Ο σύντροφος του Χριστόφια ήταν ΜΟΥΤΖΑΝΙΝΤ και δεν ντρέπεται (ούτε) γι'αυτό!

Σ Υ Ν Τ Ρ Ο Φ Ο ΚΑΙ φίλο αποκαλούσε, ως γνωστόν, τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, ο Π.τ.Δ. και ΓΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ κ. Χριστόφιας. Μέχρι τον περασμένο Οκτώβριο που ο Ταλάτ τού «έφτυσε κατάμουτρα» τη «συντροφικότητα» και απαίτησε δημοσίως να μην τον αποκαλέσει ξανά «σύντροφο»! Προχθές, ο Π.τ.Δ. θύμωσε κιόλας που οι δημοσιογράφοι διέπραξαν το… έγκλημα να ρωτήσουν αν στη συνάντησή του με τον Ταλάτ έθεσε το ζήτημα της ομολογίας του «βετεράνου» της εισβολής, «ηθο»ποιού Αττίλα Ολγκάτς, για τις διετεταγμένες, εν ψυχρώ εκτελέσεις, Αδηλώτων Αιχμαλώτων το 1974. «Τι σχέση έχει ο Ταλάτ;», απάντησε εκνευρισμένα ο… απωλέσας τη «συντροφικότητα», κ. Χριστόφιας.

Ο Μ Ω Σ ο κ. Ταλάτ υπήρξε «μουτζαχίντ» της ΤΜΤ. Εκπαιδεύτηκε στον Άγ. Ιλαρίωνα από αξιωματικούς του Γραφείου Ειδικού Πολέμου και υπηρέτησε στον 77 λόχο της ΤΜΤ. «Με το βιβλίο το πρωί, με τ' όπλο στο χέρι τα βράδια», όπως ο ίδιος διαφήμιζε το ένοπλο παρελθόν του, στη «Ζαμάν» 24.9.06. Και είπε ότι «είναι πράγματα που δεν λέγονται», όταν η εφημερίδα τον ρώτησε για την ένοπλη δράση του ως «μουτζαχίντ» στις επιχειρήσεις μαζί με τις μονάδες εισβολής το 1974. Κερυνειώτες Ε/κ αιχμάλωτοι θυμούνται και τα νταηλίκια του Ταλάτ όταν, ένστολος και οπλισμένος με «Τόμσον», τους έλουσε μια «βραστή ΚΕΑΝ» στον αστυνομικό σταθμό Κερύνειας, που ψοφισμένοι της δίψας τού ζήτησαν νερό!

Ο ΛΟΧΙΑΣ Χατζί Κιοφέν της διμοιρίας ΠΑΟ του 61 Συντάγματος της 28ης Μεραρχίας του στρατού εισβολής, με διοικητή τον συνταγματάρχη Χουσνού Εμεκλί και λοχαγό τον Τουφάν Σανλί, στη δική του μαρτυρία για τις εν ψυχρώ εκτελέσεις Αιχμαλώτων το 1974, περιγράφει ότι «οι παραστρατιωτικές ομάδες των Τ/κ, οι λεγόμενοι Μουτζαχίντ της ΤΜΤ, ήταν αιμοβόροι και απάνθρωποι, σάπιοι πέρα για πέρα, γεμάτοι μίσος και σκληρότητα… Οι Μουτζαχίντ κυρίως, αλλά και μερικοί αξιωματικοί, δολοφονούσαν και βίαζαν σε όλη τη διαδρομή (στις περιοχές Πενταδακτύλου). Περικυκλώσαμε ένα ορεινό χωριό. Δόθηκε εντολή να μαζευτούν οι κάτοικοι στην πλατεία. Ένας λοχίας διάλεξε περίπου 10-15 άτομα από τους συγκεντρωμένους και τους έβαλε στη σειρά κατά μήκος ενός τοίχου. Μεταξύ των ανθρώπων αυτών υπήρχαν και γυναίκες. Αφού τους αφαίρεσαν τα σκουλαρίκια από τα αυτιά, τις αλυσίδες από το λαιμό, τα ρολόγια από το χέρι, τα λεφτά και τα πολύτιμα πράγματα που είχαν στις τσέπες τους, άρχισαν να τους πυροβολούν χωρίς οίκτο» (Ρ. Άλασορ «Διαταγή: Εκτελέστε τους Αιχμαλώτους!» εκδ. Καστανιώτη σελ. 54). Στο βιβλίο δημοσιεύεται στη σελ. 45 και φωτοτυπία της τουρκικής ταυτότητας του Haci Kofen ως «ήρωα - βετεράνου» της τουρκικής εισβολής…

ΕΡΩΤΗΣΗ
Ώστε το κότζαμ «καθηγητηλίκκι» και δη του «Παν/μίου της Οξφόρδης» του δόκτορος των «σφαγών 1963-64» της κότζαμ κυβερνώσας «Χαραυγής», περί ου τα μάλα ενθουσιάστηκαν οι τουρκικές εφημερίδες, ήταν, τελικά, ένα «visiting fellow» στο St. Cross College της Οξφόρδης; Σαν να πούμε δεύτερο νούμερο θαλαμοφύλακας που παριστάνει τον… ταγματάρχη; Μέχρι και περί… «ομαδικού τάφου 20 περίπου Τ/κ, στον Αγ. Βασίλειο τον Ιανουάριο του 1964», περιεχόμενο δοκτοράτης Ακελικής επιστημονικότητος, που διαψεύδει η ίδια η τότε «Χαραυγή» της 14.1.1964;

Στήλη ΕΙΡΗΣΘΩ
Λάζ.Α.Μαύρος
Εφ.Σημερινή

Η κατά Ρολάνδον Κατσιαούνη νέα «ιστορία» της Κύπρου

Πηγή: Εφημερίδα Σημερινή

Μόλις προέκυψε η συγκλονιστική ομολογία του Τούρκου ηθοποιού-φονιά για τις εν ψυχρώ δολοφονίες Ελληνοκύπριων αιχμαλώτων, ανασύρθηκαν από τη ναφθαλίνη κάποιοι, στη δική μας κοινότητα, για να ξαναρχίσουν το γνωστό τροπάρι των «ωμοτήτων» εις βάρος των Τουρκοκυπρίων. Σαν ενορχηστρωμένη συγχορδία, ήχησαν και πάλιν στο γνωστό σκοπό, προφανώς σε μια προσπάθεια να καλύψουν το συγκλονισμό και την απέχθεια που προκάλεσε η ομολογία του αιμοσταγούς δολοφόνου.

Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται, πέραν φυσικά του Μακάριου Δρουσιώτη, και ο Ρολάνδος Κατσιαούνης, ο οποίος σε συνέντευξη-σίριαλ στη «Χαραυγή», επιστρέφει στο 1963 για να μας μιλήσει για τα μεμονωμένα περιστατικά κάποιων εγκληματιών της δικής μας κοινότητας κατά των Τουρκοκυπρίων.

Ουδείς, βεβαίως, αρνείται τα εγκλήματα κάποιων λίγων φανατικών Ελληνοκυπρίων στην περίοδο του '63. Αλλά πώς είναι δυνατόν να γίνεται προσπάθεια σύγκρισης με την κατευθυνόμενη, το 1963 και το 1974, από το επίσημο τουρκικό κράτος επιχείρηση γενοκτονίας των Ελληνοκυπρίων, με μεμονωμένα περιστατικά; Ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί η αναφορά στο 1963, όταν έχουμε μπροστά μας την εθνοκάθαρση του '74, τις συνέπειες της συνεχιζόμενης κατοχής, τις κτηνώδεις δολοφονίες του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού, τη μόλις πρόσφατα ανατριχιαστική ομολογία του Τούρκου φονιά;

Αλλά, ακόμα και για το 1963 παραγράφεται η ιστορική αλήθεια, αποκρύβεται ότι όσα έγιναν, ήταν αποτέλεσμα του τουρκικού πραξικοπήματος κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας και ενώ παραγράφονται οι δολοφονίες Ελληνοκυπρίων αθώων πολιτών από την ΤΜΤ, η καταστροφή ελληνικών περιουσιών, οι πρώτες γραμμές διχοτόμησης, αποτέλεσμα της συνωμοσίας Βρετανίας-Τουρκίας, επικεντρώνεται όλη η προσοχή στα «ελληνικά εγκλήματα».

