ΟΙ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ ΤΟΥ “ΕΥΕΛΙΚΤΟΥ” ΕΧΟΥΝ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

Το «κλειδί της λύσης, βρίσκεται στην Άγκυρα» που παίρνει αυτά που θέλει
ΑΠΟ τη Νέα Υόρκη, ο Πρόεδρος Χριστόφιας για να προσφωνήσει την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, έκανε ... τη βαρυσήμαντη δήλωση, ότι:- «Το κλειδί της λύσης του Κυπριακού, βρίσκεται στην Άγκυρα και ας μην δυσαρεστείται ο φίλος Μεχμέτ Αλί Ταλάτ».
Τώρα ανακάλυψε ο Πρόεδρος Χριστόφιας, αυτή την πασίδηλη πραγματικότητα; Ή μήπως, μόνο τώρα τολμά να την εκφράσει, επειδή, ίσως, άρχισε να κτίζει το άλλοθι για το διαφαινόμενο αδιέξοδο στις δικοινοτικές συνομιλίες; «Αδιέξοδο», οι ευθύνες για το οποίο θα επιρριφθούν στην πλευρά μας ή εξίσου και στην πλευρά μας. Διότι, χωρίς μελέτη, χωρίς προετοιμασία, χωρίς συμβουλή, εγκατέλειψε την σωτήρια συνταγή της Συμφωνίας της 8ης Ιουλίου, 2006.
Και αυτοεγκλωβίστηκε στη θλιβερή συμφωνία της 23/5/2008. Με μόνο οδηγό, την «διαίσθηση» του και την αφελή ελπίδα του, ότι η «φιλία» του με τον σύντροφο Ταλάτ, ήταν αρκετή και υγιής βάση για «εποικοδομητικές συνομιλίες». Που θα οδηγούσαν τον κ. Ταλάτ να συγκατανεύσει σε συμβιβαστική λύση του Κυπριακού, «να λειτουργήσει ως Κύπριος, και να παραγνωρίσει τα συμφέροντα της Τουρκίας»!
Τώρα, ανακάλυψε ο κ. Χριστόφιας ότι «το κλειδί της λύσης», βρίσκεται στην Άγκυρα;
Να θυμίσουμε, για όσους έχουν επιλεκτική μνήμη, ότι στην προεκλογική περίοδο, ήταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος που με σωστό και πραγματικό ρεαλισμό είχε, πρώτος, διατυπώσει την άποψη ότι «το κλειδί της λύσης του Κυπριακού βρίσκεται στην Άγκυρα».
Και είχε ζητήσει από το λαό, να δώσει με τη ψήφο του στην Άγκυρα το σαφές μήνυμα ότι το Σχέδιο Αννάν, που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Τουρκίας, ΔΕΝ θα επανέλθει και ΔΕΝ συνιστά λύση του Κυπριακού.
Για δεκαπέντε μέρες, τότε, το ΑΚΕΛ και ο ΔΗ.ΣΥ. σε θαυμαστή συγχορδία (από τότε) κατακεραύνωναν τον ανθυποψήφιο τους για «λανθασμένη νοοτροπία» και για λανθασμένη εκτίμηση:
l) Ότι, δήθεν, «εξευτέλιζε» την Τουρκοκυπριακή κοινότητα και «μηδένιζε» το ρόλο του προοδευτικού κ. Ταλάτ.
2) Ότι «παραμένει προσκολλημένος στη νοοτροπία του παρελθόντος και κατακρημνίζει τις γέφυρες προς τους αδελφούς Τουρκο-κύπριους».
3) Ότι ο «αντιστασιακός» Ταλάτ, έπρεπε να βοηθηθεί στην «επανάσταση» του εναντίον του Τουρκικού κατεστημένου».
Για δεκαπέντε (ίσως και περισσότερες) μέρες, τότε, στην προεκλογική περίοδο, ΔΗ.ΣΥ. και ΑΚΕΛ, επικέντρωσαν την κοινή πολιτική τους και την πολεμική τους στο κενό σύνθημα «Θέλουμε Πρόεδρο λύσης, που να σέβεται τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων και να κατανοήσει ότι με αυτόν θα συνομιλήσει και με αυτόν θα βρει τη λύση».
Τώρα, που, επί τέλους, κατανόησε την πραγματικότητα ακόμα και ο «θαρραλέος» και «ευέλικτος» Πρόεδρος λύσης και που, από τη Νέα Υόρκη, διατυπώνει την πραγματικότητα που, πρώτος και μόνος είχε τολμήσει να πει ο Τάσσος Παπαδόπουλος, τι έχουν να πουν; Τί λέγει, τώρα, ο μόνιμα «θυμωμένος» και λαλίστατος, κ. Αναστασιάδης, που πρώτος (με μοναδική αφέλεια και λόγω της επιπόλαιας γνώσης του για τις παραμέτρους του Κυπριακού), ανακήρυξε τον κ. Ταλάτ ως «αντιστασιακό, ενάντια του Τουρκικού κατεστημένου»; Τι έχει να πει, τώρα;
Εμείς αρκούμεθα να υπενθυμίσουμε:-
«Μετά την απομάκρυνση από το Ταμείο (την κάλπη), κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται».
