Αναλογίες συμψηφισμού και αθώωσης Ναζισμού

του Λάζαρου Μαύρου;

Π Ω Σ ΕΞΑΓΝΙΖΟΝΤΑΙ οι συνεργάτες των Ναζί και πώς ηρωοποιούνται οι συνδράμοντες τα χιτλερικά στρατεύματα εισβολής το 1941-43 στη Σοβιετική Ένωση, τα τελευταία χρόνια κυρίως στη βαλτική Εσθονία; Πώς επιχειρείται, γενικότερα, μέσα από τον συμψηφισμό, η εξίσωση που τείνει να μετριάσει τις ευθύνες ή και ν' αθωώσει, οσονούπω, τον Ναζισμό;

Τηρουμένων των αναλογιών, το ίδιο και πολύ χειρότερο, επιχειρείται στην Κύπρο, θύμα του συνεχιζόμενου Αττίλα, κάτω από δύο, κυρίως, «τίτλους» διατεταγμένης κατεύθυνσης:

- Πρώτον, η επίρριψη ίσων, δήθεν, ευθυνών για το 1963-1974 στη «δράση ε/κ και τ/κ εξτρεμιστικών οργανώσεων». Με ιδιαίτερη προσπάθεια «κατασκευής» και δοκτοράτης προβολής «εγκλημάτων των Ε/κ σε βάρος των Τ/κ».

- Δεύτερον, το εν είδει διατάγματος της Εξουσίας εκτοξευθέν, περί δήθεν «συνυπευθυνότητας στις τραγωδίες».

Α Μ Φ Ο Τ Ε Ρ Α στη λογική του συμψηφισμού, της εξίσωσης, της αθώωσης, εν τέλει, των όσων από το 1958 διαπράττει διατεταγμένα και σχεδιασμένα στην Κύπρο, το τουρκικό κεμαλικό κράτος. Επιστρατεύθηκαν προς τούτο:

(α) υπουργικές της… «Παιδείας» εγκύκλιοι,

(β) οξφορδιανών «προσόντων» δόκτορες,

(γ) διακριμένοι στις επιχειρήσεις ψυχολογικού πολέμου Αναν-ιστές και

(δ) μανιακοί της άγονης «επαναπροσέγγισης» αρθρογράφοι.

Για να πείσουν ότι «η ε/κ κοινότητα φταίει εξίσου με την τ/κ κοινότητα», για όσα υπέστη και εξακολουθεί να υφίσταται αυτός ο λαός από τον τουρκικό επεκτατισμό. Προς τούτο μανικώθηκαν να κόψουν και να ράψουν την πρόσφατη ιστορία, ιδιαίτερα του 1963-64, στα μέτρα του συμψηφισμού τους. Μετατρεπόμενοι σε όψιμους υπηρέτες και φερέφωνα της προπαγανδιστικής συκοφαντίας, που εκτόξευε τότε η τουρκική (κρατική) ΤΜΤ εναντίον των Ελλήνων Κυπρίων.

Ο Ι ΑΝΑΛΟΓΙΕΣ με τις επιχειρήσεις αθώωσης του Ναζισμού, έχουν και μια επιπλέον σχέση με τα όσα υπέστη η Κύπρος από την Τουρκανταρσία του 1963-64:

Ο ίδιος ο δολοφονημένος από την ΤΜΤ το 1965, αριστερός αγωνιστής Ντερβίς Αλή Καβάζογλου, ήταν εκείνος που, με περισσή ενάργεια και ηρωική ευτολμία, κατηγορούσε δημόσια την πρωταγωνίστρια των κακουργημάτων ΤΜΤ ως χιτλερικής μορφής και δράσης.

Στα κείμενά του, τα οποία αποσιωπούν σήμερα οι διατεταγμένοι Συμψηφιστές, κατηγορούσε τη φασιστική τ/κ ηγεσία για χιτλερικές μεθόδους. Και παρομοίαζε τους θυλάκους μέσα στους οποίους διά της βίας η ΤΜΤ μάντρισε τους τ/κ πληθυσμούς, ως χιτλερικά στρατόπεδα συγκέντρωσης σαν το Μπούχενβαλτ…


ΕΡΩΤΗΣΗ
Μετά τη μαρτυρία του αυτόπτη Καζαφανιώτη Τ/κ στους κ.κ. Σ. Λεβέντ και Α. Παράσχο («Κ» 22.2.09), για τη ΔΙΑΤΕΤΑΓΜΕΝΗ από Τούρκο αξιωματικό εκτέλεση 30-40 Αδηλώτων Αιχμαλώτων, στο περιβόλι της ανηφόρας του χωριού Καζάφανι το 1974 (που «ύστερα διέταξε και τους έδωσαν και τη χαριστική βολή»), δεν θα σπεύσουν, άραγε, οι οξφορδιανών προσόντων δόκτορες να δώσουν κάποια συμψηφιστική συνέντευξη στη «Χαραυγή», για ν' αναδημοσιεύσει μ' ανακούφιση ο τουρκικός Τύπος; Δεν θα σκαρώσουν, άραγε, κάποιαν ανάλογη διαταγή… «Ε/κ αξιωματικού»;

Η Σλοβενία ανοίγει δρόμο διεκδικήσεων στην Ε.Ε.

