Δυστυχώς η δημοκρατικότητα του ΑΚΕΛ έχει πιάσει πάτο, εδώ και πολύ καιρό και αυτό γίνεται αντιληπτό καθημερινά, από διάφορα γεγονότα. Να θυμίσουμε τις απειλητικές επιστολές προς την εφημερίδα «Το Κυπριακό Ποντίκι», τις φήμες για επισκέψεις σε σπίτια, αστυνομικών οι οποίοι δήθεν προειδοποιούσαν τους γονιούς, ότι τα παιδιά τους παρασύρθηκαν και έγιναν μέλη δήθεν φασιστικών οργανώσεων και την πάγια τακτική που ακολουθούν, να κατατάσσουν τον οποιονδήποτε διαφωνεί μαζί τους, στην κατηγορία των εθνικιστών, φασιστών ή στην κατηγορία που αυτοί δημιούργησαν, των απορριπτικών, που δήθεν δεν θέλουν λύση του κυπριακού. Αυτό αποτελεί την μεγαλύτερη προπαγάνδα των ημερών μας και την μεγαλύτερη επίθεση, εναντίον της δημοκρατίας στον τόπο μας.
Στην πρώτη κατηγορία, δεν κατατάσσουν μόνο τους πραξικοπηματίες, αλλά και όλα τα αγνά λεβεντόπαιδα που θυσιάστηκαν, στο βωμό της ελευθερίας αυτού του πολυβασανισμένου νησιού. Βλέπετε, η έλλειψη δικών τους ηρώων και αγωνιστών, τους οδηγεί σε ξενόφερτες λύσεις, οι οποίες για να γίνουν αποδεκτές, πρέπει να εκμηδνιστεί η θυσία και ο αγώνας των ηρώων αυτού του τόπου, αποκαλώντας τα ιστορικό λίβελο.
Στην δεύτερη κατηγορία, κατατάσσουν όποιον θέλει να επιστρέψουν όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους, να φύγουν όλοι οι έποικοι και τα τουρκικά στρατεύματα. Βλέπετε, στον μύθο της ανθρωπιάς του κ.Χριστόφια, τον οποίο έχτισαν καλά οι επικοινωνιολόγοι του, βρίσκει βήμα για να μας λέει ότι, κάποιοι έποικοι θα παραμείνουν για ανθρωπιστικά θέματα, ότι κάποια κατοχικά στρατεύματα θα παραμείνουν, για να δημιουργηθεί ο ομοσπονδιακός στρατός και ότι πρέπει να δούμε ρεαλιστικά το θέμα των προσφύγων, επειδή δεν θα επιστρέψουν όλοι στα σπίτια τους.
Είναι εξοργιστικό φυσικά το γεγονός ότι, σε κάποια θέματα ακολουθούν την τακτική «ζητάμε περισσότερα από αυτά που θέλουμε, για να πάρουμε αυτά που θέλουμε» ενω στο πιο σοβαρό πρόβλημα που βασανίζει τον τόπο μας εδώ και δεκαετίες, υποκύπτουν σε πιέσεις των ξένων και υποχωρούν ασυγχώρητα, σε θέσεις που προδώνουν τον αγώνα μας.
Μην νομίσετε ότι είμαι κάποιος άρρωστος αντι-ΑΚΕΛικός, που ξυπνώ το πρωί και η πρώτη μου δουλειά είναι να τους κατηγορήσω. Εγώ τους έχω βάλει στην συνείδηση μου, εκεί που τους αξίζει. Αφορμή για να τα γράψω αυτά, μου έδωσε ένα ανεκδιήγητο άρθρο που δημοσιεύτηκε στο εκφραστικό τους όργανο στις 30/05/2008. Διαβάζοντας τον τίτλο, άλλα περίμενα να δω κι άλλα είδα, που με εκνεύρισαν.
Με τίτλο «Δεν πήραν μαθήματα», η κ.ΑΝΔΡΟΥΛΛΑ ΓΚΙΟΥΡΩΦ γράφει ότι «ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Μακάριος αγωνίζετο πριν το φασιστικό πραξικόπημα και την τούρκικη εισβολή να ενισχύσει το ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας». Ένας ακόμα αγώνας, τον οποίο το ΑΚΕΛ όχι μόνο δεν στήριξε, αλλά στάθηκε και απέναντι του, αφού όπως έγραψα και σε παλαιότερη ανάρτηση, στήριξε τον Ιωάννη Κληρίδη στις τότε εκλογές.
Ποιος δέχτηκε να θυσιάσει την μισή μας πατρίδα για να ανακοπεί η επέλαση των κομμουνιστών; Αυτοί που ήθελαν ένωση γιατί αγαπούσαν την Ελλάδα, ή αυτοί που ήθελαν ένωση με την προϋπόθεση ότι στον τότε εμφύλιο στην Ελλάδα, θα νικούσαν οι κομμουνιστές; Υπενθυμίζω ότι σε μια περίοδο που συνεχιζόταν ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος, οι δύο ηγέτες του ΑΚΕΛ, συναντήθηκαν στο βουνό με το Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη. Αυτός, έχοντας την αυταπάτη πως σε δύο μήνες οι Έλληνες κομμουνιστές θα ήταν οι νικητές του εμφυλίου, είπε στους δύο Κυπρίους, σύμφωνα με δημοσίευμα του Φιφή Ιωάννου το Σεπτέμβρη του 1976, τα ακόλουθα: «Η γραμμή συνταγματικές μεταρρυθμίσεις στην Κύπρο είναι μια μορφή «λιμπεραλισμού» (φιλελευθερισμού), εμείς εδώ θα είμαστε έτσι ή αλλιώς σε δύο μήνες στην Αθήνα. Έτσι, εσείς εκεί στην Κύπρο δεν μπορεί να μιλάτε πια για ενδιάμεσα στάδια αυτοκυβερνήσεως, με τελικό στόχο την Ένωση. Η Ένωση με την Ελλάδα πρέπει να γίνει ο άμεσος στόχος σας». Έτσι διακιολογείται η μεταστροφή του ΑΚΕΛ, το Μάρτη του 1949 όταν έκανε αυτοκριτική και δήλωσε δημόσια πως η γραμμή της αυτοκυβέρνησης που ακολούθησε ήταν λανθασμένη και υιοθετεί το σύνθημα "Ένωσις και μόνον Ένωσις".
