ της Κυριακής 20ής Μαρτίου 1994, έξω από το σπίτι του στην οδό Θουκυδίδου της Αγλαντζιάς, μόλις κατέβηκε από το αυτοκίνητό του, δολοφονήθηκε, πυροβοληθείς εκ του συστάδην πέντε φορές με πιστόλι 9 χιλιοστών, ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ.

Από την πρώτη στιγμή όλοι ήξεραν και ουδείς αμφέβαλλε, ποιος διέταξε τη δολοφονία του: Τ Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟ κράτος, με τους πληρωμένους πράκτορές του, εξόντωσε άνανδρα τον 37χρονο, αγνό, ακούραστο και αποτελεσματικότερο αγωνιστή της αντικατοχικής - απελευθερωτικής, ελληνο-κουρδικής συμμαχίας. Τον κύριο στυλοβάτη της διεθνοποίησης του λησμονημένου και περιφρονημένου Κουρδικού Ζητήματος. Τον αεικίνητο, εντός και εκτός Κύπρου, Εκπρόσωπο τής τότε κυπριακής Επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν.

Τ Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟ κράτος, με τη δολοφονία του Θεόφιλου Γεωργιάδη, στόχευε στην εξόντωση εκείνου που η Άγκυρα, πραγματικά, φοβόταν περισσότερο. Στόχευε στην εξόντωση της έμπρακτης ανάπτυξης μιας αγωνιστικής συμμαχίας ανάμεσα στο ένοπλο απελευθερωτικό κίνημα του κουρδικού λαού, από τη μια, της Κύπρου και της Ελλάδος από την άλλη.

Το τουρκικό κράτος φοβόταν ότι ήταν εντελώς φυσιολογική η ελληνο-κουρδική συμμαχία εναντίον του. Και εκτιμούσε ότι προωθείτο συστηματικά. Κρίνοντας -πάντα- εξ ιδίων τα αλλότρια, η Άγκυρα κατηγορούσε την Αθήνα και τη Λευκωσία για «υπόθαλψη και ενίσχυση» τής, δήθεν, «τρομοκρατίας του ΡΚΚ», όπως χαρακτήριζε τον κουρδικό αγώνα. Έφθασε μέχρι του σημείου να ονομάζει «τρομοκράτες» τους τότε βουλευτές, Χρίστο Πέτα του ΑΚΕΛ, Ανδρέα Παναγιώτου του ΔηΚο και Δημήτρη Ηλιάδη της ΕΔΕΚ, επειδή επισκέφθηκαν το κέντρο εκπαίδευσης των Κούρδων ανταρτών στην κοιλάδα Μπεκάα του Λιβάνου!

- Το 1994 ο ένοπλος κουρδικός αγώνας βρισκόταν ήδη στο δέκατο έτος ανάπτυξής του.

- Το 1994 η Ελλάς του Ανδρέα Παπανδρέου, με υπουργό Εθνικής Άμυνας τον Γεράσιμο Αρσένη, οικοδομούσε εμπράκτως το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος - Κύπρου.

- Το 1994 συγκροτήθηκε στις Βρυξέλλες, ως καρπός μακρόχρονης σκληρής δουλειάς και διεθνιστικής κινητοποίησης, το πρώτο στην ιστορία διεθνές συνέδριο για το Κουρδικό Ζήτημα.

Την ήττα εκείνης της προοπτικής και την τρομοκράτηση, τον εκφοβισμό, των δειλών και υποταγμένων, επιδίωξε, με τη δολοφονία του ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, το τουρκικό κράτος.
Έκτοτε, φευ, πέτυχε: 1999, Σημίτης, Πάγκαλος και… Ναϊρόμπι!

Υ.Γ. Σήμερα Παρασκευή, 4 μ.μ., τρισάγιο στον τάφο του Θεόφιλου, στο κοιμητήριο των Αγ. Κων/νου και Ελένης. Την Κυριακή 29.3.09 το 15ο μνημόσυνό του, στον Ιερό Ναό Αποστόλου Ανδρέα, επί της οδού Κερύνειας, στο Πλατύ Αγλαντζιάς της Λευκωσίας.


ΕΡΩΤΗΣΗ
Μετά από τη σημαντικότατη εκπομπή του στο «Κουτί της Πανδώρας» (προχθές βράδυ αναμεταδοθείσα από το κρατικό ΡΙΚ-1) για το ανθελληνικό Πονγκρόμ των Σεπτεμβριανών του 1955, ο καλός κ. Κώστας Βαξεβάνης (που του αξίζουν τα εύγε), θα δείξει, άραγε, την ίδια προσοχή και στα ντοκουμέντα, τουρκικά και βρετανικά, που αναδεικνύει για την Τουρκανταρσία 1963-64 το δίγλωσσο βιβλίο «Αιματηρή Αλήθεια - Bloody Truth 1955-1974», που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες η Κίνηση για Ελευθερία & Δικαιοσύνη στην Κύπρο;