Προηγούμενο με σοβαρές πολιτικές προεκτάσεις και στις κυπρο-τουρκικές διαφορές δημιουργεί η απόφαση της Σλοβενίας να τοποθετήσει στο «ψυγείο», με μονομερή πολιτική απόφαση, 11 διαπραγματευτικά κεφάλαια της υποψήφιας Κροατίας, προτάσσοντας διμερείς διασυνοριακές διαφορές και λόγους «εθνικού συμφέροντος». Παρά τις αρχικές αντιδράσεις, οι Βρυξέλλες επιδεικνύουν αν μη τι άλλο ανοχή στην απόφαση που έλαβε η Κυβέρνηση της Λιουμπλιάνα, γεγονός που οδηγεί σε εύλογους παραλληλισμούς και για περιπτώσεις άλλων κρατών-μελών, τα συμφέροντα των οποίων θίγονται από υποψήφιες χώρες, όπως δηλαδή στην περίπτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Τουρκίας, όπου οι διαφορές δεν είναι απλώς διασυνοριακές… Οι ιδιαιτερότητες της απόφασης της Λιουμπλιάνα κινούνται ανατρεπτικά στο ευρωπαϊκό σκηνικό, και καταδεικνύουν ότι ένα κράτος-μέλος, ακόμη και μικρής εμβέλειας, όπως είναι η Σλοβενία (αλλά και η Κύπρος) μπορεί πρακτικά, και παρά τις ενστάσεις της Κομισιόν, να εισαγάγει πολιτικούς όρους και κριτήρια στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις μιας υποψήφιας χώρας, νοουμένου βεβαίως ότι διατυπώνει με σοβαρότητα και σταθερότητα θέσεις αρχών.

Ο «Φ» ρώτησε τον Πρωθυπουργό της Σλοβενίας Μπόρουτ Πάχορ αν θεωρεί ότι ένα οποιοδήποτε κράτος-μέλος πρέπει να έχει τη δυνατότητα να θέτει πολιτικά κριτήρια στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις υποψηφίων χωρών, μπλοκάροντας ουσιαστικά τη διαδικασία. Επί της γενικής θέσης αρχής, ο Πρωθυπουργός της Σλοβενίας μάς απάντησε χωρίς περιστροφές: «Βασικά ναι»… και πρόσθεσε»: «Όταν μια χώρα αισθάνεται ότι τα κυριαρχικά της δικαιώματα ή ας πούμε τα εθνικά της συμφέροντα τίθενται σε κίνδυνο, νομίζω ότι έχει το δικαίωμα να πει στα άλλα κράτη-μέλη ότι υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα και να εγείρει πολιτικά κριτήρια. Αυτή είναι μια πολύ πραγματιστική προσέγγιση του ζητήματος», κατέληξε ο Μπόρουτ Πάχορ, ο οποίος κόντρα στην αντίθετη άποψη της Κομισιόν, διεκδίκησε και πέτυχε όχι απλώς να εισαγάγει πολιτικά κριτήρια, αλλά και να μπλοκάρει ουσιαστικά τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Κροατίας, προβάλλοντας λόγους «εθνικού συμφέροντος». Ανεξαρτήτως εάν η Σλοβενία έχει δίκαιο ή άδικο στην περίπτωση της Κροατίας και εάν η απόφαση της Κυβέρνησης της Λιουμπλιάνα διαφοροποιηθεί στη συνέχεια, το μονομερές μπλοκάρισμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων μιας υποψήφιας χώρας δεν παύει να δημιουργεί ένα σοβαρό προηγούμενο και να παραπέμπει σε δύο τουλάχιστον συμπεράσματα:

Η Λιουμπλιάνα με μονομερή πολιτική απόφαση και χωρίς κοινή θέση των εταίρων της στην Ε.Ε., κατάφερε να τοποθετήσει 11 κεφάλαια της Κροατίας, από σύνολο 33, στην κατάψυξη για λόγους «εθνικού συμφέροντος». Με άλλα λόγια, ένα κράτος-μέλος, κόντρα στο ρεύμα, κατάφερε να τοποθετήσει στον αναπνευστήρα τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις μιας υποψήφιας χώρας, προκειμένου να διασφαλίσει τα εθνικά του συμφέροντα…

Παρά τις αρχικές αντιδράσεις, η Κομισιόν και ο αρμόδιος Επίτροπος Όλι Ρεν «προσαρμόστηκαν». Αντιλαμβανόμενη ότι η Σλοβενία δεν πρόκειται να κάνει πίσω (δεδομένου ότι έχει και δικαίωμα βέτο) και είναι σταθερή στις «θέσεις αρχών» που προβάλλει, η Κομισιόν όχι μόνο ανέχθηκε το πάγωμα 11 διαπραγματευτικών κεφαλαίων, αλλά ανέλαβε και πρωτοβουλία στα μέτρα της Σλοβενίας, για πολιτική επίλυση του ζητήματος και όχι για παραπομπή στο δικαστήριο, κάτι που δεν επιθυμεί σε καμιά περίπτωση η Κυβέρνηση της Λιουμπλιάνα. Μάλιστα, ο κ. Ρεν ανέτρεξε στη δήθεν «δοκιμασμένη», αλλά συνάμα αμφίβολη (λόγω Κοσόβου) επιλογή του Μάρτι Αχτισάαρι προκειμένου να αναλάβει ενδεχομένως ρόλο διαμεσολαβητή, εάν και εφόσον συμφωνήσουν οι δύο χώρες.