Βάζοντας κι αυτή η κυρία το λιθαράκι της στην προπαγάνδα, λέει ότι «Θαυμαστές αυτών που υπόβαλλαν στα διπλωματικά παρασκήνια την ιδέα να δεχθούμε «απερίφραστα να αντιμετωπίσουμε καθαρά διχοτομικά σχήματα», είναι σήμερα ελάχιστοι ευτυχώς. Είναι αυτοί οι λίγοι που δεν πήραν μαθήματα από το τραγικό παρελθόν και επιμένουν να επιτίθενται εναντίον της λύσης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, ψάχνοντας να εντοπίσουν λάθη και παραλείψεις στις προσπάθειες που καταβάλλει ο Δ. Χριστόφιας.» Δηλαδή, όποιος είναι εναντίον της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, ενός όρου ο οποίος ποτέ δεν ξεκαθαρίστηκε, είναι οπαδός της διχοτόμησης. Αυτό το σλόγκαν του ΑΚΕΛ, του ΔΗΣΥ και των ΕΔΗ, διατυπώθηκε στην προεκλογική ως εξής: «Είμαστε ένα βήμα πριν από τη διχοτόμηση. Και ως εναλλακτική πρόταση προβάλλεται η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.» Υπενθυμίζουμε, ότι ανέκαθεν οι Τούρκοι, επισήμως μάλιστα από τη δεκαετία του ‘60, όταν αναφέρονταν σε «taksim», δηλαδή διχοτόμηση, εννοούσαν την πρακτική εφαρμογή μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, που σημαίνει, γι’ αυτούς, το γεωγραφικό, διοικητικό και πληθυσμιακό διαχωρισμό της Κύπρου. Όπως αυτός παράνομα προέκυψε, από την εισβολή του 1974 και την ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Αυτοί λοιπόν οι οποίοι εντοπίζουν λάθη και παραλείψεις στις προσπάθειες του κ.Χριστόφια, δεν χρειάζεται να ψάξουν και πολύ. Όλα αυτά αναλύθηκαν σε προηγούμενη ανάρτηση, στην οποία σας παραπέμπω.
Η κ.Ανδρούλλα επαναλαμβάνει το χιλιοειπωμένο από την μέρα εκλογής του κ.Χριστόφια: «Ο λαός τους έριξε στον κάδο της ιστορίας. Αφόπλισε τα κίνητρά τους», αναφερόμενη φυσικά, σε όποιον σκέφτεται ορθολογιστικά και εκφράζει τις ανησυχίες και τις διαφωνίες του, με τον κ.Χριστόφια. Αλλά ξεχνάει ότι, ο κ.Χριστόφιας, για να ανεβοκατεβαίνει σήμερα, στο λόφο του προεδρικού, στηρίχθηκε από το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ, οι οποίοι είναι προφανές ότι ανησυχούν και διαφωνούν. Τους είπε μάλιστα πριν λίγες μέρες ότι, δεν μπορεί να συνεχίσει να τους έχει στην κυβέρνηση και να διαφωνούν. Με απλά λόγια τους είπε ότι, αν συνεχίσουν να μιλούν, θα τους διώξει από την κυβέρνηση. Θα τους πει, ευχαριστώ που με ανεβάσατε στην κορυφή αυτού του λόφου, επειδή χωρίς εσάς, θα τον έβλεπα περαστικός από κάτω, αλλά τώρα είναι η ώρα να φύγετε, για να κάνω την δουλειά μου ήσυχος.
Τελειώνοντας η κυρία λέει ότι «Τώρα είναι η ώρα της μάχης και του κοινού αγώνα για μια κοινή πατρίδα». Ο κοινός αγώνας δεν παραπέμπει σε αγώνα ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων; Η κοινή πατρίδα δεν παραπέμπει στην ειρηνική συμβίωση ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων; Τότε γιατί κυρία μου στις επιτροπές συμμετέχουν έποικοι; Τότε γιατι ο κ.Χριστόφιας υπέκυψε στις πιέσεις των ξένων για παραμονή εποίκων;
Εμείς προδότες δεν θα γίνουμε ποτέ. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και αν χρειαστεί θα θυσιστούμε, για την ελευθερία αυτού του τόπου, γιατί
- ΝΑΙ θα επιστρέψουμε στα σπίτια μας
- ΝΑΙ θα φύγουν όλοι οι έποικοι
- ΝΑΙ θα φύγουν όλα τα τουρκικά στρατεύματα
ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΣ
Comments for this post