Και τι μας λέγει ο κ. Κατσιαούνης;
Ότι τότε, «τους περισσότερους ομήρους τους συλλάμβαναν οι ένοπλες ομάδες των Ελληνοκυπρίων διότι ήταν περισσότεροι και ισχυρότεροι, έλεγχαν σχεδόν το σύνολο του νησιού και το οδικό δίκτυο». Ενώ οι poor Turks «δύσκολα μπορούσαν να αρπάξουν Ελληνοκυπρίους, οι απαγωγείς περιορίζονταν στις παρυφές των περιοχών τους».
Ακόμα προχωρεί να μας πει ότι «το ποσοστό των Τούρκων αγνοουμένων είναι διπλάσιο από το δικό μας», συγκρινόμενο με την πληθυσμιακή αναλογία. Και προχωρεί στο χειρότερο, γράφοντας πως το σοκ των αγνοουμένων ήταν για μας «μια σύντομη τραυματική εμπειρία που την ακολούθησε η οδυνηρή αναμονή», ενώ οι poor Turks έχαναν ανθρώπους για δέκα χρόνια. «Για εκείνους, το πλήγμα σε μικρότερες δόσεις, αλλά συνοδευόμενο από μια παρατεταμένη αίσθηση ανασφάλειας», γράφει. Ενώ εμείς οι Ελληνοκύπριοι δεν έχουμε καμιά ανασφάλεια με τους 40 χιλιάδες Τούρκους στρατιώτες έξω από την πόρτα μας και την πανίσχυρη Τουρκία 40 μίλια μακριά από τις ακτές μας.

Από κει και πέρα, τι να πει κανείς και για ποια διαστρέβλωση της Ιστορίας να μιλήσει, κ. Κατσιαούνη;

Διαχειριστής:

1) Με αφορμή την εμφάνιση του κ.Κατσιαούνη στο προσκήνιο, ο ίδιος οφείλει να απαντήσει στα ερωτήματα τα οποία αφορούν την ταυτότητα του:
α) Είναι καθηγητής Ελληνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης όπως παρουσιάστηκε στο εκφραστικό όργανο του ΑΚΕΛ;
β) Είναι πρώην καθηγητής Ελληνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης όπως παρουσιάστηκε στην εφημερίδα "Αλήθεια";
γ) Είναι ο διευθυντής στο Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών που απομακρύνθηκε για άγνωστους λόγους;

2) Τις τελευταίες μέρες κυκλοφορούν φήμες σύμφωνα με τις οποίες στην Κεντρική Επιτροπή του "κομμουνιστικού" κόμματος Κύπρου συμμετέχουν πέντε "κρυφά" μέλη. Εάν αυτές οι φήμες αληθεύουν τότε ποιος είναι ο ρόλος αυτών των "κρυφών" μελών; Εάν ο ρόλος τους δεν είναι ύποπτος τότε δεν θα ήταν κρυφά μέλη αλλά φανερά. Μήπως αυτή η συνέντευξη του κ.Κατσιαούνη, η οποία ήρθε σε μια πολύ συγκεκριμένη χρονική στιγμή, μόλις δύο μέρες μετά την δημόσια ομολογία του Τούρκου δολοφόνου, παροτρύνθηκε από την Κεντρική Επιτροπή του ΑΚΕΛ;

3) Μήπως ο κ.Κατσιαούνης είναι τελικά ένα από τα πέντε "κρυφά" μέλη, στον οποίο ανατέθηκε να δώσει την συνέντευξη με το συγκεκριμένο περιεχόμενο;

Ο Υπ. Παιδείας και η ...πηγή του!

Κατηγορείται ευθέως ο Υπ. Παιδείας της Κυπριακής Δημοκρατίας Α. Δημητρίου να δώσει εξηγήσεις για την συνειδητή διαστρέβλωση της ιστορίας που επιχειρεί. Τον καλούν αρθρογράφοι, (Σημερινή 15 Ιανουαρίου, Φιλελεύθερος 16 Ιανουαρίου, Σύνδεσμος Καθηγητων Αλλαγή, Πρόεδρος Οικολόγων, μάλιστα, ότι δεν έχει τα κότσια Κυριακή 18 Ιανουαρίου ΡΙΚ) και όμως δεν τολμά!

Πώς όμως θα τολμήσει κάτι τέτοιο όταν η πηγή του είναι ατεκμηρίωτη, αλαζονική, συκοφαντική, σκόπιμη, μια σκέτα σκευωρία, συνειδητής πράγματι διαστρέβλωσης της ιστορίας, προς όφελος των Τούρκων από τους ίδιους τους Βρετανούς για να ενισχυθεί η σημερινή πολιτική Χριστόφια επίρριψης ίσων ευθυνών για την τουρκοανταρσία του 1963 για να επιβάλουν την ήδη απορριφθείσαν από το λαό λύση των δύο συνιστώντων στέιτ και βάλε;
Η ατεκμηρίωτη και συνειδητή διαστρέβλωση της ιστορίας ήλθε να ενισχυθεί με ένα ‘βιβλίο’ από...βρετανική πηγή (sic) και δη από τον Βρετανό Μάρτιν Πάκκαρτ. Ο οποίος τον Μάιο του 1995. σε σεμινάριο στους Δελφούς, δίχως να μεταδοθεί σωστά από τα αγγλόφιλα δημοσιογραφικά κατεστημένα Αθηνών και Λευκωσίας και να τύχει της ελάχιστης επίκρισης, με τελικό αποτέλεσμα να αποτελέσει σήμερα τον κύριο άξονα του βιβλίου του προαναφερθέντος Βρετανού στρατιωτικού, δήλωσε τα εξής:
Δελφοί Μάιος 1995
“...There was interference, and a promotion of violence, from abroad. Each side believed that it would be attacked by the other, and secretly armed accordingly. Extremists on both sides, still pursuing their pre-independence aims of enosis or taksim, became vociferous. At Christmas 1963, after a random incident of violence, there were armed attacks by a parastatal Greek-Cypriot faction (with links to the Greek/US intelligence services) against elements of the Turkish-Cypriot community. The Turkish-Cypriots reacted to what they took to be a general attack upon them: the Greek-Cypriots reacted to what they took to be a general insurrection. Inter-communal communications collapsed. Atrocities were committed. Either from harassment, fear or political pressure the Turkish Cypriots abandoned some of the mixed villages…”
“Υπήρξε ανάμιξη και προώθηση της βίας από έξω. Η κάθε πλευρά πίστευε ότι θα της επιτίθετο η άλλη και αμφότερες εξοπλίστηκαν αναλόγως. Εξτρεμιστές από αμφότερες τις πλευρές, ακόμα επιδιώκοντας τις προ ανεξαρτησίας στόχους των της ένωσης και του τακσιμ (διχοτόμησης) ξεσηκώθηκαν. Τα Χριστούγεννα μετά από ένα τυχαίο συμβάν βίας, ξεκίνησαν ένοπλες επιθέσεις εναντίον της Τουρκοκυπριακής κοινότητας από μια παρακρατική Ελληνοκυπριακή φατρία (με διασυνδέσεις με τις Ελληνικές/Αμερικανικές Μυστικές Υπηρεσίες). Οι Τουρκοκύπριοι αντέδρασαν σε ότι εξέλαβαν ότι τους έκαναν γενική επίθεση: Οι Ελληνοκύπριοι αντέδρασαν σε ότι εκείνοι εξέλαβαν ότι είχε ξεκινήσει γενική ανταρσία. Ενδοκοινοτικές επικοινωνίας κατέρρευσαν. Διαπράχθηκαν αγριότητες. Είτε από ενοχλήσεις, φόβο ή πολιτική πίεση οι Τουρκοκύπριοι εγκατέλειψαν ορισμένα από τα μικτά χωριά τους...”. Ιδού λοιπόν την...πηγή του κ. Δημητρίου.
Δίχως βέβαια καμία τεκμηρίωση, καμία απόδειξη, αλλά, πλούσια παραπλάνηση, παραπληροφόρηση και διαστρέβλωση. Εκτός βέβαια του ότι το λέει ο ίδιος ο Πάκκαρτ. Και αφού ο ίδιος ‘ξέρει’ πράγμα που επιβεβαιώνει και ο εκπρόσωπος της ΤΜΤ Ρ. Ντενκτάς, πρέπει να το δεχτούμε! Στο κατασκεύασμά του αυτό ο Μάρτιν Πάκκαρτ χρησιμοποιεί στην ουσία, το Σχέδιο Ακρίτας – που ήταν για υπεράσπιση των Ελληνοκυπρίων - για να μας κατηγορεί για...τάχατες παρακρατική ελληνοκυπριακή φατρία με διασυνδέσεις με την ΣΙΑ μέσω Ελλάδος! (΄Οπως π.χ. μας κατηγορούσε με άνεση για δεκαετίες με την σκευωρική του κατηγορία ότι είχαμε σφάξει 27 Τουρκοκύπριους στο νοσοκομείο Λευκωσίας – και που αναγκάστηκε τελικά το 1999 να αποσύρει. (Βλέπε Σημερινή 18 και 19 Μαίου 1999.)

