Σάββατο 31 Μαΐου 2008

ΑΝΔΡΟΥΛΛΑ ΓΚΙΟΥΡΩΦ... Εμείς προδότες δεν θα γίνουμε ποτέ...

Δυστυχώς η δημοκρατικότητα του ΑΚΕΛ έχει πιάσει πάτο, εδώ και πολύ καιρό και αυτό γίνεται αντιληπτό καθημερινά, από διάφορα γεγονότα. Να θυμίσουμε τις απειλητικές επιστολές προς την εφημερίδα «Το Κυπριακό Ποντίκι», τις φήμες για επισκέψεις σε σπίτια, αστυνομικών οι οποίοι δήθεν προειδοποιούσαν τους γονιούς, ότι τα παιδιά τους παρασύρθηκαν και έγιναν μέλη δήθεν φασιστικών οργανώσεων και την πάγια τακτική που ακολουθούν, να κατατάσσουν τον οποιονδήποτε διαφωνεί μαζί τους, στην κατηγορία των εθνικιστών, φασιστών ή στην κατηγορία που αυτοί δημιούργησαν, των απορριπτικών, που δήθεν δεν θέλουν λύση του κυπριακού. Αυτό αποτελεί την μεγαλύτερη προπαγάνδα των ημερών μας και την μεγαλύτερη επίθεση, εναντίον της δημοκρατίας στον τόπο μας.

Στην πρώτη κατηγορία, δεν κατατάσσουν μόνο τους πραξικοπηματίες, αλλά και όλα τα αγνά λεβεντόπαιδα που θυσιάστηκαν, στο βωμό της ελευθερίας αυτού του πολυβασανισμένου νησιού. Βλέπετε, η έλλειψη δικών τους ηρώων και αγωνιστών, τους οδηγεί σε ξενόφερτες λύσεις, οι οποίες για να γίνουν αποδεκτές, πρέπει να εκμηδνιστεί η θυσία και ο αγώνας των ηρώων αυτού του τόπου, αποκαλώντας τα ιστορικό λίβελο.

Στην δεύτερη κατηγορία, κατατάσσουν όποιον θέλει να επιστρέψουν όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους, να φύγουν όλοι οι έποικοι και τα τουρκικά στρατεύματα. Βλέπετε, στον μύθο της ανθρωπιάς του κ.Χριστόφια, τον οποίο έχτισαν καλά οι επικοινωνιολόγοι του, βρίσκει βήμα για να μας λέει ότι, κάποιοι έποικοι θα παραμείνουν για ανθρωπιστικά θέματα, ότι κάποια κατοχικά στρατεύματα θα παραμείνουν, για να δημιουργηθεί ο ομοσπονδιακός στρατός και ότι πρέπει να δούμε ρεαλιστικά το θέμα των προσφύγων, επειδή δεν θα επιστρέψουν όλοι στα σπίτια τους.

Είναι εξοργιστικό φυσικά το γεγονός ότι, σε κάποια θέματα ακολουθούν την τακτική «ζητάμε περισσότερα από αυτά που θέλουμε, για να πάρουμε αυτά που θέλουμε» ενω στο πιο σοβαρό πρόβλημα που βασανίζει τον τόπο μας εδώ και δεκαετίες, υποκύπτουν σε πιέσεις των ξένων και υποχωρούν ασυγχώρητα, σε θέσεις που προδώνουν τον αγώνα μας.

Μην νομίσετε ότι είμαι κάποιος άρρωστος αντι-ΑΚΕΛικός, που ξυπνώ το πρωί και η πρώτη μου δουλειά είναι να τους κατηγορήσω. Εγώ τους έχω βάλει στην συνείδηση μου, εκεί που τους αξίζει. Αφορμή για να τα γράψω αυτά, μου έδωσε ένα ανεκδιήγητο άρθρο που δημοσιεύτηκε στο εκφραστικό τους όργανο στις 30/05/2008. Διαβάζοντας τον τίτλο, άλλα περίμενα να δω κι άλλα είδα, που με εκνεύρισαν.

Με τίτλο «Δεν πήραν μαθήματα», η κ.ΑΝΔΡΟΥΛΛΑ ΓΚΙΟΥΡΩΦ γράφει ότι «ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Μακάριος αγωνίζετο πριν το φασιστικό πραξικόπημα και την τούρκικη εισβολή να ενισχύσει το ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας». Ένας ακόμα αγώνας, τον οποίο το ΑΚΕΛ όχι μόνο δεν στήριξε, αλλά στάθηκε και απέναντι του, αφού όπως έγραψα και σε παλαιότερη ανάρτηση, στήριξε τον Ιωάννη Κληρίδη στις τότε εκλογές.

