Οι Κόκκινες Γραμμές μπορούν να αποτελέσουν πόλο ενότητας και συνεννόησης.

Η εξαγγελία του κ. Χριστόφια για έναρξη των ‘Απευθείας’ διαπραγματεύσεων καθόλου δεν μας ξάφνιασε αφού ήταν γνωστό ότι η σκέψη αυτή υπήρχε από την ημέρα που ανήλθε στην εξουσία.

Είναι φυσικά δικαίωμα του, εφόσον αυτός πήρε δημοκρατικά την λαϊκή εντολή να κυβερνήσει και να διαχειριστεί τις τύχες του λαού μας. Ανερχόμενος όμως στη εξουσία, κληρονόμησε ένα πολύ σημαντικό όπλο από τον προκάτοχο του κ. Τάσσο Παπαδόπουλο. Πρόκειται για την συμφωνία της 8ης Ιουλίου 2006, με την υπογραφή του κ. Ταλάτ, και την επιστολή Γκαμπάρι με ημερομηνία 15 Νοεμβρίου 2006. Ο συνδυασμός των δύο ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκός για την πλευρά μας γιατί προνοούσε ένα συμπεφωνημένο πλαίσιο διαπραγμάτευσης. Μέσα από τις πρόνοιες των πιο πάνω, θα μπορούσε να προετοιμαστεί επαρκώς το έδαφος από τις Τεχνικές Ομάδες πριν ξεκινήσουν οι ‘Απευθείας’ διαπραγματεύσεις, ούτως ώστε αυτές να οδηγηθούν σε ασφαλή κατεύθυνση. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν αξιοποίησε τις συμφωνίες αυτές εφόσον οδηγούμαστε σε ‘Απευθείας’ διαπραγματεύσεις τη στιγμή που η πρόοδος που επιτεύχθηκε από τις Τεχνικές Επιτροπές και τις Ομάδες Εργασίας δεν είναι σημαντική.

Σήμερα, η δική μας πλευρά, εισέρχεται σε μια διαπραγμάτευση όπου δεν έχουν ξεκαθαρίσει τα θέματα της κυριαρχίας και της ιθαγένειας, άλλα λέμε εμείς και αλλά διατυμπανίζουν οι Τούρκοι, ενώ δεν υπάρχει σύγκλιση σε άλλες ουσιώδης πτυχές όπως της παραμονής ή όχι των εποίκων, της εκ περιτροπής προεδρίας, του περιουσιακού, των επεμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας και την παραμονή Τουρκικών στρατευμάτων στο νησί.

Η απόφαση του κ. Χριστόφια να εισέλθει σε ‘Απευθείας’ διαπραγματεύσεις με τα αυτά τα δεδομένα, θέτουν στο περιθώριο τη συμφωνία της 8η Ιουλίου 2008 και βάζουν τον τόπο σε μια νέα περιπέτεια αφού είναι αυτονόητο ότι όλα τα θέματα τίθενται και πάλι επί τάπητος. Ταυτόχρονα εισερχόμαστε στις συνομιλίες χωρίς κανένας στην δική μας πλευρά να γνωρίζει μέχρι που μπορεί ο πρόεδρος να υποχωρήσει εφόσον δεν έχουμε καθορίσει τις Κόκκινες Γραμμές. Ο κίνδυνος να φτάσουμε στο αδιέξοδο που όλοι απευχόμαστε είναι πολύ πιθανός. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο το είτε θα μας οδηγήσει σε μια κακή λύση για να αποφύγουμε την κατάρρευση των συνομιλιών, είτε σε αναβάθμιση του ψευδοκράτους με προοπτική αναγνώρισης. Και τα δύο μας οδηγούν ολοταχώς προς τη διχοτόμηση.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά την προεκλογική περίοδο τόνισε επανειλημμένα ότι είναι άνθρωπος που προάγει τη συνεργασία και τη συνεννόηση και ταυτόχρονα κατηγόρησε το κ. Παπαδόπουλο ότι δεν είχε καθορίσει τις Κόκκινες Γραμμές της δικής μας πλευράς πριν από τις συνομιλίες. Τώρα είναι η ώρα ο ίδιος να καθορίσει τις Κόκκινες Γραμμές με


την συνεργασία και την συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων του τόπου για τους εξής λόγους:

1ον για να πετύχει μέσα από αυτές την ελάχιστη σύγκλιση όλων των πολιτικών δυνάμεων και κατ’ επέκταση την μέγιστη δυνατή ενότητα στο εσωτερικό μέτωπο.

2ον για να θωρακιστεί ο ίδιος με την εμπιστοσύνη όλων των πολιτικών δυνάμεων και όσο το δυνατών περισσότερων πολιτικών και πολιτών ώστε να κατέλθει με δύναμη και ξεκάθαρο προσανατολισμό στις διαπραγματεύσεις.

3ον για να αποδείξει τα περί συνεργασίας και συνεννόησης που ανήγγειλε προεκλογικά.

Αυτή τη στιγμή υπάρχει ενώπιον του Προέδρου η πρόταση του Ευρωπαϊκού Κόμματος για σύγκλιση του Εθνικού Συμβουλίου προς καθορισμό των Κόκκινων Γραμμών. Αν τον ανησυχούν οι διαφωνίες του Ευρωπαϊκού Κόμματος και οι επιφυλάξεις που προέρχονται από όλους τους πολιτικούς χώρους τότε ας κάνει δεκτή την πρόταση μας. Ο καθορισμός των Κόκκινων Γραμμών από το Εθνικό Συμβούλιο μπορεί και πρέπει να αποτελέσει πόλο ενότητας και συνεννόησης αυτή την κρίσιμη στιγμή που διέρχεται η Κύπρος.




Νίκος Κουγιάλης
Γενικός Οργανωτικός
Ευρωπαϊκού Κόμματος