Στην δε σελίδα 7 του βιβλίου του ο Βρετανός συνταξιούχος στρατιωτικός, επαινεί τον άριστο ρόλο που έπαιξαν τα βρετανικά στρατεύματα στο τέλος του Δεκεμβρίου 1963 ο οποίος δεν αμφισβητείται έγραψε, όταν έσωσαν την Κύπρο από εμφύλιο, περιόρισαν τις παραστρατιωτικές υπερβολές και επανεγκατέστησαν την κεντρική εξουσία!

Φανούλα Αργυρού
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
Λονδίνο

Να εκδοθεί ο Αττίλα Ολγκάτς σε Ελλάδα ή Κύπρο για εγκλήματα πολέμου

Να εκδοθεί ο Αττίλα Ολγκάτς σε Ελλάδα ή Κύπρο για εγκλήματα πολέμου, ζητά ο Παπαθεμελής. Την άμεση ενεργοποίηση των νομίμων διαδικασιών που προβλέπουν την έκδοση από την Τουρκία σε Ελλάδα ή Κύπρο του εγκληματία πολέμου Αττίλα Ολγκάτς, που δημόσια στην τουρκική τηλεόραση παραδέχθηκε ότι δολοφόνησε 10 Έλληνες αιχμαλώτους πολέμου, ζητά με κατεπείγουσα επιστολή του προς τους Υπουργούς δικαιοσύνης Ελλάδας και Κύπρου, ο Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης κ. Στέλιος Παπαθεμελής.
Συγκεκριμένα στην επιστολή του προς του τους κ.κ. Δένδια και Λουκά, ο κ. Παπαθεμελής αναφέρει:
Προς τους Υπουργούς Δικαιοσύνης Ελλάδας και Κύπρου κ.κ. Δένδια Νικόλαο, Λουκά Λουκά.

Αξιότιμοι κ. Υπουργοί Με δεδομένη την κυνική δημόσια ομολογία του στρατιώτη του Αττίλα, Αττίλα Ολγκάτς, της δολοφονίας 10 Ελλήνων αιχμαλώτων πολέμου, κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974, σας καλούμε στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων σας, να προχωρήσετε αμέσως στην άσκηση των νομίμων διαδικασιών, προκειμένου ο παραπάνω εγκληματίας να εκδοθεί στην Ελλάδα ή στην Κύπρο, για να δικασθεί για τα συγκριμένα εγκλήματα πολέμου. Τόσο η Ελλαδική όσο και η Κυπριακή πλευρά δεν πρέπει να χάσουν καθόλου χρόνο στην διαδικασία δίωξης και έκδοσης του Αττίλα Ολγκάτς, όντας σίγουρο πως η τουρκική πλευρά θα ακολουθήσει τη γνώριμη τακτική της κωλυσιεργίας.

Με τιμή

Στέλιος Παπαθεμελής
Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης

Τούρκος ηθοποιός ομολογεί εγκλήματα στην Κύπρο

Πηγή: http://www.zougla.gr

«Σκότωσα δέκα άτομα. Ο πρώτος που σκότωσα, ήταν ένας 19χρονος αιχμάλωτος στρατιώτης», δήλωσε ο γνωστός Τούρκος ηθοποιός, Αττίλα Ολγκάτς, μιλώντας στο τουρκικό κανάλι «Star», για τη συμμετοχή του στην εισβολή στην Κύπρο το 1974.

Όπως είπε, όταν ξεκίνησε η επίθεση, η θητεία του έληγε σε μία ημέρα, όμως η μονάδα του μεταφέρθηκε από τη Μερσίνα στην Κύπρο.

Υποστηρίζει ότι ο ίδιος δεν ήθελε να σκοτώσει: «Είπα στο διοικητή μας ότι εγώ είμαι καλλιτέχνης και ότι δεν μπορώ να σκοτώσω. Εδώ τελειώνει η τέχνη, εδώ αρχίζει η αληθινή ζωή, ο πόλεμος. Σου έδωσα εντολή κι εσύ θα σκοτώσεις, μου είπε.»

«Ο πρώτος που σκότωσα, ήταν ένας 19χρονος αιχμάλωτος στρατιώτης. Όταν έτεινα το όπλο προς το μέρος του, με έφτυσε. Τον πυροβόλησα στο μέτωπο και πέθανε. Στη συνέχεια, σκότωσα άλλους εννιά. Κι αφού τους σκότωνα, πήγαινα στο αρχηγείο και έκλαιγα, αλλά την επομένη, σκότωνα και πάλι. Δε λένε να βγουν από τα όνειρά μου οι εικόνες αυτές. Για αρκετό διάστημα έκανα ψυχολογική θεραπεία. Για το λόγο αυτό, δεν μπορώ ακόμη να φάω κρέας, δεν μπορώ να δω αίμα, γιατί αμέσως θυμάμαι τα παιδιά που σκότωσα.»

Ο ηθοποιός είπε πως αποκαλύπτει για πρώτη φορά την αλήθεια αυτή: «Ο πόλεμος με επηρέασε για μεγάλο διάστημα και επαγγελματικά. Δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα. Ακόμη και σήμερα θυμάμαι το διοικητή να μου λέει, νομίζεις ότι πάντα θα σκοτώνεις πάνω στη σκηνή; Πάρε το όπλο και σκότωσε κάποιον στα αλήθεια, να δεις πώς είναι».

«Κάνει πίσω» ο Τούρκος ηθοποιός για τα εγκλήματα στην Κύπρο

Ανακαλεί τα όσα ομολόγησε σε τηλεοπτική εκπομπή ο Τούρκος ηθοποιός, Αττίλα Ολγκάτς, περί εγκλημάτων που διέπραξε, κατά τη διάρκεια της εισβολής του τουρκικού Στρατού στην Κύπρο, το 1974.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε, ο ηθοποιός υποστηρίζει τώρα ότι όσα είπε, δεν ήταν παρά… σενάριο κινηματογραφικής ταινίας: «Τα όσα ανέφερα στην εκπομπή, ότι σκότωσα δέκα άτομα, εκ των οποίων ο ένας ήταν αιχμάλωτος, είναι ένα σενάριο που έχω γράψει εγώ, για να δείξω τις κακές συνθήκες, τη στυγνότητα και τη βαναυσότητα του πολέμου. Δεν είχα την ευκαιρία, όμως, να πω ότι πρόκειται για σενάριο, διότι στην εκπομπή έγινε διακοπή για διαφημίσεις και στη συνέχεια τελείωσε. Τα όσα ανέφερα, δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Σύντομα θα δείτε και την ταινία, για την οποία έχω γράψει το σενάριο.»

