Η Ψυχολογική… διευθέτηση του κυπριακού !!!

του Μίκη Κασάπη

Το κυπριακό πρόβλημα έχει ξεφύγει για τα καλά από την ουσία του ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής από την Τουρκία και έχει μετατραπεί σε καθαρά θέμα λεγόμενης «ψυχολογικής έντασης» μεταξύ των κατοίκων της Κύπρου που έχουν διαφορετική κουλτούρα , και η οποία άρχισε να διαφαίνεται στις αρχές της δεκαετίας του 1960.

Έχει περάσει το μήνυμα στον απλό κόσμο και στη κοινωνία γενικά, ή καλύτερα προσπαθούν κάποιοι να το περάσουν εντέχνως, ότι η διαφορετική θρησκεία και η άλλη γλώσσα που ακούγεται πέραν της ελληνικής σε αυτό το τόπο είναι αιτίες προστριβών και εμπάθειας προς το διαφορετικό. Είναι μορφές ρατσισμού, είναι κάτι ξένο προς εμάς τους Ελληνοκύπριους που είμαστε πια Ευρωπαίοι πολίτες και οφείλουμε να αποδεχθούμε αυτή τη νέα πραγματικότητα που ανακαλύψαμε ξαφνικά, ή καλύτερα που επινόησαν κάποιες αστείρευτες δεξαμενές σκέψης του εξωτερικού (άπειρης χωρητικότητας και κάλλους σε ιδέες, που θα τις ζήλευε ακόμα και ο παραμυθάς Αίσωπος) και που σκοπό έχουν τον πλήρη αποπροσανατολισμό από την σκληρή πραγματικότητα και τις συνέπειες που άφησε εκείνο το τραγικό καλοκαίρι του 1974.

Βέβαια όλα αυτά έχουν να κάνουν με όλα όσα ακούμε καθημερινά από αυτούς όλους που ασχολούνται με το ψυχολογικής αιτίας πια εθνικό θέμα… Σε αυτό το ύποπτο παιγνίδι που παίζεται τελευταίως λαμβάνουν μέρος πρόσωπα προερχόμενα από διάφορους χώρους της κυπριακής κοινωνίας, τα οποία θέτουν τα δικά τους ψευτοδιλήμματα όσον αφορά το χρόνο επίλυσης του κυπριακού και το περιεχόμενό της λύσης και να ισχυρίζονται ότι η όποια λύση θα εξευρεθεί (επιβληθεί) θα γεμίσει τις τσέπες μας Ευρώ, βασικό κίνητρο για να ξεπεράσουμε σαν ελληνοκυπριακή κοινότητα τις ανασφάλειές μας που εμποδίζουν μια συγκεκριμένη μορφή λύσης-κατάλυσης αξιών και ιδανικών.

Δεν θέλω να πιστέψω ότι αυτός ο λαός ακόμα τρώει κουτόχορτο που του προσφέρουν οι λάτρεις της στείρας αυτής θεώρησης των πραγμάτων και που σκοπό έχουν το προσωπικό οικονομικό τους όφελος αλλά και την εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων.
Τελευταία βλέπουμε συναντήσεις επί συναντήσεων και ατελείωτα δείπνα μετά συζύγων, τέκνων, τέως… ,και αδελφών Τουρκοκυπρίων, που μιλούν για δύο λαούς. Βλέπουμε ακόμα δείπνα στη… σκιά των φοινικούδων προς τιμή του… Σογιέρ, και ακούμε για εποικοδομητικές ασάφειες (τι να σημαίνουν άραγε) ως επίσης και κάποιες θεωρίες που μιλούν για τα θετικά εκείνου του καταστροφικού σχεδίου Ανάν που είχε την τύχη (τι κρίμα) να απορριφθεί με συντριπτική πλειοψηφία από τους Ελληνοκυπρίους και άλλες θεωρίες που κάνουν λόγο για παραμονή 50 χιλιάδων εποίκων πριν καν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις…

Έχω την εντύπωση ότι ο κόσμος έχει εισέλθει σε ένα νέο τρόπο ώριμης αντιμετώπισης και σκέψης αυτού που ονομάζεται πολυπολιτισμική κοινωνία και είναι πιο δεκτικός σε ξένες κουλτούρες, καταρρίπτοντας με αυτό τον τρόπο το μύθο της μη ειρηνικής συνύπαρξης των ανθρώπων και των νόμιμων κατοίκων αυτού του τόπου σε μια κοινή πατρίδα. Εκείνο που θα πρέπει να μας ανησυχεί είναι η προσπάθεια από ορισμένους φαύλους κύκλους, εντός και εκτός Κύπρου, για τη μετατροπή των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής και κατοχής καθώς και του εποικισμού, ο οποίος θεωρείται έγκλημα πολέμου, ως θέματα περισσότερης αυτοδιαπραγμάτευσης των Eλληνοκυπρίων, άρα και αποδοχής τους. Από την άλλη κάποιοι πραγματικά συμπατριώτες Tουρκοκύπριοι που αγαπούν αυτό το τόπο ανησυχούν για τις 500 χιλιάδες εποίκους στα κατεχόμενα… Άλλοι πάλι, Ευρωπαίοι μεγαλόκαρδοι Ελληνοκύπριοι, διερωτώνται αν είναι σωστό να διώξουμε τους εποίκους από τα σπίτια μας επειδή όπως λένε δεν είναι σακιά με πατάτες!!! Η πλειονότητα των πολιτών που σκέφτεται ορθά και ευρωπαϊκά διεκδικεί τα δικαιώματά της με βάση το διεθνές δίκαιο και όχι με τα ψυχολογικά τερτίπια… αυτών που έχασαν το μέτρο!!!

Ο Μίκης Κασάπης είναι Λειτουργός Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας