του Σάββα Ιακωβίδη
Ο Δημήτρης Χριστόφιας, Γ.Γ. του ΑΚΕΛ και τώρα Πρόεδρος της Κυπριακής δημοκρατίας, έκτισε την προεκλογική του εκστρατεία στη θέση ότι μόνον εκείνος μπορούσε να λύσει το Κυπριακό. Στηρίχθηκε στα εξής επιχειρήματα:
Πρώτον, δεν είναι αδιάλλακτος και άτεγκτος, προφανώς σε αντιδιαστολή με τον «σκληρό» Τάσσο.
Δεύτερον, έχει διαχρονικά καλές σχέσεις με τους Τουρκοκυπρίους, τον ηγέτη των οποίων, τον κατοχικό και υποτελή Ταλάτ, έχει αναγορεύσει σε πρωταγωνιστικό παράγοντα για την επίλυση του Κυπριακού.
Τρίτον, διατείνεται ότι έχει σχέσεις με ξένα κοινοβούλια και κυβερνήσεις, ιδιαίτερα με χώρες του Τρίτου Κόσμου και ισλαμικές χώρες.
Τέταρτον, είναι πανέτοιμος να εργασθεί σκληρά για λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.
Για να επιλυθεί το Κυπριακό απαιτείται ένα ταγκό για δύο. Όμως, οι βηματισμοί και οι θέσεις της τουρκικής πλευράς δεν ταυτίζονται με εκείνες της ελληνικής. Άγκυρα και Ταλάτ να επιμένουν αταλάντευτα σε λύση δύο κρατών, δύο λαών, με πείσμονα εμμονή στο σχέδιο Ανάν, που η ελληνική πλευρά απέρριψε και ο Δ. Χριστόφιας ενταφίασε οριστικά. Οι Τούρκοι απαιτούν ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα (λύση μέσα στο 2008), κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και παρθενογένεση.
Ο Δ. Χριστόφιας διακηρύσσει ότι δεν πρόκειται να επιστρέψει ούτε να αποδεχθεί θέσεις απαράδεκτες, που απέρριψε ο λαός. Χάσμα δυσθεώρητον χωρίζει τις θέσεις των δύο πλευρών. Πώς θα γίνει διάλογος με αυτό το δεδομένο; Ο νέος Πρόεδρος υποστήριξε ότι θα αγωνιστεί για να αναγκάσει την επεκτατική Τουρκία να εγκαταλείψει την πολιτική της σε βάρος της Κύπρου. Δεν εξήγησε με ποιον τρόπο θα γωνιάσει την Τουρκία.
Ο Δ. Χριστόφιας θα υποχρεωθεί πολύ σύντομα να αποβάλει και αυτός τις ψευδαισθήσεις που τρέφει για την τουρκική πολιτική. Ίσως πρέπει να διδαχθεί από την περιώνυμη αποστροφή του Κωνσταντινουπολίτη συμβούλου του Ελ. Βενιζέλου, που διαζωγράφισε τις σχέσεις με την Τουρκία με τον πολιτικό ανδρισμό. Ή από την προτροπή του συμβούλου του Ρούζβελτ, Μπούλιτ. Ως διδάκτωρ Ιστορίας, ο Δ. Χριστόφιας έπρεπε να είχε διδαχθεί αρκετά.
Comments for this post
