Όχι στη Διζωνική

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΗΦΑΙΣΤΟΥ*

Θα μας «διαπαιδαγωγήσουν», ακούγεται, για να «συμμορφωθούμε» με τη διζωνική ομοσπονδία. Όμως, υπάρχουν κάποια πράγματα που γίνονται και κάποια που δεν γίνονται. Δεν γίνεται, για παράδειγμα, να χωριστεί στα δύο ο κυπριακός λαός -και για τον ίδιο λόγο οποιοσδήποτε άλλος λαός- σε εθνική ή ρατσιστική βάση και να είναι εφικτή η διακυβέρνηση του κράτους στη βάση εθνικά-ρατσιστικά ομόφωνων αποφάσεων. Είναι πολιτικός σαδομαζοχισμός που δεν πρέπει να ευχόμαστε στο χειρότερο εχθρό μας. Είναι πολιτική διαστροφή και πολιτική ανωμαλία που θα οδηγήσει σε τέλμα, σε αδιέξοδα και σε συγκρούσεις όλων των εμπλεκομένων. Καλύτερα διαζύγιο πριν παντρευτούμε, παρά ένας τόσο ανώμαλος γάμος. Τρεις δεκαετίες αρνηθήκαμε κάτι τέτοιο. Αν τώρα μας λένε κάποιοι που εξελέγησαν στην εξουσία, στη βάση εκβιαστικών κομματικών διλημμάτων, ότι τώρα που καβαλίκεψαν την προεδρία θα μας «διαπαιδαγωγήσουν», «συμμορφώσουν» και «καθυποτάξουν» σε ανώμαλες πολιτικές λογικές, καλά είναι να σκεφτούμε εναλλακτικές διεξόδους.

Δηλαδή, διαζύγιο το οποίο είτε θα είναι βελούδινο και συμπεφωνημένο, είτε θα είναι μονομερές, αφήνοντας τα κατεχόμενα αδούλωτα. Ο υποφαινόμενος, επειδή θεωρεί ότι διαθέτει στοιχειώδη ορθολογισμό, επιλέγει το δεύτερο ως μη χείρον βέλτιστο: Δεν θα είναι μόνο αφύσικος πολιτικός γάμος μια διζωνική ομοσπονδία. Θα είναι ο πιο αφύσικος στην ανθρώπινη ιστορία: Η μειονότητα θα βιάζει πολιτικά την πλειονότητα καθημερινά και η πλειονότητα δεν θα μπορεί να χωρίσει, μιας και η Τουρκία θα έχει πλέον νομικοπολιτικά νομιμοποιημένη στρατηγική δικαιοδοσία επί όλης της Κύπρου. Αυτά, δυστυχώς, επεξεργάζονται οι μαθητευόμενοι μάγοι του σταλινισμού, που τώρα για κάποιους περίεργους λόγους φαίνεται να συνεργάζονται άψογα με τους νεοαποικιοκράτες του foreign office.

Υπενθυμίζω ότι η στρατηγική ένταξης αποσκοπούσε να μπολιάσει τη διαδικασία λύσης του Κυπριακού με την ευρωπαϊκή νομιμότητα (ευρωπαϊκή έννομη τάξη που αποκλείει φυλετικούς-εθνικούς διαχωρισμούς, συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διεθνής νομιμότητα, που συμπεριλαμβάνει όλες τις υπόλοιπες συμβάσεις που υπογράφηκαν και από την ίδια την Τουρκία). Αυτό, σε συνδυασμό με τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες της Τουρκίας, θα μπορούσε να οδηγήσει σε διέξοδο βιώσιμης επίλυσης του Κυπριακού, που θα ήταν συμφέρουσα και για την Άγκυρα, μιας και θα απαγκίστρωνε τη μακρόχρονη αδιέξοδη παρουσία της στο νησί, αφήνοντας τις δύο κοινότητες να συμβιώσουν σ’ ένα ευρωπαϊκό κράτος δικαίου. Το κράτος δικαίου, το οποίο, ενώ κατοχυρώνει όλους τους πολίτες υπό συνθήκες δημοκρατίας αφήνει απέραντο έδαφος για αποκεντρώσεις, συνδυασμούς λήψης απόφασης χωρίς αδιέξοδα και ανεξαρτήτως εθνικών διαχωρισμών, ελέγχους, ισορροπίες και εξισορροπήσεις.

