Το ποιόν και η ιστορική διαδρομή του facebook είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους. Μεταξύ πολλών και διαδεδομένων social-sites, όπως το Myspace πρώτο από όλα, το Hi5, το Wayn, το Netlog, και το Tagged, είχαμε και τη δημιούργια του facebook. Σιγά το πράγμα θα μπορούσε να πει κάποιος. Αρκουσε όμως μια πολύ μικρή διαφορά όλων αυτών από το εν λόγω site, για να μας κάνει να το συζητάμε τόσο καιρό. Η απαίτηση των ιδρυτών του να μας ζητούν το ΑΛΗΘΙΝΟ μας όνομα για να ανοίξουμε το λογαριασμό μας, με βασική δικαιολογία ότι ο λόγος δημιουργίας του facebook είναι η ευρεση παλιών φίλων και συμμαθητών και αυτό θα μπορούσε να γίνει μόνο με το αληθινό μας όνομα.
Πατήστε στο Διαβάστε κι άλλο για τη συνέχεια του άρθρου
Και ποιός θα το περίμενε λοιπόν? Το αποκαλούμενο “σύστημα” της σύγχρονης εποχής κατάφερε να χρησιμοποιήσει τα όπλα των διωκτών του εναντίον τους. Βασισμένο λοιπόν στο απόλυτο σύγχρονο μέσο ελευθερης έκφρασης, στο Internet, και ζητώντας απλά από τον καθένα από εμάς το όνομά μας και μια φωτογραφία για να μας καταλαβαίνουν καλύτερα, κατάφερε το ακοτώρθωτο. Για πρώτη φορά στην Ιστορία τόσα εκατομμύρια άνθρωποι έδωσαν με προθυμία το αληθινό τους όνομα σε ένα μέσο που είναι προσβάσιμο από όλους. Η εγγραφή, όμως, δεν μπορεί να γίνει χωρίς μία έγκυρη ηλεκτρονική διεύθυνση. Έχουμε, λοιπόν, περίπου 60 εκατομμύρια ονόματα που αντιστοιχούν σε ίδιο αριθμό ηλεκτρονικών διευθύνσεων.Είναι επίσης η μεγαλύτερη φωτογραφική βάση δεδομένων που δημιουργήθηκε ποτέ. Στους υπολογιστές του είναι αποθηκευμένες 2 δισεκατομμύρια φωτογραφίες, ούτε το σύστημα συνοριακών ελέγχων των ΗΠΑ δεν έχει τόσες.
Ο λόγος συγγραφής αυτού του άρθρου είναι μια πραγματική ιστορία, αποτέλεσμα της χρήσης του facebook και απόδειξη παράλληλα ότι όλα αυτά δεν είναι “να’χαμε, να λέγαμε”. Σε κάποιο στρατόπεδο της ελληνικής επικράτειας λοιπόν, μια ομάδα στρατιωτών κατέγραψαν με τις κάμερες των κινητών τους μια συνηθισμένη μέρα τους στη σκοπιά. Υπήρξαν δηλαδή καταγεγραμμένες σε βίντεο και σε φωτογραφίες σκηνές από την καθημερινή τους ζωή τους στο στράτευμα. Ένας εξ’ αυτών λοιπόν, κάτοχος μιας προσωπικής σελίδας στο facebook, ανέρτασε φωτογραφικό υλικό στο site. Που να ήξερε όμως ότι ο λοχαγός του “σέρφαρε” συχνά στο Internet και έτυχε να δει το υλικό. Το αποτέλσμα? Όλοι οι στρατιώτες, τα πρόσωπα των οποιών υπήρχαν στο φωτογραφικό υλικό, τιμωρήθηκαν με 3μηνη επιπλέον παραμονή στο στρατευμα! Αυτή ήταν τουλάχιστον η επίσημη τιμωρία…
Και θα μου πείτε τώρα? Ε, σιγά! Κι όμως. Η χρήση προσωπικών δεδομένων από τρίτους για να τιμωρήσουν με αυτό τον τροπό κάποιον ή κάποιους που δεν κάναν τίποτα περισσότερο απο το να χρησιμοποιήσουν δικά τους μέσα (κινητά και ιντερνετ) για να γνωστοποιήσουν σε φίλους τους κάτι απολύτως νόμιμο (μια μέρα στο στρατόπεδο) είναι σίγουρα κάτι μεγαλύτερο από αυτό που αρχικά φαίνεται!
Γιατί κανεις δε μπορεί να ξέρει ή να προδικάσει την εξέλιξη μιας ιστορίας που μπορεί να ξεκινάει αγνά, αλλά στην πορεία πάντα μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα. Κανείς δεν ξέρει με πόσες και ποιες για παράδειγμα διαφημιστικές και εμπορικές εταιρείες (στην καλύτερη περίπτωση…) μπορεί να συναργαστεί ή να συνεργάζεται ήδη το facebook. Ίσως κάποια στιγμή να μπουν επίσημα ή και παρασκηνιακά και οι κυβερνήσεις και ο στρατός στο παιχνίδι, αν δεν το έχουν κάνει ήδη…
Τα μάτια σας δεκατέσσερα…
Comments for this post