Η είδηση περί ανάκλησης της ομολογίας του Αττίλα Ολγκάτς πήρε μεγάλη δημοσιότητα στον τουρκικό Τύπο, αν και δεν έλειψαν αναφορές περί εγκλημάτων πολέμου: «Αν δεν τα έχει σκαρφιστεί ο ηθοποιός για λόγους διαφήμισης, πρόκειται για έγκλημα πολέμου», γράφει αρθρογράφος της «Χουριέτ» και προσθέτει: «Aν τα λόγια αυτά δεν είναι προϊόν πλούσιας φαντασίας, αυτό σημαίνει ότι θα ανοίξει για τον κ. Αττίλα, ο δρόμος της φυλακής. Αυτό που γνωρίζω εγώ, είναι το ότι δεν υπάρχει παραγραφή στα εγκλήματα πολέμου».

Υπενθυμίζεται ότι ο ηθοποιός Αττίλα Ολγκάτς, κατά τη διάρκεια εκπομπής σε τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι, είχε πει ότι κατά την εισβολή, ο διοικητής του, του είχε δώσει εντολή να σκοτώσει: «Ο πρώτος που σκότωσα, ήταν ένας δεκαεννιάχρονος αιχμάλωτος στρατιώτης. Όταν έτεινα το όπλο προς το μέρος του, με έφτυσε. Τον πυροβόλησα στο μέτωπο και πέθανε. Στη συνέχεια, σκότωσα άλλους εννιά. Κι αφού τους σκότωνα, πήγαινα στο αρχηγείο και έκλαιγα, αλλά την επομένη, σκότωνα και πάλι. Δε λένε να βγουν από τα όνειρά μου οι εικόνες αυτές. Για αρκετό διάστημα, έκανα ψυχολογική θεραπεία. Για το λόγο αυτό, δεν μπορώ ακόμη να φάω κρέας, δεν μπορώ να δω αίμα, γιατί αμέσως θυμάμαι τα παιδιά που σκότωσα», είχε αποκαλύψει ο ηθοποιός.

Τ/Κ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΣΤΗΝ ΡΩΜΗ

Ενώ ο πρόεδρος Χριστόφιας συνομιλεί με τον εκπρόσωπο της κατοχής Ταλάτ, προσπαθώντας να μας επιβάλει ένα νέο σχέδιο λύσης τύπου Ανάν, οι "αδερφοί" μας τ/κ αλωνίζουν ανενόχλητοι στην Ευρώπη.

Στη Ρώμη τα γραφεία της αντιπροσωπείας της λεγόμενης Τουρκικής Δημοκρατίας της Βορείου Κύπρου, βρίσκονται στην κεντρικότατη VIA TORINO .

Τα γραφεία του ψευδοκράτους, λειτουργούν και ως τουριστικό γραφείο ενημερώνοντας τους Ιταλούς, για τις ομορφιές της κατεχόμενης γης μας .

Οι τουρκοκύπριοι διανέμουν πολυτελέστατα διαφημιστικά φυλλάδια και έντυπα όπου, μεταξύ άλλων διαστρεβλώνουν την ιστορία του Ελληνικού νησιού μας .

Ένα από αυτά έχει τον τίτλο "Βόρεια Κύπρος". Στις πρώτες σελίδες ενημερώνει τον Ιταλό ενδιαφερόμενο για την ιστορία της Κύπρου .

Για αιώνες η Κύπρος επηρεαζόταν από κουλτούρες πολλών εθνών, που άφησαν στο νησί μια πλούσια κληρονομιά, που αποτυπώνεται στα ιστορικά και αρχιτεκτονικά μνημεία . Από το Βουνί στα Δυτικά, μέχρι το τζαμί του Αραμπαχμέτ στην Λευκωσία και ακόμη στην Σαλαμίνα και στον ναό του Αποστόλου Ανδρέα. μπορεί κάποιος να θαυμάσει τα μνημεία που αποκαλύπτουν την ύπαρξη 9.000 χρόνων πολιτισμού .

Το νησί γνώριζε συνεχώς κατακτητές, που έρχονταν από την Ευρώπη και την Ασία.
Ασσύριοι , Βαβυλώνιοι , Αιγύπτιοι , Πέρσες και Ρωμαίοι . Ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, κατέκτησε το νησί την περίοδο των Σταυροφοριών και το πούλησε στον Γκυ ντε Λουσινιάν .

Η Κύπρος έμεινε στα χέρια του Λουσιτανών, μέχρι την Ενετική κατάκτηση το 1489 .

Μετά το νησί κυβερνήθηκε από τους Οθωμανούς, από το 1571 έως το 1878, όπου η Κύπρος ενοικιάστηκε στους Βρεττανούς .

Η ανεξαρτησία ήρθε το 1960, εξαιτίας της προσπάθειας των Ελλήνων να καταλάβουν το νησί.

Τότε η Τουρκία ήταν υποχρεωμένη να επέμβει, για να σώσει τον τ/κ πληθυσμό .

Η Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου, προκηρύχθηκε το 1983 .

Αυτά μαθαίνουν οι Ιταλοί για την Κύπρο . Είναι φανερό πως πρόκειται για μία καλοστημένη προπαγάνδα .

Στις επόμενες σελίδες του πολυτελούς εντύπου, διαφημίζεται η ομορφιά της θάλασσας και του βυθού της, όπου κάποιος μπορεί να την αποκαλύψει κάνοντας καταδύσεις .

Επίσης γίνεται αναφορά στην μαγευτική φύση του Βορρά .

Στα κατεχόμενα εδάφη μας γίνονται αρκετά φεστιβάλ και γιορτές .

Η γιορτή του πορτοκαλιού στην Μόρφου, γίνεται από το 1977 τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο και οι τουρίστες μπορούν να απολαύσουν τα φημισμένα κυπριακά πορτοκάλια του Βορρά.

Το διεθνές φεστιβάλ μουσικής στο Μπέλλα Πάις, γίνεται κάθε χρόνο από τον Ιούνιο μέχρι τον Ιούλιο και συμμετέχουν καλλιτέχνες και μουσικοί από όλο τον κόσμο.

Το διεθνές φεστιβάλ της Αμμοχώστου, διεξάγεται τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο. Θεωρείται από τα καλύτερα φεστιβάλ της Μεσογείου. Στο παρελθόν έχουν φιλοξενηθεί σημαντικά συγκροτήματα όπως, οι Λος Παραγκουάιος και οι Άρτ Ενσέμπλ από το Βερολίνο.

Το διεθνές φεστιβάλ μουσικής της Βορείου Κύπρου, διεξάγεται μεταξύ Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου . Το φεστιβάλ αυτό, προσφέρει από μουσική δωματίου μέχρι ροκ, φλαμέγκο και τανγκό στους πλέον ιστορικούς τόπους όπως, το Αββαείο του Μπέλλα Πάις, το αμφιθέατρο της Σαλαμίνας και το κάστρο της Κερύνειας.

Στην συνέχεια του εντύπου, γίνεται αναφορά στην παραδοσιακή φιλοξενία των τουρκοκυπρίων, στις δυνατότητες που υπάρχουν για ψώνια, στην μαγειρική και στο κλίμα .

Εκτός από την τ/κ αντιπροσωπεία στην Ρώμη που λειτουργεί -μεταξύ άλλων - ως γραφείο τουρισμού, υπάρχει και το τουριστικό γραφείο "4 γουίντς" το οποίο προσφέρει ελκυστικά πακέτα διακοπών στα κατεχόμενα . Η μετάβαση γίνεται από την Ιταλία μέσω Κωνσταντινούπολης, με τις τουρκικές αερογραμμές και την εταιρεία "Πήγασος".

Στο έντυπο του "4 γουίντς", παρουσιάζεται μία πληθώρα πολυτελών ξενοδοχείων, πολλά από τα οποία είχαν Έλληνες ιδιοκτήτες πριν από την τουρκική εισβολή .

Παράλληλα με την Ιταλία, οι τ/κ έχουν γραφεία πληροφόρησης των κατεχομένων εδαφών μας και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου ανενόχλητοι παραπληροφορούν τους πολίτες των κρατών αυτών, για την κατάσταση στα κατεχόμενα τα οποία παρουσιάζουν ως, ειδυλλιακό τόπο διακοπών .