Αντίθετα, με την περίπτωση Σλοβενίας-Κροατίας, τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί στο ευρωπαϊκό πεδίο αναφορικά με τις σχέσεις Κυπριακής ΔημοκρατίαςΤουρκίας, κινούνται εμφανώς εις βάρος του κράτους-μέλους και προς όφελος της υποψήφιας χώρας. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

1. Η Κυβέρνηση Χριστόφια επιχειρεί να διατηρήσει στο ψυγείο, μονομερώς, ένα διαπραγματευτικό κεφά λαιο της Τουρκίας, την «Ενέργεια», λόγω των απειλών και προκλήσεων της Άγκυρας στη θαλάσσια περιοχή Κύπρου. Ωστόσο, η Κομισιόν και ο Όλι Ρεν βομβαρδίζουν την Κυπριακή Κυβέρνηση με υποδείξεις για άνοιγμα του «τεχνικά έτοιμου κεφαλαίου», παρακάμπτοντας τις τουρκικές απειλές και καλώντας τη Λευκωσία να υπογράψει τη διαπραγμάτευση της Ενέργειας. Εύλογα θα μπορούσε κάποιος να διερωτηθεί γιατί η Κύπρος δέχεται πιέσεις για 1 κεφάλαιο και η Σλοβενία δεν δέχεται πιέσεις για 11 κεφάλαια; Πόσο μάλλον αν αναλογιστεί κανείς ότι τα κράτη-μέλη, η Κομισιόν και ο ίδιος ο Όλι Ρεν καίγονται πολύ περισσότερο για την ολοκλήρωση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Κροατίας από την προώθηση ενός κεφαλαίου της Τουρκίας. Διευκρινίζεται ότι το πάγωμα 8 διαπραγματευτικών κεφαλαίων της Τουρκίας το 2006, οφείλεται σε απόφαση όλων των κρατών-μελών και όχι σε μονομερή απόφαση της Κυπριακής Κυβέρνησης.

2. Ένας λειτουργός της διεύθυνσης διεύρυνσης αξιώνει με τον πλέον επίσημο τρόπο από την Επιτροπή Εξωτερικών της Ευρωβουλής να διαγράψει από την έκθεση του Σώματος την αναφορά στις τέσσερις θεμελιώδεις ελευθερίες ως βάση για λύση του Κυπριακού. Ο κ. Ζαν Κριστόφ Φιλορί, υπεύθυνος για την Τουρκία στη διεύθυνση διεύρυνσης και στενός συνεργάτης του Όλι Ρεν, άνοιξε ουσιαστικά το δρόμο στο τουρκικό αίτημα για παρεκκλίσεις από τις τέσσερις θεμελιώδεις ελευθερίες. Η μοναδική αντίδραση στην Κύπρο προήλθε από το ΔΗΚΟ, δημιουργώντας την εντύπωση ότι όλοι οι υπόλοιποι, Κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα, δεν έχουν κανένα πρόβλημα.

3. Η Βρετανία, η Σουηδία, ο Όλι Ρεν και η ομάδα του, καθώς και κύκλοι της Ευρωβουλής κινούνται για χρονική μετάθεση της αξιολόγησης των ανεκπλήρωτων υποχρεώσεων της Τουρκίας έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στόχος είναι η αξιολόγηση να μην πραγματοποιηθεί τον Δεκέμβριο του 2009, αλλά να μετακινηθεί 1-2 χρόνια αργότερα, με πρόσχημα τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Ο κίνδυνος για την Κυπριακή Κυβέρνηση είναι να μείνει «αγκαλιά» με το Κυπριακό χωρίς μοχλό πίεσης έναντι της Τουρκίας, κάτι πάντως που επί του παρόντος δεν έχει ενεργοποιήσει την Κυπριακή Κυβέρνηση.

Χάνει το «διαβατήριο» ο Ρεν
Η κίνηση της Σλοβενίας να παγώσει 11 κεφάλαια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Κροατίας στερεί το «διαβατήριο» πολιτικής, προσωπικής, ανέλιξης του Επιτρόπου Όλι Ρεν, ο οποίος προσέβλεπε να αξιοποιήσει την ένταξη της χώρας στην Ε.Ε. Ο κ. Ρεν ανέμενε ότι η ολοκλήρωση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Κροατίας θα λάμβανε χώρα στα τέλη του 2009, κάτι που τίθεται πλέον εν αμφιβόλω. Κύκλοι στη Λιουμπλιάνα αντιλαμβάνονται την «αγωνία» του κ. Ρεν, δεδομένου ότι ο Φινλανδός αξιωματούχος οραματίζεται να αναρριχηθεί στη θέση του πρώτου Υπουργού Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν και μόνο η «μισή» Κυβέρνηση της χώρας του τον στηρίζει προς αυτή την κατεύθυνση.

