Η Κύπρος σε αποσύνθεση και η ραθυμία των Αθηνών.

Το ενδιαφέρον μου για την Κύπρο δεν υποκινείται από το γεγονός ότι εκεί ήταν η αφετηρία μου, οι καταβολές μου και οι παιδικές μου μνήμες. Αν έμαθα κάτι μελετώντας τις διεθνείς σχέσεις είναι συναισθηματισμοί δεν χωράνε. Το ενδιαφέρον μου υποκινείται από ορθολογισμό που σχετίζεται με την ασφάλεια του ελληνικού κράτους, την ασφάλεια των ελλήνων εκτός ελληνικών συνόρων, την ειρήνη και την σταθερότητα στην περιοχή μας και τις κακουχίες των ανθρώπων εάν η Τουρκία, η Ελλάδα και η Κύπρος υπό το κράτος των συνομωσιών των νεο-αποικιοκρατών του Λονδίνου οδηγηθούν σε ανορθολογικές αποφάσεις. Τα ζητήματα αυτά τα έχω εξετάσει σε βιβλία, άρθρα, δοκίμια και άλλα κείμενα μερικά από τα οποία βρίσκονται αναρτημένα σε άλλες σελίδες του παρόντος δικτυακού τόπου. Τέσσερεις μόνο επισημάνσεις από την διήμερη επίσκεψή μου στην Κύπρο.
Πρώτον, η κυπριακή κοινωνία ανησυχεί βαθύτατα και αυτό είναι, κατά κάποιο τρόπο, το αποτέλεσμα των διαιρέσεων που έφερε μια εξουσία που ήλθε από από το παρελθόν κουβαλώντας ιδεολογήματα, αντιευρωπαϊκές αντιλήψεις και κυρίως βαθύτατα λανθασμένες ιδέες για την διεθνή πολιτική και την τουρκική πολιτική. Μάλιστα, στο επίπεδο των "απλών" πολιτών κάποιοι εκφράζουν φόβους που μου θύμισαν την εποχή της χούντας στην Ελλάδα. Ασφαλώς τους κατανοώ γιατί και εγώ πήρα κάποια φασιστικά απειλητικά μηνύματα που έγραψα στα παλαιότερα των υποδημάτων μου.
Δεύτερον, το πολιτικό σύστημα έχει κυριολεκτικά φθάσει στα ανώτατα στάδια ανορθολογισμού: ΕΔΕΚ, ΔΗΚΟ, ΕΥΡΩΚΟ είναι σε φάση μαρασμού και αποσύνθεσης και η ηγεσία του ΔΗΣΥ (μέρος της οποίας ευθύνεται για το πραξικόπημα του 1974 και τις ακραίες κορώνες που μας έσυραν στην καταστροφή) αποκομμένη από τους ψηφοφόρους της είναι ο κύριος υποστηρικτής του κομμουνιστή προέδρου.
Τρίτον, ο κομμουνιστής πρόεδρος φαίνεται πως έντρομος και περιδεής αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτά που ενθουσιωδώς πίστευε (ή έλεγε ότι πίστευε για να εκτοπίσει τον "Τάσσο" και να κάτσει στην προεδρική ηλεκτρική καρέκλα που καθόταν ο τελευταίος). Δίνει την εντύπωση να ψάχνει για μονοπάτια διαφυγής, κρυψώνες να κρυφτεί και σίγουρα για δρόμο προς διέξοδο. Αυτό όμως είναι το καλύτερο σενάριο. Το χειρότερο είναι σπασμωδικά να ενδώσει να επιχειρήσει να διαλύσει το Κυπριακό Κράτος για να δημιουργήσει ένα έκτρωμα υπό την τουρκοαγγλική επικυριαρχία. Εν τω μεταξύ, ότι και να σκέφτεται, είναι δέσμιος νταλιμπάν του σταλινικού παρελθόντος οι οποίοι έκαναν ένα εκπληκτικό άλμα που θα ζήλευαν ολυμπιονίκες για να ευθυγραμμιστούν με τα διεθνοφασιστικά σχέδια κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας που επεξεργάζεται το Λονδίνο και η Ουάσιγκτον. Οι πλείστοι εξ αυτών μαζεύτηκαν στις "επιτροπές" των διαπραγματεύσεων. Ο κίνδυνος είναι να βάλουν ακόμη ένα πετραδάκι στο ροκάνισμα των ευκαιριών βιώσιμης λύσης. Όταν θα αποτύχουν όπως φαίνεται να γίνεται τα "μαγειρέματα των επιτροπών" θα είναι το νέο διαπραγματευτικό κεκτημένο χειρότερο του Αναν που θα σερβιριστεί από τους δεξιοτέχνες διπλωμάτες του foreign office.