Στην Γερμανία, τα γραφεία του τ/κ τουρισμού, είναι στην οδό Μπάσελερ 35-37, στην Φρανκφούρτη .

Στην Αγγλία, στην πλατεία Μπέντφορντ 29 στο Λονδίνο, ενώ υπάρχουν αντιπροσωπείες και στην Τουρκία, στην Κωνσταντινούπολη, στην Αντάλια και στη Σμύρνη.

Την περίοδο διακυβέρνησης του αείμνυστου Τάσσου Παπαδόπουλου, οι πολιτικοί του αντίπαλοι κραύγαζαν για αυτά τα φαινόμενα. Τώρα που συγκυβερνούν -ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ-, φωνή βοώντω εν τη ερήμω για την τουρκική προπαγάνδα.

Το ψευδοκράτος οδεύει ολοταχώς προς αναγνώριση, αφού πρώτα έρθει η αποτυχία των διαπραγματεύσεων, για την οποία την αποκλειστική ευθύνη θα φέρει πρώτα ο Χριστόφιας, για τις ασυγχώρητες υποχώρησεις του, για το "καλό κλίμα" που δεν ήθελε να χαλάσει και για την επιδεικτική αδιαφορία του στις προειδοποιήσεις των υπολοίπων κομμάτων, πλην βεβαίως του ΔΗΣΥ, στον οποίο θα ανήκει το υπόλοιπο μερίδιο ευθύνης, για την συγκατάθεση που έδωσε στο ξεπούλημα της Κύπρου.

• Πότε θα ξυπνήσεις κυπριακέ λαέ;
  

Όταν θα'ρθούν να σε ξαναβγάλουν από το σπίτι σου;

• Πότε η οργή σου θα στείλει στον αγύριστο αυτούς τους προδότες;
  

Όταν τους ξαναδείς να βιάζουν την πατρίδα σου;

• Πότε θα αγωνιστείς για να βγεις από την κινούμενη άμμο στην οποία σε έχουν ρίξει;
  

Όταν θα έχεις πνιγεί;

Απόφαση κατά της Τουρκίας

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (φωτογ.) αναγνώρισε το δικαίωμα των Ελληνοκυπρίων να αποκτήσουν πρόσβαση στην περιουσία τους και στη γη τους στο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου, καταδικάζοντας την Τουρκία για παραβίαση του άρθρου 1, του πρωτοκόλλου 1 της Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για την προστασία της περιουσίας.
Το Δικαστήριο ζητά από τα μέρη να το ενημερώσουν σε περίπτωση συμφωνίας για συμβιβασμό, γι' αυτό και επιφυλάχθηκε να λάβει μεταγενέστερα απόφαση σχετικά με το ύψος της αποζημίωσης, που θα πρέπει να καταβληθεί στους ενάγοντες, Αλεξάνδρου, Σολομωνίδη, Γαβριήλ και Ορφανίδη.
Υπέρ της απόφασης τάχθηκαν έξι δικαστές και εναντίον μόνο η τουρκάλα δικαστής Ισίλ Καρακάς, η οποία με ξεχωριστή δήλωση της υποστηρίζει τις θέσεις, τις οποίες κατέθεσε στο Δικαστήριο η Άγκυρα.

Πηγή e-tipos.com

Διαχειριστής: Η απόφαση αυτή του ευρωπαϊκού δικαστηρίου έρχεται σε μια εξαιρετικά σημαντική χρονική στιγμή, αφού στις 28 του μήνα, θα συζητηθεί στις απ'ευθείας διαπραγματεύσεις το περιουσιακό θέμα.
Αναμένουμε από τον Πρόεδρο, να εκμεταλλευτεί την συγκεκριμένη απόφαση και να την χρησιμοποιήσει όπως πρέπει.
Αυτή η απόφαση έρχεται επίσης για να κλείσει τα στόματα κάποιων που γονάτισαν απέναντι στον Αττίλα και "ρεαλιστικά" σκεπτόμενοι, προσπαθούν να πείσουν τον κυπριακό λαό ότι δεν μπορούν να επιστρέψουν όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους.
Εμείς τους υπενθυμίζουμε για ακόμα μια φορά ότι, σε μια δίκαιη και βιώσιμη λύση ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ, έχουν το δικαίωμα να επιστρέψουν στα σπίτια τους και δεν τον απεμπολούν, αντιθέτως το διεκδικούν και θα το διεκδικούν με κάθε νόμιμο τρόπο.

Η ομολογία του κ. Χριστόφια αποδεικνύει το λανθασμένο των χειρισμών του

Ανακοίνωση Ευρωπαϊκού Κόμματος

Η ομολογία του Προέδρου Χριστόφια ότι η προκλητική και αδιάλλακτη στάση του κ. Ταλάτ και η επεκτατική τακτική της Τουρκίας αντανακλάται στις απευθείας συνομιλίες ως επιδίωξη εξεύρεσης λύσης συνομοσπονδίας, δεν επιβεβαιώνει μόνο την έλλειψη βούλησης της τουρκικής πλευράς για ουσιαστικό διάλογο σε ουσιώδεις πτυχές του κυπριακού, αλλά και το εσφαλμένο των χειρισμών του ιδίου του κ. Χριστόφια.

Η επίπλαστη ευφορία, η καλλιέργεια δήθεν καλού κλίματος στις απευθείας συνομιλίες, η αμελητέα προετοιμασία στις ομάδες εργασίας και η επιμονή του Προέδρου να διακηρύσσει ότι δήθεν υπήρχε κοινή βάση των συνομιλιών, ενώ αποδεικνύεται επανειλημμένα ότι δεν υπάρχει, κατέστησαν τις απευθείας συνομιλίες όχι απλά αναποτελεσματικές, αλλά και επικίνδυνες.

Το Ευρωπαϊκό Κόμμα προειδοποίησε έγκαιρα τον Πρόεδρο Χριστόφια ότι η εμμονή του να εμπλακεί σε απευθείας διάλογο με τον Ταλάτ, χωρίς την απαραίτητη προετοιμασία και άνευ ξεκάθαρης βάσης, θα εγκλώβιζε την πλευρά μας σε μια διαδικασία, η οποία θα οδηγούσε

• Είτε σε αποενοχοποίηση της Τουρκίας και δημιουργία υπόβαθρου για αναβάθμιση του ψευδοκράτους

• Είτε σε διαμόρφωση πρότασης λύσης χειρότερης ή παρόμοιας με αυτή του 2004.

Η μεθοδολογία των διαφορετικών καλαθιών οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μια επίπλαστη και καταστροφική κωδικοποίηση των θέσεων των δύο πλευρών, η οποία θα επιφέρει με τη σειρά της κεκαλυμμένη επιδιαιτησία και ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα.

Αντί ο Πρόεδρος να συζητήσει αυτούς τους προβληματισμούς, φρόντισε να προκαλέσει πόλεμο λάσπης, ότι δήθεν το Ευρωπαϊκό Κόμμα δεν επιθυμεί την έναρξη συνομιλιών.

Τώρα, ο κ. Χριστόφιας ομολογεί ότι τα αποτελέσματα των χειρισμών του είναι αυτά, για τα οποία τον προειδοποιούσαμε.

Έστω και την υστάτη, το Ευρωπαϊκό Κόμμα προτείνει τα εξής:

• Με βάση τις τοποθετήσεις των δύο πλευρών στο κεφάλαιο της διακυβέρνησης να αξιολογηθούν οι θέσεις και να απαιτηθεί τώρα ξεκαθάρισμα της Βάσης πριν προχωρήσουμε σε άλλα κεφάλαια.
• Διεξοδική συζήτηση και λήψη απόφασης στο Εθνικό Συμβούλιο για τις κόκκινες γραμμές της Ελληνοκυπριακής πλευράς.