Έγκυρη πηγή στη Λιουμπλιάνα έλεγε στον «Φ» ότι «ο κ. Ρεν θα πρέπει μάλλον να εναποθέσει τις ελπίδες του σε μια ενδεχόμενη ένταξη της Ισλανδίας στην Ε.Ε. με συνοπτικές διαδικασίες», υπογραμμίζοντας ότι «η Σλοβενία, σε επίπεδο Κυβέρνησης αλλά και αντιπολίτευσης δεν είναι διατεθειμένη να ανάψει πράσινο φως για την ολοκλήρωση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Κροατίας εάν προηγουμένως δεν υπάρχει επίλυση των διμερών διαφορών, οι οποίες θίγουν ζωτικά συμφέροντα της Λιουμπλιάνα».


Η αντιπαράθεση με την Κροατία
Διασυνοριακές διαφορές σε χερσαίες και θαλάσσιες περιοχές αποτελούν το βασικό λόγο για τον οποίο η Σλοβενία επικαλέστηκε «εθνικό συμφέρον» και μπλόκαρε 11 συνολικά διαπραγματευτικά κεφάλαια της Κροατίας (9 για άνοιγμα και 2 για κλείσιμο), θέτοντας ουσιαστικά εν αμφιβόλω την ολοκλήρωση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της χώρας.

Η απόφαση της Σλοβενικής Κυβέρνησης, η οποία υποστηρίζεται και από την αντιπολίτευση, λήφθηκε μετά την υποβολή χαρτών εκ μέρους της Κροατίας στο πλαίσιο των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων. Οι χάρτες απεικόνιζαν θαλάσσιες και χερσαίες περιοχές στον κόλπο Πιράν και κρίθηκε από τη Κυβέρνηση της Λιουμπλιάνα ότι ενδεχόμενη έγκρισή τους θα δημιουργούσε τετελεσμένα, αφήνοντας μεταξύ άλλων, τη Σλοβενία χωρίς πρόσβαση σε διεθνή θαλάσσια ύδατα.

Ως εκ τούτου, η Σλοβενία αποφάσισε να παγώσει ουσιαστικά τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Κροατίας, προκειμένου να εξασφαλίσει τη διασφάλιση των εθνικών της συμφερόντων.

Η Σλοβενική Κυβέρνηση προσκάλεσε μικρή ομάδα δημοσιογράφων, μεταξύ των οποίων και τον «Φ», οι οποίοι επισκέφθηκαν το επίμαχο σημείο στην Αδριατική και εν συνεχεία έγιναν δεκτοί και συνομίλησαν με τον Πρόεδρο, τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Εξωτερικών της χώρας.

Αυτό που προκύπτει εμφανώς, είναι ότι η Σλοβενία τηρεί χαμηλούς τόνους και επενδύει στην πρωτοβουλία της Κομισιόν για διαμεσολάβηση. Όπως μάλιστα ξεκαθάρισε ο Πρωθυπουργός Μπόρουτ Πάχορ, εάν η διμερής διασυνοριακή διαφορά δεν επιλυθεί, τότε το Κοινοβούλιο της χώρας του δεν θα είναι σε θέση να εγκρίνει την ένταξη της Κροατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σε κάθε περίπτωση, η Σλοβενία δεν σκέφτεται καν να προσφύγει στη Χάγη κατά της Κροατίας, αναγνωρίζοντας προφανώς ότι «το Ζάγκρεμπ έχει καλύτερη νομική υπόθεση» και πιθανότατα μια τέτοια κίνηση να αποτελέσει μπούμερανγκ κατά της Λιουμπλιάνα.

Αποχαιρετίσαμε την Σωτήρα, την Μαίρη και τον Γιαννάκη

Μία από τις πολλές τραγικές ιστορίες της τουρκικής εισβολής έφθασε στο τέλος της χθες.

Τελέστηκε στις 12:00, στον ιερό ναό Αγίας Παρασκευής στους Εργάτες, η κηδεία της Σωτήρας Γεωργίου και των παιδιών της Μαίρη (7 ΕΤΩΝ) και Γιαννάκη (8 ΜΗΝΩΝ), οι οποίοι δολοφονήθηκαν κατά την τουρκική εισβολή στο κατεχόμενο Παλαίκυθρο.

Τα οστά τους ανευρέθηκαν πρόσφατα σε ομαδικό τάφο και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA.

Τα λείψανα της 30χρονης, τότε, Σωτήρας και των δύο παιδιών της, ανευρέθηκαν σε ομαδικό τάφο στο χωριό τους Παλαίκυθρο, όπου, σύμφωνα με τις υπάρχουσες μαρτυρίες, είχαν δολοφονηθεί μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου της τουρκικής εισβολής.