Συνεχίζει γράφοντας ότι «Βρίθει με ενοχοποιητικά στοιχεία η κυπριακή ιστορία για το ρόλο κάποιων που πείσθηκαν πως «ήταν πατριωτική πράξη» να ροκανίζουν το σώμα της Κύπρου δεχόμενοι να θυσιάσουν τη μισή για να ανακόψουν δήθεν την επέλαση των κομμουνιστών ή για να φέρουν την ένωση.» Ποιος ροκάνιζε το σώμα της Κύπρου κυρία μου; Το 95% που ζήτησε με δημοψήφισμα την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα;

Ποιος δέχτηκε να θυσιάσει την μισή μας πατρίδα για να ανακοπεί η επέλαση των κομμουνιστών; Αυτοί που ήθελαν ένωση γιατί αγαπούσαν την Ελλάδα, ή αυτοί που ήθελαν ένωση με την προϋπόθεση ότι στον τότε εμφύλιο στην Ελλάδα, θα νικούσαν οι κομμουνιστές; Υπενθυμίζω ότι σε μια περίοδο που συνεχιζόταν ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος, οι δύο ηγέτες του ΑΚΕΛ, συναντήθηκαν στο βουνό με το Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη. Αυτός, έχοντας την αυταπάτη πως σε δύο μήνες οι Έλληνες κομμουνιστές θα ήταν οι νικητές του εμφυλίου, είπε στους δύο Κυπρίους, σύμφωνα με δημοσίευμα του Φιφή Ιωάννου το Σεπτέμβρη του 1976, τα ακόλουθα: «Η γραμμή συνταγματικές μεταρρυθμίσεις στην Κύπρο είναι μια μορφή «λιμπεραλισμού» (φιλελευθερισμού), εμείς εδώ θα είμαστε έτσι ή αλλιώς σε δύο μήνες στην Αθήνα. Έτσι, εσείς εκεί στην Κύπρο δεν μπορεί να μιλάτε πια για ενδιάμεσα στάδια αυτοκυβερνήσεως, με τελικό στόχο την Ένωση. Η Ένωση με την Ελλάδα πρέπει να γίνει ο άμεσος στόχος σας». Έτσι διακιολογείται η μεταστροφή του ΑΚΕΛ, το Μάρτη του 1949 όταν έκανε αυτοκριτική και δήλωσε δημόσια πως η γραμμή της αυτοκυβέρνησης που ακολούθησε ήταν λανθασμένη και υιοθετεί το σύνθημα "Ένωσις και μόνον Ένωσις".

Εν συνεχεία, η προαναφερόμενη κυρία γράφει ότι «Τριαντατέσσερα χρόνια μετά, εν έτει 2008, ένας δυναμικός ηγέτης εκλέγεται, δίνοντας ελπίδα στο λαό και προσδοκίες». Βέβαια, αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει, άσχετα αν αυτά που λες έχουν κάποια σχέση με την πραγματικότητα. Αυτός ο δυναμικός ηγέτης λοιπόν, ο οποίος ζητούσε απλά εγγυήσεις για να δεκτεί το σχέδιο έκτρωμα, αφού φρόντισε να τονίσει ότι μόνο αυτός μπορεί, ότι αυτός μπορεί καλύτερα και ότι αν δεν μπορεί αυτός, τότε ποιος θα μπορέσει, και με οδηγίες του οποίου ανακοίνωσε ο υπουργός Παιδείας ότι, η επόμενη χρονιά θα ονομαστεί χρονιά επανένωσης, σε ενδεχόμενη αποτυχία αυτής της προσπάθειας, η οποία άρχισε να γίνεται ορατή, ίσως καταφέρει να διαπράξει ένα τεράστιο έγκλημα και να εξαφανίσει τις όποιες προσδοκίες του κυπριακού λαού.