Η αποθράσυνση του Αττίλα και η πορεία Χριστόφια

Δύο άρθρα τράβηξαν την προσοχή μου σήμερα (13/1/2009) στην εφημερίδα Σημερινή. Των αγαπητών μου Σάββα Ιακωβίδη ‘Από το Αγαθονήσι μέχρι την Κυπριακή Δημοκρατία’ και Λάζαρου Μαύρου ‘Δραπέτης και κατάντιες’. Tα οποία εκφράζουν την γενική απορία και αγανάκτηση ταυτόχρονα του κάθε γνώμονα ανθρώπου εντός και εκτός Κύπρου.

Ενώ η Τουρκία αποθρασύνεται ώρα με την ώρα με τις παραβιάσεις του Ελληνικού Εναέριου Χώρου, τις προκλητικότατες απαιτήσεις της να διεκδικήσει το μισό Αιγαίο με το έτσι θέλω, τι παρατηρείται στην “μακαρία μπανανία” κοινώς Κυπριακή Δημοκρατία; Για τρείς τόσες εβδομάδες δεν ακούμε τίποτε άλλο από το σίριαλ ενός δολοφόνου, βιαστή κατάδικου στην εσχάτη των ποινών που ζούσε ζωή χαρισάμενη σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο 5 αστέρων (με συγχωρείτε νοσοκομείο ήθελα να πω) με την σκάλα δίπλα από το παράθυρό του για να εξασκεί τις...εργασίες του! Τυχαια άραγε μπήκε στο “χορό”και...ολόκληρη η οικογένεια Ακτάρ από τις φυλακές; Πότε, αλήθεια, έδωσαν το ΡΙΚ ή άλλα ΜΜΕ τέτοια προβολή στα δίκαια αιτήματα των Ελλήνων προσφύγων για επιστροφή και απελευθέρωση; Πότε κάλυψαν συνέδρια, δηλώσεις και θέσεις προσφυγικών σωματείων με τέτοιο φόντο, τόσες σελίδες, τόσες μέρες και τοοοσες ανταποκρίσεις;

Ο ένας δημοσιογράφος μας λέει την είδηση. Την επαναλαμβάνει δεύτερος. Την τριτολογεί κάποιος αστυνομικός με δήλωσή του, την οποία ήδη έκαναν ‘είδηση’ δύο προηγούμενοι δημοσιογράφοι. Την συνεχίζει τέταρτος από μια άλλη πόλη της Κύπρου και πάει το βιολί βιολάρι...Ενώ ο κόσμος καίγεται ανα τον κόσμο, υπάρχουν χίλιες δύο πραγματικές ειδήσεις, στην μακαρία μπανανία περί ...κυπριακών μπανανών οι ειδήσεις από το κυβερνητικό ΡΙΚ και άλλα ΜΜΕ.

Ενώ όμως δίνουν και πέρνουν οι “μπανάνες και μπανανιές” κάποιοι κάνουν την δουλειά τους. ΄Ισως, όμως, εκεί να βρίσκεται και η απάντηση στα ερωτήματα των προαναφερθέντων αρθρογράφων. Το λεγόμενο αγγλιστί ‘diversion’. ΄Ολες αυτές οι...μπανάνες να βοηθούν να κρατούν τον κόσμο μακριά από τα πραγματικά γεγονότα που προχωρούν με γρήγορο ρυθμό στο Κυπριακό πρόβλημα. Δεν μπορούν να ευελπιστούν τόσο δυνατά οι ξένοι ότι οι διαπραγματεύσεις προχωρούν πολύ καλά, να αποκαλούν τον εκπρόσωπο του Αττίλα ‘πρόεδρο’ (Ρόυτερ 8.1.2009) και να μας λένε ότι όπου νάσαι θα κλείσει το Κυπριακό καθώς προσεγγίζει η ημερομηνία αξιολόγησης της τουρκικής ευρωπαικής πορείας. Σίγουρα η Τουρκία πρέπει να έχει ήδη εξασφαλίσει πολλά από όσα απαιτεί...
Γιατί όταν η Τουρκία προβαίνει σε αποθράσυνση και προκλητικότητες (συνηθισμένη τουρκική τακτική) το κάνει, επι τω πλείστον όταν ήδη έχει πάρει αρκετά και θέλει άλλα τόσα. Τι γίνεται αλήθεια με τις διαπραγματεύσεις, τι δίνουμε, τι παίρνουμε και με ποία βάση συζητούνται όσα συζητούνται και συμφωνούνται ερήμην του λαού, αν όχι με τη βάση του εκτρώματος “Σχεδίου Ανάν”; Τί γίνεται με τα διαστρευλωμένα βιβλία της Ιστορίας που κατασκεύασε επι πληρωμή από τις ΗΠΑ και Βρετανία η στημμένη ομάδα της CDRSEE; Με επικεφαλής τον Κώστα Καρρά του ελληνοτουρκικού φόρουμ και των κακή μας ώρα, ‘Φίλων της Κύπρου’, που μας προέτρεψε 1.1.2008 μέσω Φιλελευθέρου να αυξήσουμε τους έποικους και τον αριθμό των Τ/κυπρίων στο 24%;

Εξάλλου, το τι συμβαίνει στη γείτωνα Παλαιστίνη (όση έμεινε δηλαδή) με τους γενοκτωνικούς βομβαρδισμούς του Ισραήλ, δίχως κανένα κράτος ή οργανισμός να ενδιαφέρεται για τις δολοφονίες και μαζική εξόντωση των αμάχων Παλαιστινίων από βρέφη μέχρι γέροντες, όφειλε να είχε, αν μη τι άλλον, προβληματίσει έντονα τον κάθε ΄Ελληνα όπου και να βρίσκεται.
Ποία δύναμη, θα ήθελα να ξέρω, δύσης και μέσης, εγγύς ή άπω Ανατολής θα σταματήσει την Τουρκία όταν θα αποφασίσει τελικά και εκείνη να...ξεμπερδέψει με το Κυπριακό όπως ακριβώς κάνει τώρα το Ισραήλ με τους Παλαιστίνιους;
Που βλέπετε αλήθεια πλέον να υπάρχει Παλαιστινιακό πρόβλημα; Ρίξατε μια ματιά στον σημερινό χάρτη Ισραήλ/Παλαιστίνης; ΄Οσοι τελικά θα μείνουν, σύντομα θα γυρεύουν γειτωνικές ‘πατρίδες’ ΄Η σωσίβια όταν θα ...συνωστίζονται στις παραλίες της Γάζας μετά από “κάποιους μικρο-καυγάδες με τους ισραηλινούς”! ΄Οπως θα γράψουν οι πληρωμένοι ανεκδιήγητοι πλαστογράφοι της CDRSEE...
Γι΄αυτό, είναι ανάγκη να ανακριθεί πλέον η κυβέρνηση Χριστόφια. Να στηθεί υπόλογη ενώπιον του λαού, τώρα. Δεν μπορεί να προχωρεί σε κρυφές διαπραγματεύσεις ερήμην του λαού και ενάντια στα όσα ο λαός ο ίδιος ΑΠΕΡΡΙΨΕ στις 24.4.2004. Να δοθεί ένα τέλος στο στημμένο “diversion” (αποπροσανατολισμό) του λαού από τα πραγματικά και ΣΟΒΑΡΑ γεγονότα.

Φανούλα Αργυρού
Λονδίνο 13.1.2009

Το άλλο... δεξιό ΑΚΕΛ

του Γιάννου Χαραλαμπίδη

Η Αριστερά ανέκαθεν, ανά τον κόσμο, προέβαλλε τον ισχυρισμό ότι μπορεί να φέρει τις ριζικές κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις. Και το ερώτημα είναι, κατά πόσον η κυπριακή αριστερά του ΑΚΕΛ δύναται ή όχι να ανταποκριθεί σε αυτόν το ρόλο.