Θα επανέλθουμε με ολοκληρωμένη μαρτυρία για το συγκεκριμένο θέμα, επειδή οι πληροφορίες που φτάνουν κοντά μας, λένε ότι οι άνανδροι δολοφόνοι 8μηνων και 7χρονων παιδιών εκείνη την μέρα σκότωσαν 13 ανθρώπους, μέλη 2 οικογενειών στο χωριό Παλαίκυθρο, σκορπώντας θρήνο και οδύνη στους εναπομείναντες συγγενείς.

Ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές τους και να βοηθήσει, για να στραφούν τα μυαλά κάποιων, από την ελληνοτουρκική φιλία, στην παραδειγματική τιμωρία των -επιεικώς- δολοφόνων.

Ομιλία Δρα Βάσου Λυσσαρίδη σε τιμητική εκδήλωση του δήμου Ταύρου στην Αθήνα (7 Φλεβάρη 2009)

Διαχρονική η τραγωδία. Διαχρονικά τα σφάλματα. Τα ιστορικά μαθήματα δεν αξιοποιούνται. Ημέτεροι και ξένοι διαστρεβλώνουν την ιστορική πραγματικότητα και έμμεσα προπαρασκευάζουν τα επόμενα τραγικά βήματα.
Αυτοποδοπατήθηκαν οι Έλληνες στη Σμύρνη. Οι Πόντιοι αυτοεγκλωβίσθηκαν σε στρατόπεδα εξόντωσης, οι Κωνσταντινουπολίτες προκάλεσαν τον φιλικό ως τότε Τουρκικό όχλο, οι Ελληνοκύπριοι επιδόθηκαν σε συστηματική γενοκτονία των Τουρκοκυπρίων και εξανάγκασαν την Τουρκία να ασκήσει τα επεμβατικά της δικαιώματα για να τους διασώσει.
Και αυτό το θέατρο του παράλογου έχει συγγραφείς και Ελληνόφωνους.
Όμως όταν το βράδυ ξυπνώ από τους υπαρκτούς εφιάλτες αντιμετωπίζω την υπαρκτή φωτισμένη πέτρινη κατοχική σημαία στον Πενταδάκτυλο, όταν διασχίζω την Λευκωσία με υποδέχεται ένα υπαρκτό διάτρητο συρματόπλεγμα που διευκολύνει τους καζινόβιους και προκαλεί τους αξιοπρεπείς και που μετατρέπεται σε σημείο αναγνώρισης χωριστής διχοτομικής Τουρκικής εξουσίας και εμπορίου των προϊόντων των υφαρπαγεισών Ελληνοκυπριακών περιουσιών. Και όταν συνέρχομαι διαπιστώνω ότι
Όσο ακόμα και με συνομιλίες εν ενεργεία ο σύγχρονος πασάς διακόπτει λειτουργίες στις κατεχόμενες μισοκατεστραμμένες εκκλησιές, όσο η Τουρκική ωμότητα διακηρύττει ότι το Κυπριακό έχει λυθεί από το 1974 και απαιτεί και επιβράβευση του εγκλήματος με αναγνωρίσεις χωριστών κρατών, τόσο η αγωνία επιτείνεται και τόσο πιο έντονη γίνεται η απόφαση μας για διορθωτική πορεία.
Όμως με θρηνωδίες και προσαρμογή στις αξιώσεις του καταχτητή δεν ανατρέπονται εθνικές τραγωδίες.
Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή.
Θέλει οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους
Θέλει οι ριψάσπιδες να ενταφιασθούν τελεσίδικα στο περιθώριο της ιστορίας.
Τα σχέδια της Τουρκίας σαφή. Έλεγχος του συνόλου των Κυπριακών εξελίξεων ως προσταδίου για Ιμβροποίηση. Η διχοτόμηση δεν είναι η πρώτη επιλογή. Πρώτη φάση το σχέδιο Ανάν.
Ο λαός μας απέρριψε το σχέδιο Ανάν που ισοδυναμούσε με διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και αποδοχή ενός πολυκηδεμονευόμενου συνομοσπονδιακού μορφώματος.
Και σε συνεργασία με την Ελλάδα πετύχαμε την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε.
Όμως σχέδια βρικολακιάζουν με ποικιλώνυμες ονοματολογίες για να μας θυμίζουν τον Χάνεϊ με την κυνική δήλωση ότι το σχέδιο Ανάν όσες φορές κι αν το απορρίψετε θα επανέρχεται ωσότου το αποδεχθείτε. Κι εμείς απαντούμε. Θα το απορρίπτουμε ωσότου συμμορφωθείτε.
Μας ζητούν να ξεπουλήσουμε πατρογονικά εδάφη με πολυχιλιόχρονη Ελληνική παρουσία.
Λένε πως η γη δεν έχει κρικέλια για να την τραβήξουν.
Όμως και η δική μας γενιά Ελληνοκυπρίων δεν έχει δικαίωμα να εκδώσει τίτλους ιδιοκτησίας σε ξένους για τα χώματα μας.
Αυτά τα χώματα δεν
ξεδιψούν με σκλαβωμένο νερό
Αυτά τα δέντρα δεν ανθίζουν
με ντροπιασμένο ήλιο
Αυτά τα νεκροταφεία διώχνουν
τους ξανασκοτωμένους νεκρούς
Αυτό το πείσμα
δεν νικιέται με το όπλο
τ΄αφέντη
Στην Αμμόχωστο ξαναζωντανεύουν
οι γόνοι του Τεύκρου
Στην Στοά ο Ζήνωνας για
πρώτη φορά φοράει την πανοπλία
Στην Έπια ο Σοφοκλής
ξαναγράφει τα χορικά
Κι εκεί στον μακρινό ουρανό
ο Φοίβος ξαναβρίσκει την
πυξίδα.
Κι εγώ σας το λέω.
Δεν είναι να πεθάνει
αυτή η γενιά.
Όσο η βιολογική μου πορεία γίνεται πιο μακρά τόσο πιο έντονη καθίσταται η αναγκαιότητα να επισκέπτομαι συχνά τα μητροπολιτικά χώματα, να επιβεβαιώνω την κοινότητα ιστορίας, την κοινότητα δεσμών, την κοινότητα προοπτικών ακόμα και την κοινότητα κινδύνων.
Και το αίσθημα ανεκπλήρωτων οραμάτων γίνεται πιο έντονο όταν προσφέρονται έπαινοι και τιμητικές διακρίσεις για την αναιμική μου προσφορά.
Στην Κύπρο σήμερα οι εκκλησιές μαυροφορούν. Τα αρχαία θέατρα διαμαρτύρονται. Οι παραδόσεις μας δολοφονούνται.
Η Κύπρος περνώντας από συμπληγάδες είναι σήμερα μέλος της Ε.Ε.
Και στόχος είναι η αξιοποίηση της τυχόν επιθυμίας της Τουρκίας για Ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Η ένταξη αποτελεί απομακρυσμένη ή αδύνατη προοπτική. Το πιθανό τέρμα είναι μια ειδική σχέση. Η Τουρκία επιδιώκει και ως τώρα όχι χωρίς επιτυχία μια ενταξιακή πορεία a la carte, αρνούμενη να υλοποιήσει υποχρεώσεις της που προκύπτουν από την υποψηφιότητα της. Αρνείται να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία της οποίας η υπογραφή είναι απαραίτητη για την Ευρωπαϊκή της πορεία και να αποαναγνωρίσει το δορυφορικό κατοχικό ψευδοκράτος.
