ΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ

της Νίκης Χατζησπύρου Παντελίδου

Διαβάζοντας στον τύπο για τους ‘ακραιφνείς πατριώτες’ δεν άντεξα να μην σχολιάσω την προσβλητική και ειρωνική επίθεση εναντίον, όχι ανθρώπων, αλλά αρχών και αξιών Κι ανέτρεξα σε λεξικό να επιβεβαιώσω τη σημασία της λέξης ‘ακραιφνής’ μήπως και κατανοήσω καλύτερα το εν λόγω κείμενο.
Ακραιφνής λοιπόν, σημαίνει, ανόθευτος, ακέραιος, άδολος, καθαρός, γνήσιος. Βάζοντας όμως τη λέξη σε εισαγωγικά εκφράζεις ακριβώς την αντίθετη έννοια δηλαδή, ‘ακραιφνείς πατριώτες’ σημαίνει ψευδοπατριώτες. Χαρακτηρίστηκαν δε και ως υστερικοί, περιθωριακοί, μικροπολιτικοί, ψευδορήτορες, νικημένοι των εκλογών, αυτοί που θωπεύουν τα συναισθήματα του λαού και προσπαθούν να δημιουργήσουν σύγχυση και αναταραχή. Κι όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί εκτός εισαγωγικών.
Πραγματικά μου θυμίζει την παροιμία ‘Τα δικά μας του γειτόνου μας’. Και ρωτώ: Ήταν οι ‘ακραιφνείς πατριώτες’ που καταλήφθηκαν από υστερία και φοβέριζαν το λαό ότι το σχέδιο ΑΝΑΝ ήταν η τελευταία ευκαιρία για να μην επέλθει η Μικρασιατική Καταστροφή; Ήταν οι ‘ακραιφνείς πατριώτες που θώπευαν τα συναισθήματα των προσφύγων ότι θα πάνε στα σπίτια τους χωρίς όμως να τους πουν σε πόσα χρόνια και πόσοι θα πάνε;
Ήταν οι ‘ακραιφνείς πατριώτες’ που απώλεσαν τις μαύρες θύμησες του ΄74 κι άφησαν τις καρδιές τους να πάλλονται παρέα με κείνες των εποίκων. Και βέβαια ΟΧΙ! Οι ακραιφνείς πατριώτες είναι εκείνοι που αντιλήφθηκαν τι επρόκειτο να γίνει το 2004 και αντιστάθηκαν, όπως έμαθαν ν’ αντιστέκονται πάντα όταν κινδύνευε ο ελληνισμός της Κύπρου. Κάποιοι από αυτούς έδωσαν και τη ζωή τους ακόμα για αυτή την πατρίδα και κανένας πολιτικός στα μνημόσυνα τους δεν τους ονομάζει υστερικούς και ψευδοπατριώτες. Γιατί λοιπόν οι απόγονοι τους που αγωνίζονται για τις ίδιες ακριβώς ιδέες και αξίες δέχονται αυτούς τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς; Μήπως επειδή αγωνίζονται ειρηνικά και άοπλα προσπαθώντας απεγνωσμένα να στείλουν μηνύματα αγωνίας στην εξουσία και στους κομματάρχες; Μήπως επειδή δεν υπακούουν στη φίμωση που προσπαθούν κάποιοι, μεθοδικά και ύπουλα να τους υποβάλουν; Ή μήπως επειδή δεν περιλαμβάνονται στις λίστες των ξένων ‘φίλων’ της Κύπρου;
Ο πατριωτισμός είναι μια έννοια με την οποία μεγάλωσε και γαλουχήθηκε η γενιά μας κι όλες οι προηγούμενες γενιές αυτής της πατρίδας. Αυτός ο τόπος κατακτήθηκε, λεηλατήθηκε, πουλήθηκε, παραδόθηκε, τούρκεψε αλλά δεν λύγισε. Η αγάπη του Έλληνα για την πατρίδα και η προσήλωσή του στις ρίζες και στα ιδανικά κράτησε αυτό τον τόπο όρθιο και ζωντανό.
Όλοι οι Έλληνες της Κύπρου είναι πατριώτες, η διαφορά όμως έγκειται στο πως εκφράζεται ο καθένας και πως κρίνει πολιτικά τις καταστάσεις. Ας μην μας παρασύρει η επαναλαμβανόμενη απειλή για τελευταία ευκαιρία λύσης και να σκύβουμε το κεφάλι σαν ‘ραγιάδες’.
Ας μην ντρεπόμαστε να νοιώθουμε ‘Έλληνες και να εκφραζόμαστε ελεύθερα μέσα στον τόπο μας. Δεν γίναμε Ευρωπαίοι για να ξεγράψουμε την καταγωγή μας αλλά για να βρούμε δικαίωση μέσα από την Ευρώπη. Η ευθύνη μας είναι τεράστια αυτές τις ώρες. Ας προχωρήσουμε ενωμένοι, ως ακραιφνείς πατριώτες να διεκδικήσουμε, ν’ απαιτήσουμε, ν’ αγωνιστούμε με την περηφάνια και την αξιοπρέπεια που κληρονομήσαμε και με το ανθρώπινο και το ατομικό δικαίωμα που μας διασφαλίζει η ευρωπαϊκή μας ταυτότητα! Το χρωστάμε στη νέα γενιά και στις γενιές που θα έρθουν.