Αληθές είναι ότι όταν η Αριστερά γίνεται κατεστημένο, παύει να παράγει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Βεβαίως, στην περίπτωση της Κύπρου το πρόβλημα της Αριστεράς είναι πολύ πιο περίπλοκο. Γιατί; Διότι είναι ή όχι το ΑΚΕΛ, που εμφανίζεται ως η κύρια αριστερή δύναμη του τόπου, προ καιρού τμήμα του κυπριακού κατεστημένου; Και στα εσωτερικά ζητήματα, αλλά και σε αυτά που αφορούν την εξωτερική πολιτική και κατ΄ επέκταση τη διαδικασία και τη συνταγή της επίλυσης του Κυπριακού; Το ΑΚΕΛ δηλώνει μεν κομμουνιστικό κόμμα, αλλά στην πράξη η πλειοψηφία των στελεχών του και της ηγεσίας του ποια διαφορά έχει από την καπιταλιστική, όπως την αποκαλεί, Δεξιά; Και ταυτοχρόνως εγείρεται το εξής ερώτημα: Ποια πολιτική φιλοσοφία και ποιο μοντέλο οικονομικό εφαρμόζει ή μπορεί μελλοντικά να εφαρμόσει το ΑΚΕΛ; Αυτό του υπαρκτού σοσιαλισμού, που έχει προ καιρού καταρρεύσει, ή θα συνεχίσει στην πεπατημένη; Εάν θα υιοθετηθεί η πεπατημένη, σημαίνει ότι όντως θα ισχύσει αυτό το οποίο η ηγεσία του ΑΚΕΛ δηλώνει. Ότι, δηλαδή, θα διαχειριστεί το υφιστάμενο οικονομικό καπιταλιστικό μοντέλο. Βεβαίως, και να θέλει να πράξει διαφορετικά, μπορεί; Πώς θα μπορούσε όταν π.χ. η Κύπρος είναι κράτος μέλος της Ε.Ε. και της ΟΝΕ; Όταν, με άλλα λόγια, η κυπριακή οικονομία είναι τμήμα της λοιπής ευρωπαϊκής καπιταλιστικής κοινωνίας, ανεξαρτήτως σε ποιο βαθμό εφαρμόζονται οι αρχές του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού ή όχι.

Οι φιλελεύθερες αρχές
Εφόσον η Κύπρος συμμετέχει στην ΟΝΕ, θα πρέπει να εφαρμόζει τις κλασικές πολιτικές και οικονομικές φιλελεύθερες αρχές της ελεύθερης αγοράς, της διακίνησης κεφαλαίων και αγαθών, καθώς και της δημοκρατίας. Και δεν είναι δυνατόν, πάντως, να εφαρμοστεί η κομμουνιστική δικτατορία του προλεταριάτου. Άλλωστε, αυτή δεν θα την επιδίωκαν σήμερα ούτε και αυτά τα ευκατάστατα στελέχη του ΑΚΕΛ, που έχουν κάνει καθημερινή πράξη ζωής τις καπιταλιστικές συνήθειες και τρόπο ζωής. Πολυτελή αυτοκίνητα, καλή ζωή, χρήμα και όλα τα συναφή. Προφανώς, δεν την θέλουν ούτε οι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ.

Το μεγάλο ΑΚΕΛ
Συνεπώς, το ΑΚΕΛ είναι σήμερα στην εξουσία ως μια άλλη καπιταλιστική έκφραση, που συνδυάζει κομμουνιστικά στοιχεία ως προς την εξής λογική: Μέγιστη προτεραιότητα δεν είναι μόνο το κράτος και η πατρίδα, αλλά και το κόμμα. Η διατήρηση στην εξουσία, στην οποία το ΑΚΕΛ δεν βρίσκεται μόνο στην παρούσα φάση, λόγω της Προεδρίας του Δημήτρη Χριστόφια. Το ΑΚΕΛ βρισκόταν κατά καιρούς στην εξουσία, άλλοτε με τον Μακάριο, άλλοτε με τον Σπύρο Κυπριανού και άλλοτε με τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Με παραδοσιακούς, δηλαδή, δεξιούς Προέδρους. Και στην παρούσα φάση στο εσωτερικό σκηνικό πρώτος στόχος είναι η οικοδόμηση του μεγάλου ΑΚΕΛ. Και ας υποθέσουμε ότι οικοδομείται το μεγάλο ΑΚΕΛ, ποιες μεταβολές και μεταρρυθμίσεις θα φέρει; Τι νέο θα έχουμε; Τις μεταρρυθμίσεις στην οικονομία; Ποιες και πώς; Στην παιδεία; Με ποιον τρόπο; Με την κομματικοποίηση της Ιστορίας και τη διδασκαλία της κατά το δοκούν, με κύριο στόχο να ξεχάσουμε ότι είμαστε Έλληνες, για να ικανοποιήσουμε αφενός τους Βρετανούς, που θέλουν να πάρουν σιγά - σιγά τη ρεβάνς τής ήττας τους από την ΕΟΚΑ το 55-59 και αφετέρου την τουρκική πλευρά, η οποία -όπως και η Βρετανική- επιδιώκουν, για λόγους εκτός των άλλων γεωστρατηγικούς, να περιορίσουν, ακόμη και να εξουδετερώσουν το ελληνικό στοιχείο του νησιού από πολιτισμικής και πολιτικής - γεωπολιτικής απόψεως;

Ο συμβιβασμός με τα τετελεσμένα της εισβολής
ΕΚ ΤΩΝ πραγμάτων, λοιπόν, το ΑΚΕΛ αποτελεί μέρος του κατεστημένου, και μια άλλη κομματική δύναμη που διαχειρίζεται το καπιταλιστικό σύστημα και βολεύεται από αυτό. Επιπροσθέτως, εγείρεται το εξής ερώτημα: Συμπλέει ή όχι το ΑΚΕΛ με τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές επιλογές του Λονδίνου σε ιδεολογικό και γεωστρατηγικό επίπεδο, που ταυτοχρόνως ικανοποιούν και την Άγκυρα στη λογική της αμοιβαίας εξυπηρέτησης συμφερόντων; Ποιον συμφέρει η υποχώρηση της ελληνικής εθνικής μας ταυτότητας και η σταδιακή καλλιέργεια μιας άλλης εθνικής συνείδησης; Εμείς και αν τη χάσουμε, είναι κανείς αφελής που πιστεύει ότι θα τη χάσουν και οι Τουρκοκύπριοι; Αριστερό και ευρωπαϊκό θα ήταν το εξής: Αντί της σταδιακής κατάργησης των εθνικών ταυτοτήτων, η όποια λύση να στηριχθεί στον αμοιβαίο σεβασμό εθνικών ταυτοτήτων, θρησκειών και κουλτούρας-πολιτισμού.
Λόγω της παρουσίας του Αττίλα, δεν μπορούμε να μαθαίνουμε τα παιδιά μας να ερωτεύονται τον κατακτητή μας και τους καταπατητές των δημοκρατικών αρχών και αξιών. Όπως δεν μπορούμε να τους μαθαίνουμε από τη μια να είναι αξιοπρεπείς και από την άλλη να αποδέχονται τις τουρκικές φασιστικές επιβουλές του πληθυσμιακού, γεωγραφικού και διοικητικού διαχωρισμού της Κύπρου, στο πλαίσιο μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας εγγυημένων πλειοψηφιών και πολιτικά ισότιμου καθεστώτος συνιστώντων κρατών, που αποτελούν στην ουσία τη νομιμοποίηση των διχοτομικών τετελεσμένων της εισβολής. Δεν μπορεί να ποινικοποιείται πολιτικώς η ελευθερία και η πλήρης εφαρμογή των δημοκρατικών αρχών της Ε.Ε., που δεν είναι δυνατό να εφαρμοστούν πλήρως στη βάση της υπό συζήτηση λύσης. Δεν μπορεί να θεωρεί η Αριστερά της Κύπρου τις αυτονόητες ιντι-ιμπεριαλιστικές θέσεις και δημοκρατικές αρχές και αξίες των Ην. Εθνών και της Ε.Ε. ως ακρότητες, και το συμβιβασμό με τα τετελεσμένα της εισβολής ως λογική και σοφή επιλογή.