Ο διζωνικός ρατσιστικός-εθνικός διαχωρισμός είναι ασύμβατος με ένα τέτοιο δίκαιο και οι θιασώτες του απλώς -ίσως επειδή ποτέ δεν κατανόησαν και δεν συμφώνησαν με την ευρωπαϊκή προοπτική- στο παρελθόν αντιτάχθηκαν στην ένταξη και στη συνέχεια μέχρι και σήμερα απρόθυμα την υποτάσσουν σε ανύπαρκτα-ανέφικτα διζωνικά πολιτειακά σχήματα των ιδεολογικών φαντασιώσεών τους. Για να το θέσουμε διαφορετικά, η αναφορά σε διζωνική τρεις δεκαετίες μετά τις περιβόητες συμφωνίες του 1977-79, τη στιγμή μάλιστα που σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος της ΕΕ, είναι μαζοχισμός. Είναι, επιπλέον, αυτοκτονία και πολιτικά εγκληματικό, γιατί αναπόδραστα θα οδηγήσει στο τέλος την τρισχιλιετή κυπριακή ιστορία, καθιστώντας πλέον το νησί ιμπεριαλιστικό αγγλοτουρκικό προγεφύρωμα.
Την ευρωπαϊκή προοπτική τη δυναμίτισε το σχέδιο Ανάν. Εντούτοις υπάρχουν ακόμη περιθώρια, αν επιμείνουμε ανένδοτα στην εφαρμογή της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας. Αυτοκτονούν τον κυπριακό λαό όσοι όχι μόνο υπονομεύουν τη διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα, αλλά επιπλέον θέλουν να μας … διαπαιδαγωγήσουν-συμμορφώσουν στη διζωνική. Τι είναι η Κύπρος; Αναμορφωτήριο του κ. Χριστόφια και του εγκάθετου της Άγκυρας Ταλάτ ή ένα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Σε λίγα χρόνια, ο εφιάλτης αυτών των ιδεών δεν θα υπάρχει, όταν οι Κύπριοι ψηφοφόροι σίγουρα θα επανορθώσουν το λάθος τους. Όμως, για να συνεχίσει να υπάρχει ο κυπριακός λαός από την ιδεολογική λαίλαπα που ενέσκηψε, θα πρέπει η κυπριακή κοινωνία να οργανωθεί και να ανακόψει τον κατήφορο, που οδηγεί στον εξαφανισμό της. Εν τέλει, παρανομούν όσοι λογαριάζουν και εξυφαίνουν την καταστολή της ελευθερίας των Κυπρίων, δηλαδή την κατάργηση του κυπριακού κράτους. Δεν εξελέγησαν για να καταργήσουν την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά για να την υπερασπιστούν σύμφωνα με την ευρωπαϊκή και διεθνή νομιμότητα.

Για να πω μια λέξη ακόμη για το «αδούλωτο», που υπαινίχθηκα πιο μπροστά, δεν αφορά το «πάλι με χρόνια και καιρούς πάλι δικά μας θα είναι». Αφορά κάτι πολύ πιο προσγειωμένο: Υποδούλωση της πατρίδας μας στους τουρκοάγγλους θα έχουμε μόνο αν εμείς οι ίδιοι αποδεχθούμε την εθνική-ρατσιστική διαίρεση και τη δημιουργία ενός υποτελούς κρατιδίου. Είμαστε μέλος των δυτικών θεσμών και ως μέλος της ΕΕ και μόνο αν το αποδεχθούμε εμείς οι ίδιοι θα μπορούσαν να παραβιαστούν οι θεμελιώδεις πρόνοιες της ευρωπαϊκής νομιμότητας. Το «αδούλωτο» εδώ, λοιπόν, σημαίνει αγώνα μέχρι νεωτέρας, για να παλινορθωθεί η διεθνής και η ευρωπαϊκή νομιμότητα. Κανείς δεν μπορεί να μας πάρει την πατρίδα μας αν δεν την παραδώσουμε εμείς οι ίδιοι.

* Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων - Στρατηγικών σπουδών www.ifestosedu.gr