Κι εμείς παρακολουθούμε παθητικά αυτή την τραγελαφική εξέλιξη.
Με σαφήνεια να διακηρύξουμε ότι χωρίς συμμόρφωση της Τουρκίας στις υποχρεώσεις της θα πρέπει να τερματίσουμε μια Ευρωπαϊκή πορεία a la carte.
Τώρα διεξάγονται συνομιλίες που δεν είναι καν δικοινοτικές γιατί ο Ταλάτ αποτελεί γκαουλάϊτερ των Τουρκικών συμφερόντων.
Πάνω σε ποια βάση; Τουρκία και Ντενκτάς εμμένουν στην ύπαρξη δυο χωριστών κρατικών οντοτήτων, συνεταιρισμό, κηδεμονικά δικαιώματα, ξένη στρατιωτική παρουσία και σφετερισμό περιουσιών και δικαιωμάτων.
Συζήτηση πάνω σ΄αυτή τη βάση αποτελεί απεμπόληση δικαιωμάτων και υπονόμευση της εθνικής μας παρουσίας στη Κύπρο.
Υπήρξαν παρεκκλίσεις από δικής μας πλευράς που θα εμείνουμε να διορθωθούν γιατί είναι καθολικό το αίσθημα ότι ο λαός δεν θα ανεχθεί δυο χωριστά κράτη, ένα Ελληνοκυπριακό και ένα Τουρκοκυπριακό και συνεταιρισμό, που να οδηγεί, σ΄ ένα πολυκηδεμονευόμενο μεταποικιοκρατικό συνομοσπονδιακό μόρφωμα.
Ούτε εκ περιτροπής προεδρία, ούτε νομιμοποίηση του εγκλήματος του εποικισμού, ούτε συντήρηση κηδεμονικών δικαιωμάτων και ξένη στρατιωτική παρουσία.
Ότι ο λαός απαιτεί και θα απαιτεί λύση στη βάση των προεκλογικών διακηρύξεων. Δηλαδή μια λύση που θα διασφαλίζει την ενότητα του χώρου, του κράτους, της οικονομίας, των θεσμών, τις βασικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος όλων των προσφύγων για επάνοδο στις πατρογονικές εστίες και περιουσίες τους. Λύση εναρμονισμένη με το διεθνές δίκαιο και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Ορθώς επισείουν μερικοί τον κίνδυνο ότι η παθητική διέλευση χρόνου συντελεί σε μονιμοποίηση παράνομων τετελεσμένων. Και ορθώς ανταπαντούμε ότι η νομιμοποίηση δεν αποφεύγει τη μονιμοποίηση. Τα προτεινόμενα σχέδια ισοδυναμούν με διχοτόμηση και επικυριαρχία της Τουρκίας στις τώρα ελεύθερες περιοχές.
Και τώρα επιχειρείται νόθευση της εθνικής μας φυσιογνωμίας ως προσταδίου για αποδοχή λύσεων που οδηγούν σε Αλεξανδρεττοποίηση και αφανισμό του Κυπριακού Ελληνισμού με περαιτέρω διαφοροποίηση του δημογραφικού status.
Δεν θα υποκύψουμε στον εκβιασμό ενός ψευδοσυγχρονισμού ότι κάθε αναφορά σε εθνικές παραδόσεις κάθε νύξη για εθνική οντότητα, κάθε επίδειξη προσήλωσης στην εθνική κληρονομιά αποτελεί σοβινισμό. Αν δεν έχουμε την εθνική μας ταυτότητα κάθε λύση, όσο κακή, θα γίνει αποδεκτή.
Υπενθυμίζω τους όψιμους ιστοριογράφους μυθογράφους πως η ΕΟΚΑ δεν ήταν μια εξτρεμιστική οργάνωση, το 55-9 ένας ολόκληρος λαός βρέθηκε στρατευμένος σ΄ ένα ανεπανάληπτο αγώνα με τους ζωντανούς να ζηλεύουν τους μελλοθάνατους.
Ούτε θα ανεχθούμε την επαναγραφή της ιστορίας με βάση τον εξωραϊσμό των σε βάρος μας οργανωμένων εγκλημάτων και μεγιστοποίηση δικών μας ατομικών.
Τώρα οι αποκαλύψεις για τις οργανωμένες βαρβαρότητες έρχονται στην επιφάνεια. Ένοχος δεν είναι μόνο ο οποιοσδήποτε Αττίλα Ολγκάτς αλλά το ίδιο το Τουρκικό κράτος που είχε ως στόχο τη δημιουργία ενός ομοιογενούς πολιτικο-στρατιωτικού προγεφυρώματος.
Επαναλαμβάνω οι Έλληνες της Μικράς Ασίας δεν αυτοεξοντόθηκαν, οι Πόντιοι δεν αυτοπεταλώθηκαν και μισόγυμνοι αποφάσισαν θανατηφόρες πορείες, ο Κολοκοτρώνης κι ο Αυξεντίου δεν ήσαν τρομοκράτες, ο Παπαφλέσσας, ο μωροκαλόγερος κατά τους εν ειρήνη μετά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας διαβιούντες υπήρξε η εθνική συνείδηση που οδήγησε ακόμα σε σεβασμό του δημίου μπροστά στο νεκρό Παπαφλέσσα και στη γέννηση του νέου Ελληνικού κράτους.
Οι χιλιάδες εκτελεσθέντες στην Κύπρο δεν ήσαν τρομοκράτες των Τουρκοκυπρίων αλλά υπερασπιστές μιας πατρίδας που πάντα ήθελαν να μοιρασθούν με τους Τουρκοκύπριους.
Οι Ελληνικές παραδόσεις δεν διαγράφονται.
Το μακρινό εκείνο βράδυ
μιλούσα με τον Τεύκρο με
τα βραχέα και τα περισπώμενα
που ακόμα σημαδεύουν την
Κυπριακή τοπολαλιά.
Θυμάμαι που κακός μαθητής
συνόδευα τον Ζήνωνα στο άστυ
και μικρός μαχητής μαθήτευσα
στου Κίμωνα το απέριττο
στρατόπεδο στο Κίτι.
Πως θα τα σβύσω από τη
μνήμη μου.
Θυμάμαι την ανταρσία του Ρε
και του κρυφοκαλόγερου το κρυφό
περήφανο σχολείο
Και το μολών λαβέ στον Μαχαιρά
ξεπήδησε από μακριά
Ένας απ΄τους τρακόσιους
Κι ας μη ξεχνάμε
Γράψαμε Τρωάδες
και αγαπήσαμε κι αυτούς
που πολεμήσαμε
Το ει αναγκαίον
αδικείν ή αδικείσθε
ποτέ δεν ντύθηκε εθελόδουλα ραγιάς
Αν δεν αυτοαγαπιέσαι ποτέ
δεν αγαπάς
Κι αν δεν δακρύζεις για τον
άλλο
Τα δάκρυα σου θα στερέψουν
και για σένα οριστικά.
Στον μητροπολιτικό χώρο με κυνηγάει πάντα ο συναισθηματισμός. Γιατί ανεξαρτήτως κρατικών οντοτήτων αποτελούμε τμήμα της ίδιας εθνότητας.