Χρόνιο φλερτ και πολιτικές κολακείες
ΥΠΑΡΧΟΥΝ και άλλα γεγονότα που συνηγορούν στο ότι η ηγεσία του ΑΚΕΛ συμβαδίζει επί μακρόν με το καταστημένο και σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Πρόκειται για το ανέκαθεν φλερτ της ηγεσίας του ΑΚΕΛ με τη Βρετανία. Από τη μια, το ΑΚΕΛ δηλώνει κόμμα αντι-ιμπεριαλιστικό - κομμουνιστικό και, από την άλλη, ο Πρόεδρος Χριστόφιας δηλώνει ότι δεν θα εγείρει ζήτημα Βάσεων. Αλλά και ότι ενόσω ο ίδιος είναι Πρόεδρος, η Κύπρος δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και προφανώς ούτε στον PFP (Συνεταιρισμός για την Ειρήνη στην Ευρώπη).

Ερώτημα: Οι Βρετανικές Βάσεις δεν είναι ΝΑΤΟ; Στον PFP δεν συμμετέχει ακόμη και η Ρωσία, η πάλαι πότε μάνα του κομμουνισμού; Ποιον εξυπηρετεί αυτή η πολιτική; Εξυπηρετεί ή όχι τη Βρετανία και την Τουρκία, οι οποίες, μέσω της Κύπρου, εξυπηρετούν, αντί ημών, τα δικά τους εθνικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα, στο πλαίσιο των θεσμών όχι μόνο της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, αλλά και της Ε.Ε; Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι η πολιτική της κολακείας προς το Λονδίνο θα φέρει αλλαγή της φιλοτουρκικής βρετανικής στάσης στο Κυπριακό; Ουδέν είδαμε μέχρι σήμερα. Αντιθέτως, όποτε Βρετανοί αξιωματούχοι λαλήσουν για το Κυπριακό, θα περιγράψουν ως μορφή λύσης το σχέδιο Ανάν, στο πλαίσιο μιας διχοτομικής διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.

Ερώτημα: Υπάρχει ή όχι πίσω από τους κομμουνιστικούς ρητορικούς λόγους ανοχή, αποδοχή και σύμπλευση με την πολιτική των Βρετανών και του ΝΑΤΟ; Με το χειρότερο τρόπο. Διότι όταν είσαι μέσα, έχεις λόγο. Όταν είσαι έξω, αποφασίζουν οι άλλοι για σένα, χωρίς εσένα. Και δεν έχεις επιλογές. Διότι τι θα κάνεις; Πόλεμο με τους Βρετανούς ή με το ΝΑΤΟ, όταν θα αποφασίσουν να χρησιμοποιήσουν π.χ. την Κύπρο για τις δραστηριότητές τους στη Μέση Ανατολή και αλλού; Κατ΄ ανάλογον τρόπον: Τι θα ήταν προτιμότερο σήμερα, να είμαστε εντός ή εκτός της Ε.Ε. και της ΟΝΕ; Τουλάχιστον ως προ το θέμα της ΟΝΕ, η λίρα θα υποτιμάτο τέσσερις περίπου φορές και θα αντιμετώπιζε προβλήματα ανάλογα με εκείνα των χωρών εκτός της ευρωζώνης, που είναι πολύ πιο μεγάλα και περίπλοκα από εκείνα των κρατών της ΟΝΕ. Έχουμε, λοιπόν, την ηγεσία του ΑΚΕΛ να διατυπώνει έναν αριστερό ακόμη και κομμουνιστικό ρητορικό λόγο, όπου επιβάλλεται για τα κομματικά συμφέροντα, και από την άλλη έναν κομματικό μηχανισμό που απολαμβάνει και αυτός τα καλά του καπιταλισμού, από τον οποίον ως φαίνεται είναι ιδιαιτέρως βολεμένος...

Οι σύζυγοι, τα γινάτια και οι συνομιλητές

του Άριστου Μιχαηλίδη

«ΘΕΛΩ να συγχαρώ τη σύζυγό μου την Έλση Χριστόφια», δήλωσε χτες μπροστά στις κάμερες ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και μας έκανε όλους να αισθανθούμε μειονεκτικά, διότι εμείς δεν είχαμε ποτέ την ευκαιρία να συγχαρούμε δημοσίως τις συζύγους μας, οι οποίες επίσης αναλαμβάνουν διάφορες πρωτοβουλίες για το καλό του τόπου. Είναι βεβαίως και οι εκφράσεις, το ύφος που τα λέει ο κ. Χριστόφιας, ο οποίος συχνότατα πλέον μας εκπλήττει με τον ιδιαίτερο τρόπο που έχει για να εκφράζει τόσο τα συναισθήματά του για προσωπικές του στιγμές όσο και για σοβαρές πολιτικές εξελίξεις.

«Θέλω να συγχαρώ τη σύζυγό μου την Έλση Χριστόφια και την κυρία Ταλάτ γι’ αυτή την κοινή πρωτοβουλία», είπε, σαν να είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό να δίνει δημοσίως συγχαρητήρια στη σύζυγο του ένας πρόεδρος, ενώ θα μπορούσε να της τα δώσει το βράδυ στο σπίτι ή τις προηγούμενες μέρες, που συζητούσαν μεταξύ τους αυτή την πρωτοβουλία (διότι τη συζήτησαν προφανώς, δεν του ήρθε απότομο!) και προχώρησε αμέσως στην ανάλυση της πρωτοβουλίας: «Ο πόνος, η οδύνη, τα προβλήματα και οι χαρές δεν έχουν εθνικότητα ούτε εθνολογική προέλευση» αλλά «είναι κοινά».

Μεγάλη κουβέντα κι αυτή! Κι ας όψεται, θα προσθέταμε, το γινάτι των στρατιωτικών της Άγκυρας. Διότι, είναι φανερό πια ότι ο πόνος, η οδύνη, τα προβλήματα είναι κοινά, αλλά δεν μας αφήνουν να τα χαρούμε.

Τώρα, για να λέμε την αλήθεια, δεν είναι τόσο σίγουρο ότι ο πόνος και η οδύνη των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων είναι κοινά, διότι, για παράδειγμα, δεν υπάρχουν Τουρκοκύπριοι που ζουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς, οπότε δεν μπορούν να γνωρίζουν τον πόνο τού να ζεις στοιβαγμένος εκεί επί 35 χρόνια και να επιμένεις παρά την οδύνη να μην αφήνεις την ελπίδα σου να σβήνει. Ούτε υπάρχουν Τουρκοκύπριοι εγκλωβισμένοι στο Καρπάσι, για να γνωρίζουν τι σημαίνει να μην μπορείς να κηδέψεις ένα δικό σου με τις ευλογίες του δεσπότη σου. Αλλά, δεν πειράζει, έχουν κι εκείνοι άλλους πόνους και οδύνες. Έχουν τον πόνο της απομόνωσης, για παράδειγμα, που τους επέβαλαν οι αδιάλλακτοι Ελληνοκύπριοι, έχουν τον πόνο της μη ένταξης στην Ευρώπη και διάφορους άλλους πόνους, που δεν είναι ίδιοι με τους πόνους των Ελληνοκυπρίων αλλά δεν φταίνε αυτοί, φταίει το γινάτι των στρατιωτικών της Άγκυρας.

Βέβαια την ώρα που ο «κοινός πόνος» έπαιρνε μορφή λαϊκού πανηγυριού στη διαχωριστική ζώνη της Λευκωσίας, ο σύζυγος της Όγια Ταλάτ κατηγορούσε τον σύζυγο της Έλσης Χριστόφια ότι «παίζει διάφορα παιχνίδια στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και αυτό προκαλεί προβλήματα στη διαδικασία» και ότι δεν παρέμεινε «πιστός στα συμφωνηθέντα» και γι΄ αυτό δεν προχωρούν οι συνομιλίες. Και τα συμφωνηθέντα, είπε, είναι ότι οι διαπραγματεύσεις θα έπρεπε να γίνονται στη βάση του σχεδίου Ανάν και «η τουρκοκυπριακή πλευρά είναι αποφασισμένη να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις πάνω στην παράμετρο των Ηνωμένων Εθνών».

Κατά τα άλλα, όμως, ο πόνος μας είναι κοινός, άσχετα με τις παραμέτρους των Ηνωμένων Εθνών και το γινάτι των στρατιωτικών.