Τέταρτον, μια και για διπλωμάτες και αξιωματούχους ο λόγος, το μεγαλύτερο πρόβλημα του κυπριακού φαίνεται να είναι η σχεδόν παντελής ανυπαρξία στρατηγικής των Αθηνών. Κυριευμένη η Ελλαδική διπλωματία και η ελλαδική πολιτική ηγεσία από το ευαγές ίδρυμα με τις γνωστές διασυνδέσεις με την Ουάσιγκτον, παρασύρεται σε δύο παγίδες: Πρώτον, κάνει απότομες στρατηγικές κινήσεις που δυνατό να προκαλέσουν την χαριστική βολή κατά της παραπαίουσας ελλαδικής διπλωματίας (δεν είμαι εναντίον της προσέγγισης της Ρωσίας, απλά, είμαι επιφυλακτικός για τις δυνατότητες σχεδιασμού και διαχείρισης μιας τέτοιας στρατηγικής). Δεύτερον, αξιωματούχοι που κανονικά θα έπρεπε να είναι οι θεματοφύλακες των ελληνικών συμφερόντων που είναι συμβατά με την διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα ακούεται ότι περιφέρονται σε δεξιώσεις εκστομίζοντας θέσεις για το κυπριακό περί "συνεταιρισμού" που ούτε ακραίοι Τούρκοι δεν τολμούν να πουν. Για το τελευταίο αν χρειαστεί θα επανέλθω με δριμύτατα. Αυτό γιατί κανείς δεν μπορεί να παίζει και να παραμιλά εις βάρος ενός λαού θέτοντας ταυτόχρονα σε θανάσιμο κίνδυνο την ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή. Αν μη τι άλλο, καλά θα κάνουν κάποιοι στην Αθήνα να τύχουν πληροφόρησης για το τι λέει Κυπριακή Δημοκρατία (συμπεριλαμβανομένων και των σημερινών ηγετών) για την περίφημη "πολιτική ισότητα"). Είναι ανεύθυνο να διολισθαίνουμε στο σχέδιο Αναν ή και σε χειρότερες ιδέες που όλοι ανεξαιρέτως έχουν δημόσια αποκηρύξει.

Η κυπριακή κοινωνία λοιπόν δικαιολογημένα "κάθεται στα κάρβουνα". Δεν θα πω ας πρόσεχαν όπως μερικοί λένε χαιρέκακα. Αυτό θα ήταν πολιτικά και επιστημονικά ανεύθυνο. Κάποιοι όμως, οι οποίοι εκφράζουν μονιμότερα πνευματικά και ηθικά συμφέροντα της κυπριακής κοινωνίας, είναι νομίζω στιγμή να εγερθούν και να διακηρύξουν, κατ' ελάχιστον, στην κυπριακή και ελλαδική πολιτική ηγεσία, ότι παρανομούν και ασχημονούν όποιοι επεξεργάζονται την υπονόμευση της ελευθερίας των κυπρίων: Κανείς δεν έχει δικαίωμα να καταργήσει ένα κράτος και κανείς δεν έχει δικαίωμα να παραβιάσει την διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα. Άλλο η εσωτερική διακυβέρνηση ενός κράτους και άλλο ένα ανύπαρκτο δήθεν δικαίωμα να διαλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία και να την εκχωρήσουν σε διεθνοφασιστικές δυνάμεις. Η κυριαρχία είναι καθολική Υπόθεση. Η διακυβέρνηση αφορά τα καταναλωτικά και οικονομικά εν γένει ζητήματα ή την διαχείριση των τρεχουσών συναλλαγών με το εξωτερικό. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να καταργήσει την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για κάθε λαό σε κάθε μήκος και πλάτος του πλανήτη η υπονόμευση ή απόπειρα διάλυσης της κυριαρχίας του κράτους αποτελεί παρανομία, προδοσία και πολιτικό έγκλημα. Έτσι, για να μην μπαίνουν μεγάλες σκέψεις σε μικρά μυαλά.