Πολύ περισσότερο όταν ο δήμιος απειλεί με Ιμβροποίηση την Κύπρο και Κυπροποίηση το Αιγαίο.
Όμως άλλο ο στόχος μου τώρα.
Τι κάνουμε ως Ελληνισμός
Γιατί κοινή η μοίρα, κοινή η πηγή των κινδύνων.
Η Ίμβρος και η Τένεδος μοιρολογούν. Η Κωνσταντινούπολη ορφάνεψε και τώρα ζητούν και ρέστα στη δική μας την πατρίδα που προστατεύει κι όσους ακόμα δεν το αξίζουν.
Στο Αιγαίο ζωντανεύει η πειρατεία και στην Κύπρο πρυτανεύει η ληστεία.
Η Κύπρος δεν ήταν μακριά για τον Κίμωνα και η Αθήνα γειτονιά της Κύπρου για τον Ζήνωνα.
Θέλουμε φιλία με όλους τους λαούς. Όμως δεν θα πάψω ποτέ να προσθέτω ότι μονόπλευρη φιλία ισοδυναμεί με δουλεία.
Κοινές ομάδες θα πρέπει σε κοινά σώματα να διαγράψουν κοινή στρατηγική.
Δεν θα μετρήσουμε μόνο με αριθμητικά κριτήρια τις δυνατότητες. Οι αλληλοεξαρτήσεις προβλημάτων, τα αντιτιθέμενα εμπλεκόμενα συμφέροντα, η γεωστρατηγική μας σημασία ως γέφυρας προς τη Μέση Ανατολή προσφέρουν υπόβαθρο επιτυχίας.
Βασική προϋπόθεση η δική μας αποφασιστικότητα να υπερασπίσουμε την οντότητα και τα δικαιώματα μας.
Σ΄αυτό τον αγώνα θάμαστε νικητές.
Κι εσύ Ελληνόφωνε πλαστογράφε να το ξέρεις.
Η ιστορία δεν γράφεται από καθέδρας, από αυτόκλητους σοφούς ερήμην λαού και τη προτροπή ξένων.
Η ιστορία γράφεται από τους λαούς και οι πλαστογράφοι τοποθετούνται στα αιωνίως αζήτητα.
Λαοί που δεν καθοδηγούνται από τα πραγματικά ιστορικά δεδομένα κινδυνεύουν.
Κι εμείς πιστοί στις ιστορικές μας παραδόσεις, με σεβασμό στα δικαιώματα όλων θ΄αγωνιζόμαστε χωρίς υπολογισμό θυσίας ωσότου λεύτεροι πορευτούμε στον λεύτερο Πενταδάκτυλο.
Σ΄αυτή την πορεία ζωντανός
ή νεκρός θα είμαι παρών.