Η «χημεία» μεταξύ του κ. Χριστόφια και Γ.Γ. του ΟΗΕ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Χριστόφιας, μιλώντας στους δημοσιογράφους, μετά την συνάντηση του (22/9/2008) με τον Γ.Γ. του ΟΗΕ κ. Μπάν-Κι-Μουν, και χαμογελώντας «πονηρά», ανακοίνωσε et urbi et orbi, ότι μεταξύ του ιδίου και του κ. Μπάν-Κι-Μουν «υπάρχει χημεία, που με χαροποιεί».
Ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα προπαγάνδας που μεθοδικά προσπαθεί να δημιουργήσει το ΑΚΕΛ για «τον χαρισματικό, αριστοτέχνη, θαυματοποιό Πρόεδρο μας», που του αρκεί μια συνάντηση με όλους τους μεγάλους ηγέτες, για να τους πείσει (με τα σπασμένα Αγγλικά του), να τους εντυπωσιάσει και να τους κατακτήσει.
Στη διάρκεια των πρώτων ημερών της έναρξης της Γενικής Συνέλευσης, ο Γ.Γ. του ΟΗΕ είναι υποχρεωμένος να συναντήσει «φιλοφρονητικά» όσους από τους Αρχηγούς των 192 Κρατών-Μελών παρίστανται στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Αναγκαστικά, ο Γ.Γ. του ΟΗΕ, από χρόνια τώρα, ορίζει τέτοιες φιλοφρονητικές συναντήσεις για τον καθορισμένο και απαράβατο χρόνο των είκοσι λεπτών (20΄) για τον καθένα, που κάποτε επεκτείνεται στα 25΄, λόγω φωτογραφήσεων, ευγενικών φιλοφρονήσεων κλπ.
Μέσα σε αυτά τα 20-25 λεπτά, όπως στην ίδια δήλωση του είπε ο Πρόεδρος Χριστόφιας:-
«Ενημέρωσα το Γ.Γ. του ΟΗΕ για την πρόοδο που επιτεύχθηκε, εξήγησα τις δικές μας θέσεις και εκείνες της Τουρκοκυπριακής πλευράς και επισήμανα τις δυσκολίες. Παρακάλεσα τον Γ.Γ. του ΟΗΕ, να παρέμβει προς την Άγκυρα γιατί το κλειδί βρίσκεται στην Άγκυρα».
Απαντώντας σε άλλη ερώτηση, ο κ. Χριστόφιας είπε ότι ο Γ.Γ. του ΟΗΕ, έδειξε «... κατανόηση».
«Υπάρχει χημεία μεταξύ μας, που με χαροποιεί», είπε ο ακατανίκητος.
Τώρα πώς, μέσα σε 20-25 λεπτά, μπόρεσε ο δικός μας να «ενημερώσει για την πρόοδο» (καλά, αυτό δεν ήταν δύσκολο αφού όλη η «πρόοδος» που έχει επιτευχθεί συνοψίζεται μονολεκτικά στο «καμιά») αλλά και να εξηγήσει (στα αγγλικά) τις ανάλογες θέσεις των δύο πλευρών παραμένει ανεξήγητο φυσικό φαινόμενο! Με ποιά ταχύτητα μιλούσε, ο δικός μας, στα αγγλικά; Ως «speedy Gonzales»;
Αλλά «υπάρχει αυτή η χημεία» ... βρε αδελφέ. Όταν υπάρχει «χημεία» ξεχειλίζει και διαποτίζει τα πάντα ... ακόμα και χωρίς λόγια. Πώς να το κάνουμε!Τώρα που έχουμε στο τσεπάκι και τον Γ.Γ. του ΟΗΕ, που θα παρέμβει στην Άγκυρα, όλα θα παν καλά! Μην ανησυχείτε.
Καλά θα έκανε ο «αριστοτέχνης» να διαβάσει το άρθρο που ο γνωστός διεθνολόγος-αναλυτής John Carlin, (κάτι σαν τον Νίκο Μούδουρο) δημοσίευσε στις 7/9/2008, στη μεγάλης κυκλοφορίας καθημερινή εφημερίδα "El Pais" για τον Γ.Γ. του ΟΗΕ κ. Ban-Ki-Moon, με τον αποκαλυπτικό τίτλο:-
"Ban-Ki-Moon, ο αθέατος άνθρωπος. Τον ξέρει κανείς;».
Το άρθρο περιγράφει τον κ. Ban-Ki-Moon, με μαρτυρίες αξιωματούχων της Γραμματείας του ΟΗΕ, ως τον άνθρωπο που «ούτε ακούει, ούτε βλέπει, ούτε μιλάει» για τα σοβαρά διεθνή προβλήματα και έτσι έχει καταρρακώσει το κύρος και την αποτελεσματικότητα του ΟΗΕ.
l) Αλλά, ο κ. Bam-Ki-Moon, θα παρέμβει προς την Άγκυρα και θα την ... κατατρομάξει!
2) Αλλά υπάρχει «χημεία», βρε αδελφέ!
Άει, παρατάτε μας, λέω εγώ.