«Η Κύπρος ήταν πάντοτε Ελληνική. Δεν υπάρχει κανένα ζήτημα για την Ελληνικότητα της νήσου. Η πλειοψηφία των κατοίκων της είναι Έλληνες και δίκαια αγωνίζονται για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Η τουρκική μειονότητα πρέπει να συνεργαστεί με τους Έλληνες Κύπριους για την απαλλαγή από τον αγγλικό ιμπεριαλισμό. Μόνο όταν η νήσος απαλλαγεί από τους Άγγλους ιμπεριαλιστές, οι Τούρκοι κάτοικοί του θα μπορέσουν να ζήσουν πραγματικά ελεύθεροι, κι αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά με την ενότητα του κυπριακού λαού, με την συνεργασία από Τούρκους και Έλληνες Κύπριους στην πάλη εναντίον του ξένου δυνάστου. Εκείνοι που προσπαθούν να στρέψουν τους Τούρκους εναντίον των Ελλήνων, μόνο τα συμφέροντα του ξένου κατακτητή εξυπηρετούν».
Αυτά γράφονται στην κομουνιστική εφημερίδα ΑΥΓΗ των Αθηνών στις 17 Απριλίου 1955 δηλαδή δεκαεφτά ημέρες μετά την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ, και λίγες μέρες μετά που η ηγεσία του ΑΚΕΛ συκοφαντεί και ειρωνεύεται τον Αγώνα.
Τα λόγια αυτά δεν τα έγραψε κανένας Ελλαδίτης σοβινιστής, ούτε κάποιος κύπριος αγωνιστής της ΕΟΚΑ. Ούτε ανήκουν σε κανέναν ελληνικό προπαγανδιστικό μηχανισμό της εποχής εκείνης.
Τα πιο πάνω λόγια ανήκουν στον ΤΟΥΡΚΟ ποιητή και πεζογράφο ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ.
Τον ποιητή που οι αριστεροί σε Κύπρο και Ελλάδα πολλές φορές έχουν υιοθετήσει ως δικό τους. Αυτή τη λεπτομέρεια της ζωής του φυσικά την αποκρύβουν.
*αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΕΝΩΣΙΣ που κυκλοφόρησε στις 29 Μαρτίου 2008.
Στοὺς δεκαπέντε συντρόφους (ποίημα που έγραψε το 1921)
Δὲ χύνουν δάκρυ
μάτια ποὺ συνηθίσαν νὰ βλέπουνε φωτιὲς
δὲ σκύβουν τὸ κεφάλι οἱ μαχητὲς
κρατᾶν ψηλὰ τ᾿ ἀστέρι
μὲ περηφάνεια
δὲν ἔχουμε καιρὸ νὰ κλαῖμε τοὺς συντρόφους
τὸ τρομερό σας ὅμως κάλεσμα
μὲς στὴ ψυχή μας
κι οἱ δεκαπέντε σας καρδιὲς
θὲ νὰ χτυπᾶνε
μαζί μας
τὸ σιγανό σας βόγγισμα
σὰν προσκλητήρι
χτυπᾶ στ᾿ ἀφτιά μας
σὰν τὸν ἀντίλαλο βροντῆς.
Στάχτη θὰ γίνεις κόσμε γερασμένε
σοῦ ῾ναι γραφτὸς ὁ δρόμος
τῆς συντριβῆς
καὶ δὲ μπορεῖς νὰ μᾶς λυγίσεις
σκοτώνοντας τ᾿ ἀδέρφια μας τῆς μάχης
καὶ νὰ τὸ ξέρεις
θὰ βγοῦμε νικητὲς
κι ἂς εἶναι βαριές μας
οἱ θυσίες.
Μαύρη ἐσὺ θάλασσα γαλήνεψε
τὰ κύματά σου
καὶ θά ῾ρθει ἡ μέρα ἡ ποθητὴ
ἡ μέρα της ειρήνης
τῆς λευτεριᾶς σου
ὦ ναὶ θά ῾ρθει
ἡ μέρα ποὺ θ᾿ ἁρπάξουμε τὶς λόγχες
ποὺ μὲς στὸ αἷμα τὸ δικό μας
ἔχουνε βαφτεῖ.
Οι δικοί μας κομμουνιστές βέβαια έχουν προ πολλού σκύψει το κεφάλι, έχουν προ πολλού υποκύψει στις πιέσεις των ξένων, έχουν προ πολλού ξεκινήσει την επαναπροσέγγιση δίνοντας προς τα έξω το μήνυμα ότι το πρόβλημα στην Κύπρο είναι διακοινοτικό και όχι πρόβλημα εισβολής, κατοχής, εποικισμού, παραβίασης των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παραβίαση του διεθνούς δικαίου...
Είναι χιλιοειπωμένο αλλά θα το ξαναπούμε...δεν ήταν η ηγεσία του ΑΚΕΛ που είπε ΌΧΙ στο σχέδιο Ανάν, ήταν ο απλός κόσμος, που πίεσε την ηγεσία του ΑΚΕΛ να πει αυτό το ΌΧΙ!
Comments for this post