Στρατηγική κίνηση του Κρεμλίνου

Πηγή: Πρώτο Θέμα

Η απόφαση της κυβέρνησης του Κιργιστάν για το κλείσιμο της αμερικανικής βάσης Μανάς προκαλεί αναστάτωση και αποσταθεροποίηση στο Πεντάγωνο, καθώς ανατρέπει κρίσιμους σχεδιασμούς για τη συνέχεια των επιχειρήσεων στο Αφγανιστάν.

Ο Μπαράκ Ομπάμα έχει ανακοινώσει την αύξηση των αμερικανικών στρατευμάτων κατά 30.000 άνδρες και η βάση Μανάς που προσφέρει ανεφοδιασμό στα μαχητικά και στα βομβαρδιστικά, εκτιμήθηκε ιδιαίτερα ως στρατηγικό σημείο, ιδίως μετά την αστάθεια που επικρατεί στα σύνορα του Αφγανιστάν με το Πακιστάν.

Εκτός της στρατιωτικής αξίας το Κιργιστάν αποτελούσε και τεράστιο πολιτικό κέρδος για τις ΗΠΑ που κατά τη διάρκεια των κυβερνήσεων Μπους-Τσένι, είχαν κατορθώσει να εξασφαλίσουν ισχυρή παρουσία στις χώρες της Κεντρ. Ασίας και ιδιαίτερα στις πρώην σοβιετικές.

Το Κρεμλίνο απάντησε στη διαφαινόμενη απειλή από την εγκατάσταση της αμερικανικής αντιπυραυλικής ασπίδας σε Πολωνία και Τσεχία, με στρατηγική κίνηση στη σκακιέρα των ισορροπιών και «κανόνισε» με αριστοτεχνικό τρόπο το κλείσιμο της βάσης Μανάς.

Για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις η Μόσχα ανακοίνωσε ότι το τεράστιο δάνειο που παραχώρησε στο Κιργιστάν δεν έχει σχέση με την κατάργηση της αμερικανικής βάσης Μανάς και παράλληλα προσφέρει στις ΗΠΑ το ρωσικό έδαφος και τον εναέριο χώρο για τις επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν.

Η Ρωσία που κάποτε είχε εισβάλλει στο Αφγανιστάν διατηρεί τα δικά της σημαντικά συμφέροντα για τον έλεγχο της Κεντρ. Ασίας και με τον αποκλεισμό των Αμερικανών από το Κιργιστάν κερδίζει συμμετοχή στους σχεδιασμούς και ρόλο στις εξελίξεις.

Την απόφαση για το κλείσιμο της βάσης Μανάς σχολίασε και το Πεκίνο σε μια ασυνήθιστη κίνηση για εσωτερικά θέματα άλλων χωρών και σε ανακοίνωση του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών επισημαίνεται η ανησυχία που υπήρχε από την παρουσία των Αμερικανών στην περιοχή.

Τ Κιργιστάν και η Κίνα έχουν κοινά σύνορα μήκους 700 χιλιομέτρων ενώ είναι μέλη του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης, που αντισταθμίζει την αμερικανική επιρροή στην Ασία.