Βάζοντας κι αυτή η κυρία το λιθαράκι της στην προπαγάνδα, λέει ότι «Θαυμαστές αυτών που υπόβαλλαν στα διπλωματικά παρασκήνια την ιδέα να δεχθούμε «απερίφραστα να αντιμετωπίσουμε καθαρά διχοτομικά σχήματα», είναι σήμερα ελάχιστοι ευτυχώς. Είναι αυτοί οι λίγοι που δεν πήραν μαθήματα από το τραγικό παρελθόν και επιμένουν να επιτίθενται εναντίον της λύσης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, ψάχνοντας να εντοπίσουν λάθη και παραλείψεις στις προσπάθειες που καταβάλλει ο Δ. Χριστόφιας.» Δηλαδή, όποιος είναι εναντίον της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, ενός όρου ο οποίος ποτέ δεν ξεκαθαρίστηκε, είναι οπαδός της διχοτόμησης. Αυτό το σλόγκαν του ΑΚΕΛ, του ΔΗΣΥ και των ΕΔΗ, διατυπώθηκε στην προεκλογική ως εξής: «Είμαστε ένα βήμα πριν από τη διχοτόμηση. Και ως εναλλακτική πρόταση προβάλλεται η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.» Υπενθυμίζουμε, ότι ανέκαθεν οι Τούρκοι, επισήμως μάλιστα από τη δεκαετία του ‘60, όταν αναφέρονταν σε «taksim», δηλαδή διχοτόμηση, εννοούσαν την πρακτική εφαρμογή μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, που σημαίνει, γι’ αυτούς, το γεωγραφικό, διοικητικό και πληθυσμιακό διαχωρισμό της Κύπρου. Όπως αυτός παράνομα προέκυψε, από την εισβολή του 1974 και την ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Αυτοί λοιπόν οι οποίοι εντοπίζουν λάθη και παραλείψεις στις προσπάθειες του κ.Χριστόφια, δεν χρειάζεται να ψάξουν και πολύ. Όλα αυτά αναλύθηκαν σε προηγούμενη ανάρτηση, στην οποία σας παραπέμπω.

Η κ.Ανδρούλλα επαναλαμβάνει το χιλιοειπωμένο από την μέρα εκλογής του κ.Χριστόφια: «Ο λαός τους έριξε στον κάδο της ιστορίας. Αφόπλισε τα κίνητρά τους», αναφερόμενη φυσικά, σε όποιον σκέφτεται ορθολογιστικά και εκφράζει τις ανησυχίες και τις διαφωνίες του, με τον κ.Χριστόφια. Αλλά ξεχνάει ότι, ο κ.Χριστόφιας, για να ανεβοκατεβαίνει σήμερα, στο λόφο του προεδρικού, στηρίχθηκε από το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ, οι οποίοι είναι προφανές ότι ανησυχούν και διαφωνούν. Τους είπε μάλιστα πριν λίγες μέρες ότι, δεν μπορεί να συνεχίσει να τους έχει στην κυβέρνηση και να διαφωνούν. Με απλά λόγια τους είπε ότι, αν συνεχίσουν να μιλούν, θα τους διώξει από την κυβέρνηση. Θα τους πει, ευχαριστώ που με ανεβάσατε στην κορυφή αυτού του λόφου, επειδή χωρίς εσάς, θα τον έβλεπα περαστικός από κάτω, αλλά τώρα είναι η ώρα να φύγετε, για να κάνω την δουλειά μου ήσυχος.

Τελειώνοντας η κυρία λέει ότι «Τώρα είναι η ώρα της μάχης και του κοινού αγώνα για μια κοινή πατρίδα». Ο κοινός αγώνας δεν παραπέμπει σε αγώνα ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων; Η κοινή πατρίδα δεν παραπέμπει στην ειρηνική συμβίωση ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων; Τότε γιατί κυρία μου στις επιτροπές συμμετέχουν έποικοι; Τότε γιατι ο κ.Χριστόφιας υπέκυψε στις πιέσεις των ξένων για παραμονή εποίκων;

Βλέπετε, σε αυτήν την κοκκινωπή εφημερίδα, γράφει ο κάθε καημένος τον πόνο του. Τους προτείνω να πάρουν μαθήματα αγωνιστικότητας, από το Lobby for Cyprus, μια μη κομματικοποιημένη οργάνωση των συμπατριωτών μας, που ζουν στην Αγγλία. Σ’αυτήν την οργάνωση, συμμετέχουν άνθρωποι οι οποίοι θυσιάζουν τον ελεύθερο τους χρόνο, χωρίς να πληρώνονται από κανέναν και αγωνίζονται, για να αποτρέψουν τις όποιες προκλήσεις των Τούρκων στην Αγγλία, οι οποίες όπως θα δείτε και από την ιστοσελίδα τους, δεν είναι λίγες. Φυσικά στα χωράφια του ΑΚΕΛ, δεν θέλουν να ξέρουν για μη κομματικοποιημένες οργανώσεις, επειδή γνωρίζουν ότι, αυτοί οι άνθρωποι είναι ελεύθερα σκεπτόμενοι και δεν μπορούν να χωρέσουν σε κανένα μαντρί, για να τους καθοδηγούν και να τους λογοκρίνουν.

Εμείς προδότες δεν θα γίνουμε ποτέ. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και αν χρειαστεί θα θυσιστούμε, για την ελευθερία αυτού του τόπου, γιατί

  • ΝΑΙ θα επιστρέψουμε στα σπίτια μας
  • ΝΑΙ θα φύγουν όλοι οι έποικοι
  • ΝΑΙ θα φύγουν όλα τα τουρκικά στρατεύματα
ΛΑΟΣ ΕΝΩΜΕΝΟΣ,
ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΣ