Δυστυχώς στην ημικατεχόμενη Κύπρο, κάποιοι σοφοί της μοιρολατρίας και των εκπτωτικών τάσεων, καταφεύγουν συνειδητά στην παραπληροφόρηση.
Όταν ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Ντάνιελ Φρίντ, δήλωσε ότι η Κύπρος δόθηκε σαν αντάλλαγμα στην Τουρκία με το σχέδιο Ανάν, για να περάσουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ από το έδαφος της, για τον πόλεμο στο Ιράκ, κάποιοι στην Κύπρο, μας παρότρυναν εν μέσω εκβιασμών, να το υπερψηφίσουμε. Όταν ο Λόρδος Ντέιβιντ Χάνεϊ μας απειλούσε λέγοντας ότι, αν απορρίψουμε το σχέδιο Ανάν, αυτοί θα το φέρνουν και θα το ξαναφέρνουν μέχρι να το δεχτούμε, εμείς προειδοποιούσαμε, αλλά κάποιοι μας έλεγαν ότι κινδυνολογούμε. Όταν η Τουρκία και η «διεθνής κοινότητα», πανηγύριζαν στις 18 Φεβρουαρίου κάποιοι στην Κύπρο πανηγύριζαν μαζί τους ή εθελοτυφλούσαν. Όταν άνοιγε το οδόφραγμα της Λήδρας, ένα ανέκαθεν σύμβολο της κατοχής, εν μέσω πανηγυρισμών και χωρίς την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την περιοχή, κάποιοι μας έλεγαν ότι σημειώθηκε πρόοδος. Όταν ανακοινώθηκε η συμμετοχή εποίκων στις τεχνικές ομάδες και στις ομάδες εργασίας, κάποιοι μας είπαν να σωπάσουμε, για να μην χαλάσουμε το καλό κλίμα. Όταν ο Οζντίλ Ναμί δήλωσε ότι, θα επιδιωχθεί επαναδιαπραγμάτευση του σχεδίου Ανάν, κάποιοι κώφαιναν.
Όταν δηλώνεις δημόσια, ότι δεν τίθεται τώρα θέμα βρετανικών βάσεων και ότι αυτό το θέμα θα τεθεί μετά την επίτευξη λύσης μαζί με τους τουρκοκύπριους, ενώ παράλληλα περιμένεις ότι η Βρετανία θα σε στηρίξει για εξεύρεση λύσης, τότε δεν μπορεί να είσαι άλλο από αφελής. Όταν θέτεις ως προϋποθέσεις για την έναρξη των απ’ευθείας συνομιλίων, την πρόοδο στις τεχνικές επιτροπές και στις ομάδες εργασίας και την συμφωνία της βάσης λύσης του κυπριακού προβλήματος, ενώ αργότερα προχωράς σε έναρξη των απ’ευθείας συνομιλιών, χωρίς να εκπληρωθεί καμία από τις προϋποθέσεις που έθεσες, τότε αυτοαναιρείσαι. Όταν δηλώνεις δημόσια, ότι αποδέχεσαι την παραμονή 50.000 σπερμάτων εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας, τότε γίνεσαι συνένοχος.
Σε αυτή την αμετροεπή αφέλεια, την παρανοϊκή παραπληροφόρηση, την επικίνδυνη συνενοχή και «συμφιλίωση» με το έγκλημα της κατοχής που επιδυκνείουν κάποιοι, έχουν ένα καθήκον κάποιοι άλλοι.
Ναι, υπάρχουν κάποιοι άλλοι, οι αιώνιοι «τρελλοί» του Μακρυγιάννη, αυτοί που δεν έχουν διαγράψει την εισβολή, δεν συμβιβάζονται με την κατοχη, αρνούνται να νομιμοποιήσουν τα εγκλήματα των κατακτητών στο όνομα ενός «έντιμου» συμβιβασμού και μιας ανύπαρκτης ελληνοτουρκικής φιλίας. Εμπρός λοιπόν στις επάλξεις, για να είμαστε οι μπροστάρηδες του αγώνα για μια ελεύθερη πατρίδα για όλους, επειδή αγαπάμε τους Τουρκοκύπριους, τους Μαρωνίτες, τους Αρμένιους και τους Λατίνους, αλλά μισάμε την καταπίεση και δεν ανεχόμαστε τον εξευτελισμό. Κι επαναλαμβάνουμε: Δεν θα ζήσουμε με μισή πατρίδα, μισή αξιοπρέπεια και μισά δικαιώματα. Δεν θα προσκυνήσουμε κατοχικές σημαίες και συρματοπλέγματα. Απαιτούμε λύση συμβατή με το διεθνές δίκαιο και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, χωρίς καμία παρέκκλιση. Αν κάποιοι γονάτισαν, ας παραμείνουν στο περιθώριο. Κάποιοι άλλοι ας αναλάβουν τα ηνία.
Comments for this post
